به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، در طی ۸ سال دفاع مقدس، یکی از اقشاری که با حضور داوطلبانه خود در جنگ، شور و نشاطی وصفناپذیر توأم با معنویت، جذابیت، شجاعت و ایثارگری را به میدانهای نبرد داده بود، طیف بسیجیانی بودند که غالباً به دلیل جوانی و سن و سال کمتر، برجستهتر از سایر اقشار درصحنههای مختلف جنگ، نقشآفرینی میکردند.
از جمله این طیف رزمندگان، بسیجیان لشکر ۲۷ محمد رسولالله (ص) بودند که خاطرات جذاب و ماندگاری از دوران اعزام و آموزش خود در این لشکر به یادگار گذاشتهاند.
نکته قابل توجه این است که به همان میزان که شناخت فرماندهان نسبت به منطقه عملیاتی افزایش مییافت، بر شدت سختگیری به نیروهای بسیجی و اجرای مانورهای قوی آموزشی افزوده میشد. گرچه در جریان همین سختگیریهای ضروری نیز، باز قلب شهید همت به عشق بسیجیان لشکرش میتپید و نگران بود که مبادا ردههای عملیاتی در جریان اجرای آن مانورها، از خط باریک میان سختگیری و بیرحمی، عبور نمایند و بسیجیان را بیازارند!
سید محمدجعفر آل آقا؛ معاون گروهان دوم گردان حبیب بن مظاهر در کتاب «کوهستان آتش»، با اشاره به توصیههای فرمانده لشکر ۲۷ در این باره، اینطور روایت میکند: «آن چیزهایی که در جلسات توجیهی، از طرف مسئولین لشکر به ما گفته میشد، این بود که منطقه عملیاتی آینده، منطقهای صعبالعبور و بعضاً پرخطر است. به همین خاطر نیروها باید آمادگی مقابله با هرگونه مقاومتی را داشته باشند. حتی خیلی وقتها پیش میآمد که حاج همت شخصاً به گردان میآمد و برای رزمندهها صحبت میکرد.
یک بار که حاجهمت برای سخنرانی به اردوگاه گردان حبیب آمده بود، قرار شد من قبل از سخنرانی، قرآن را تلاوت کنم. چون نمیتوانستم هم میکروفن را به دست بگیرم و هم قرآن را، این شد که حاج همت میکروفن را جلوی دهان من نگه داشت و من آیات قرآن را تلاوت کردم.
یکبار هم حاج همت به چادر ارکان گردان حبیب آمد و صحبتها و ارشاداتی کرد. از جمله به ما گفت: مبادا به بسیجیان بهعنوان تنبیه بگویید که بدو بالای تپه و دستت را به آنجا بزن و برگرد. این بسیجیان، امانتهای مردم در دست ما هستند، نباید آنها را اذیت کنیم.»
محبوبیت حاجهمت به قدری بود که وقتی وارد جمع بسیجیان میشد، همه دور و برش میآمدند و سر و صورت و بازوهاش را میبوسیدند. طوری که کسی نمیتوانست حاجی را از آنها جدا کند. بارها شده بود حاجی، در هجوم محبت بچهها صدمه دیده بود. وقتی حاج همت از جمع بسیجیها میرفت، گونههایش بهخاطر بوسههای رزمندگان سرخ میشد؛ و این بود عشق متقابل بسیجیها و حاجهمت.
انتهای پیام/