به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،
تیم ملی فوتسال زنان ایران با دو شکست برابر برزیل و ایتالیا و برد مقابل پاناما، از رسیدن به جمع هشت تیم برتر دنیا باز‌ماند. در آخرین دیدار مرحله گروهی جام جهانی فوتسال زنان 2025، در حالی که زنان فوتسالیست نیمه اول را با برد به پایان بردند، اما معجزه آنها در نیمه دوم تکمیل نشد و ایتالیا سه بار موفق شد دروازه ایران را باز کند. تیمی که سال‌ها به حال خود رها شده بود، با کمترین دستمزد، امکانات، بازی‌های تدارکاتی و با نسلی که باید با فوتسال خداحافظی کند، به جام جهانی اعزام شد. اما از آنجایی که ورزش ما به موفقیت‌های جرقه‌ای و اتفاقی عادت دارد، صعود تیم ملی فوتسال به جام جهانی را به‌عنوان یک دستاورد برای خود مصادره می‌کند. تیم فوتسال زنان ایتالیا 10 سال قدمت دارد، در حالی که فوتسال زنان در ایران 24 سال. اما در این دو دهه فدراسیون فوتبال چه قدمی برای موفقیت آنها برداشته است؟ میانگین سنی تیم ایران در این مسابقات بالا بود؛ چون همان بازیکنانی که سال‌ها قبل به قهرمانی آسیا رسیده بودند، همچنان پا به توپ هستند. فرشته کریمی پس از حذف از جام جهانی گفت: «ما جانانه جنگیدیم». بله درست است، شما جانانه جنگیدید، پاناما را شکست دادید و امید داشتید که به دور بعدی صعود کنید، اما متأسفانه واقعیت چیز دیگری است. زنان ورزشکار به دلیل محدودیت‌هایی که دارند، ترجیح می‌دهند کمتر از کمبودها و نداشته‌ها صحبت کنند؛ چون نگران هستند مبادا همین اندک توجه هم قطع شود. بنابراین وقتی پای صحبت آنها می‌نشینید، به غیر از تعریف و تمجید از مدیران فدراسیون‌ها حرف دیگری نمی‌زنند. اما این راهش نیست. فدراسیونی که شما از آن تعریف می‌کنید و سپاسگزار هستید که بهترین را برایتان مهیا کرده، همان فدراسیونی است که بازیکنان و مربیان مرد فریاد می‌زنند که ما از کمبود امکانات در رنج و عذابیم و با این شرایط نباید کسی منتظر اتفاقات خوب باشد. بیان کنید که نیاز به امکانات دارید. این حق شماست و آن را مطالبه کنید، ملاحظه
را کنار بگذارید.
آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.