بیش از ۲ سال پس از نسل‌کشی در فلسطین، شورای امنیت سازمان ملل سرانجام اقدام کرد. اما به جای اقدام برای اجرای قوانین بین‌المللی، محافظت از قربانیان و پاسخگو کردن عاملان، قطعنامه‌ای را تصویب کرد که آشکارا مفاد کلیدی قوانین بین‌المللی را زیر پا می‌گذارد، قربانیان را سلب قدرت و مجازات می‌کند و عاملان را پاداش می‌دهد و توانمند می‌سازد.
نگران‌کننده‌ترین نکته این است که این قطعنامه کنترل غزه و بازماندگان نسل‌کشی را به آمریکا، که خود در نسل‌کشی دست داشته است، واگذار می‌کند و مشارکت رژیم صهیونیستی را در تصمیم‌گیری‌ها فراهم می‌کند.
براساس طرح، به خود فلسطینی‌ها چنین مشارکتی در تصمیم‌گیری‌ها در مورد حقوق، حکومت و زندگی خود داده نمی‌شود.
در تصویب این قطعنامه، شورا در واقع به سازوکاری برای ظلم آمریکا، ابزاری برای ادامه اشغال غیرقانونی فلسطین و یک بازیگر همدست در نسل‌کشی رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
قطعنامه شورای امنیت؛ دهن‌کجی به قوانین بین‌المللی
شورای امنیت سازمان ملل در ۱۷ نوامبر (۲۶ آبان) پیشنهاد آمریکا را برای واگذاری کنترل غزه به یک نهاد استعماری به سرکردگی واشنگتن به نام «هیئت صلح» تصویب کرد، در حالی که یک نیروی اشغالگر نیابتی، که آن هم تحت هدایت آمریکا است. این نیروی نیابتی به نام نیروی تثبیت بین‌المللی مستقر می‌شود.
از زمانی که سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ فلسطین را برخلاف خواست مردم بومی تقسیم کرد و زمینه را برای ۸۰ سال نکبت فراهم کرد، این سازمان ملل چنین رفتار استعماری آشکاری نداشته و حقوق یک ملت را تا این حد بی‌پروا پایمال نکرده است.
این قطعنامه به‌طور ضمنی مجموعه‌ای از یافته‌های اخیر دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) را رد می‌کند، آشکارا حق فلسطینیان برای تعیین سرنوشت خود را انکار می‌کند و مصونیت رژیم صهیونیستی را حتی با وجود ادامه نسل‌کشی تقویت می‌کند.
با وجود یافته دیوان بین‌المللی دادگستری مبنی بر اینکه مردم فلسطین حق تعیین سرنوشت خود را در سرزمین خود دارند، این قطعنامه فورا این حق را سلب می‌کند و به نیرو‌های خارجی متخاصم قدرت می‌دهد تا بر آنها حکومت کنند.
پایگاه موندوویس نوشت که با وجود یافته دیوان مبنی بر اینکه غزه (و همچنین کرانه باختری و قدس شرقی اشغالی) به‌طور غیرقانونی اشغال شده است و اشغال باید به سرعت و به‌طور کامل پایان یابد، این قطعنامه اشغال رژیم صهیونیستی را تمدید می‌کند، حضور نامحدود نیرو‌های رژیم اشغالگر را تایید می‌کند و اشغال دوم به سرکردگی آمریکا را بر آن تحمیل می‌کند؛ و با وجود یافته دیوان مبنی بر اینکه فلسطینیان نیازی به مذاکره برای حقوق خود با ستمگران خود ندارند و هیچ توافق یا روند سیاسی نمی‌تواند این حقوق را از بین ببرد، این قطعنامه این حقوق را باطل می‌کند و آنها را به صلاحدید آمریکا و شرکای صهیونیست و سایر شرکای آن واگذار می‌کند.
حتی در بحبوحه نسل‌کشی مداومی که توسط یک رژیم آپارتاید انجام می‌شود، در هیچ کجای این قطعنامه حتی یک اشاره به جنایت‌های نسل‌کشی، آپارتاید یا استعمار هزاران فلسطینی که هنوز در اردوگاه‌های شکنجه و مرگ رژیم صهیونیستی محبوس هستند، یا اصول پاسخگویی عاملان یا جبران خسارت قربانیان، نشده است.
همچنین رژیم صهیونیستی ملزم به انجام تعهد‌های قانونی خود در مورد غرامت و جبران خسارت نیست، و این مسئولیت به جای آن به اهداکنندگان بین‌المللی و موسسه‌های مالی بین‌المللی واگذار شده است، که معادل کمک مالی چند میلیارد دلاری به رژیم صهیونیستی است. در مجموع، این قطعنامه علاوه بر پیشبرد عادی‌سازی روابط، مصونیت کامل رژیم اشغالگر را تضمین می‌کند.
هیئت صلح یا یک دولت استعماری و اشغالگر؟
این قطعنامه به هیئت صلح به ریاست ترامپ اختیار می‌دهد تا به‌عنوان دولت انتقالی حاکم بر تمام غزه، کنترل تمام خدمات و کمک‌ها، کنترل تردد مردم به داخل و خارج از غزه و کنترل چارچوب، بودجه و بازسازی غزه عمل کند و شامل مجوز خطرناک و کلی‌نگر «هر وظیفه دیگری که ممکن است لازم باشد» می‌شود. همچنین به هیئت ترامپ اختیار تام می‌دهد تا به صلاحدید خود «نهاد‌های عملیاتی» و «مقام‌های معاملاتی» تعریف‌نشده‌ای ایجاد کند.
این قطعنامه حتی امیدی به پایان محرومیت نظام‌مند مردم فلسطین در غزه نمی‌دهد. در حالی که دیوان بین‌المللی دادگستری اعلام کرده است که محدودیت‌های کمک‌رسانی باید متوقف شود، این قطعنامه فقط بر اهمیت کمک‌های بشردوستانه تاکید می‌کند و خواستار جریان و توزیع نامحدود آن نیست.
یک نیروی اشغالگر نیابتی
این قطعنامه همچنین یک نیروی اشغالگر نیابتی مسلح، با عنوان نیروی تثبیت بین‌المللی، را موظف می‌کند تا تحت نظر هیئت صلح به ریاست ترامپ فعالیت کند. این نیرو قرار است فرماندهی تاییدشده توسط هیئت ترامپ را داشته باشد و به صراحت با همکاری رژیم صهیونیستی، عامل نسل‌کشی فعالیت خواهد کرد.
اعضای آن باید در همکاری با رژیم اشغالگر شناسایی شوند و قرار است با این رژیم برای کنترل بازماندگان فلسطینی در غزه همکاری کنند.
این نیرو موظف خواهد بود مرز‌ها را ایمن کند، یعنی فلسطینی‌ها را در محاصره نگه دارد؛ محیط امنیتی غزه را تثبیت کند، یعنی هرگونه مقاومت در برابر اشغال، آپارتاید یا نسل‌کشی را سرکوب کند؛ غزه را غیرنظامی کند، اما نه رژیم صهیونیستی را؛ ظرفیت‌های دفاعی نظامی غزه را نابود کند، اما نه رژیم صهیونیستی را؛ و برای اهداف شرورانه طرح جامع ترامپ تلاش کند.
این نیرو همچنین موظف است از غیرنظامیان محافظت کند و به ارائه کمک‌های بشردوستانه کمک کند، البته تا حدی که آمریکا اجازه دهد یا تمایل داشته باشد. اما اینکه چنین نیرویی که قرار است با رژیم صهیونیستی همکاری کند، هیچ کاری برای مقابله با تجاوز و حمله‌های رژیم صهیونیستی به غیرنظامیان انجام نخواهد داد، باید تاکنون بدیهی شده باشد؛ و این برای نظارت بر آتش‌بس است، آتش‌بس تضمین‌شده توسط آمریکا که از زمان اعلام آن، حمله‌های مداوم رژیم صهیونیستی به غزه را هر روز مجاز دانسته است، اما هیچ گونه تلافی‌جویی توسط مقاومت فلسطین را تحمل نمی‌کند. می‌توان با اطمینان فرض کرد که هرگونه نظارت بر آتش‌بس توسط چنین نیرویی، به‌طور عمده بر طرف فلسطینی متمرکز خواهد بود نه بر رژیم صهیونیستی به‌عنوان قدرت اشغالگر.
به عبارت دیگر، ماموریت این نیروی اشغالگر نیابتی، کنترل، مهار و خلع سلاح جمعیت قربانی نسل‌کشی، نه رژیمی که مرتکب آن شده است، و تضمین امنیت نه برای قربانیان نسل‌کشی، بلکه برای عاملان آن است.
- بیشتر بخوانید:
- تلاش آمریکا برای هموار کردن مسیر اشغالگری رژیم صهیونیستی
- کالبدشکافی طرح جامع سازمان ملل برای غزه و بن‌بست اجتناب‌ناپذیر
این قطعنامه در نقض خیره‌کننده دیگری از قوانین بین‌المللی، به نیرو‌های رژیم صهیونیستی اجازه می‌دهد تا زمانی که هیئت صلح به سرکردگی آمریکا و نظامیان اشغالگر صهیونیست به‌طور جمعی تصمیم دیگری بگیرند، به اشغال غزه ادامه دهند.
در هر صورت، این قطعنامه تصریح می‌کند که نیرو‌های اشغالگر می‌توانند برای اشغال یک محدوده که امنیتی خوانده شده، به‌طور نامحدود در غزه باقی بمانند.
در نهایت، به هر ۲ هیئت صلح استعماری و نیروی تثبیت‌کننده اشغالگر نیابتی آن، یک مجوز ۲ ساله و امکان تمدید با مشورت با رژیم صهیونیستی داده می‌شود، اما نه با فلسطین.
جنون استعمارگران
نیازی به گفتن نیست که این قطعنامه توسط جامعه فلسطین، تقریبا همه جناح‌های سیاسی و مقاومت فلسطین، و مدافعان حقوق بشر و کارشناسان حقوق بین‌الملل از سراسر جهان رد شده است.
از نظر حقوق بین‌الملل، اشغال فلسطین غیرقانونی است، مردم فلسطین حق تعیین سرنوشت خود را دارند و حق دارند در برابر اشغال خارجی، سلطه استعماری و رژیم‌های نژادپرست مانند رژیم صهیونیستی مقاومت کنند. این قطعنامه نه تنها به‌دنبال انکار این حقوق است، بلکه حتی تا آنجا پیش می‌رود که اشغالگری رژیم صهیونیستی را تقویت می‌کند و سازوکار‌های خود را برای اشغال خارجی و سلطه استعماری مجاز می‌داند.
علاوه بر این، شورای امنیت تمام اختیار‌های خود را از منشور سازمان ملل می‌گیرد. این منشور، به‌عنوان یک معاهده، بخشی از حقوق بین‌الملل است، نه فراتر از آن. به این ترتیب، شورا ملزم به رعایت قواعد حقوق بین‌الملل، از جمله و به ویژه بالاترین قواعد به اصطلاح قوانین آمره و اصول عام‌المنفعه، مانند حق تعیین سرنوشت و عدم پذیرش تصرف سرزمین با زور است. بی‌توجهی آشکار آن به یافته‌های دیوان بین‌المللی دادگستری درمورد این موضوع‌ها، نشان می‌دهد که بسیاری از مفاد این قطعنامه در واقع غیرقانونی و خارج از اختیار‌های شورای امنیت هستند.
به این ترتیب، پیامد‌های این اقدام سرکشانه شورای امنیت سازمان ملل، بسیار فراتر از فلسطین خواهد بود. شورای امنیت سازمان ملل، اگر توسط قوانین بین‌المللی محدود نشود، به ابزاری خطرناک برای سرکوب و بی‌عدالتی تبدیل می‌شود.
این دقیقا همان چیزی است که ما در این مورد شاهد آن بوده‌ایم، زیرا شورا قوانین بین‌المللی را نادیده گرفت و عملا بازماندگان غزه را به همدستان نسل‌کشی تحویل داد.
انتهای پیام/