شب گذشته در چارچوب هفته پنجم لیگ قهرمانان اروپا، تیم فوتبال بارسلونا مهمان چلسی بود. بارسا در این بازی نمایش ناامیدکننده و دور از انتظاری داشت و با نتیجه ۳ بر صفر مغلوب چلسی شد، نتیجه‌ای که حتی می‌توانست بدتر از اینها هم باشد.
کاتالان‌ها بازی را بهتر شروع کردند و سعی داشتند با پرس از بالا و تحت فشار گذاشتن خطوط عقب زمین چلسی، در همان ابتدای کار به گل برسند و یکی دو موقعیت خوب گلزنی هم ایجاد کردند، اما نتوانستند به خوبی از آنها استفاده کنند. رفته رفته چلسی خود را در زمین پیدا کرد و نبض بازی را در دست گرفت؛ آنها راه خروج از پرس را یافته بودند و با به دست گرفتن کنترل میانه میدان و تعویض درست و اصولی مناطق بازی، موفق شدند به دروازه بارسلونا نزدیک شوند. بعد از ۲ گل مردود، سرانجام چلسی دروازه بارسلونا را با اشتباه مدافعان خودی باز کرد. آبی‌های لندن که اعتماد به نفس بیشتری هم پیدا کرده بودند، به موقعیت‌سازی ادامه دادند و چندین بار تا مرز باز کردن دروازه حریف نیز پیش رفتند. اخراج رونالد آرائوخو، کاپیتان بارسلونا، عملاً کار را برای آبی‌اناری‌ها یک‌سره کرد و اندک امید‌های این تیم برای بازگشت نیز نقش بر آب شد.
نیمه دوم، اما اوج ناتوانی بارسلونا بود. تعویض‌های هجومی هانسی فلیک کارساز نبود و استراتژی مربی آلمانی برای بازگشت به بازی هم چندان جالب نبود؛ وینگر‌های سرعتی چلسی از جمله استوائو و نتو با فرار پشت مدافعان، نفس مدافعان بارسا را بریده بودند و تبدیل به بلای جان آنها شده بودند. استوائو با یک دریبل تماشایی و یک شوت برق‌آسا گل دوم را زد و لیام دلپ، بازیکن تعویضی چلسی نیز با یک ضربه دقیق، میخ تابوت کاتالان‌ها را کوبید.
بارسلونا در این بازی هیچ نشانی از تیم مدعی و خطرناک یک فصل اخیر نداشت. خط دفاعی بلوگرانا به مانند بازی‌های اخیر یک فاجعه تمام عیار بود. مدافعان بارسا دیگر در آفسایدگیری چندان موفق نیستند و مهاجمان حریف به خوبی راه فرار از این تله را یاد گرفته‌اند. همچنین در نبرد‌های یک به یک نیز به مانند بازیکنان معمولی عمل می‌کنند و به راحتی جا می‌مانند، در چندین صحنه کونده و کوبارسی با حرکات تکنیکی آبی‌پوشان محو شدند. از گل به خودی عجیب و بچه‌گانه کونده در نیمه اول نیز غافل نشویم.
همچنین رونالد آرائوخو، کاپیتان اروگوئه‌ای بارسلونا نیز شب کابوس‌وار استمفوردبریج را تکمیل کرد، او باز هم در یک بازی بزرگ اخراج شد و همگان را به یاد بازی حذفی مقابل پاریس‌سن‌ژرمن در سال ۲۰۲۴ انداخت. آرائوخو با یک اعتراض ناشیانه کارت زرد اول را دریافت کرد و در ادامه با یک تکل بسیار خشن، پای کوکوریا را درو کرد تا در همان نیمه اول از زمین اخراج شود و باز هم کار دست تیمش دهد. مدافع تنومند اروگوئه‌ای که روزی آینده دفاع مدرن در فوتبال شناخته می‌شد، در ۲ فصل اخیر همواره پراشتباه و متزلزل ظاهر شده و دیگر خبری از آن پرستیژ و قدرت رهبری او هم نیست.
هانسی فلیک در کنفرانس پس از بازی در رابطه با اخراج کاپیتان تیمش عنوان کرد: کارت زرد دوم چیزی است که بعضی وقت‌ها پیش میاید، ولی شاید می‌شد به آن شکل تکل نزند. شاید باید بیشتر او را راهنمایی کنیم که در این لحظات چگونه رفتار کند.
دیگر مسئله‌ای که دیشب شدیدا به چشم می‌خورد، ضعف شدید بارسا در کنترل میانه میدان بود. با غیبت پدری، هیچ نشانی از خلاقیت در بازی بارسلونا دیده نمی‌شد و بارسا در انتقال توپ و بازی‌سازی ناتوان بود. ریس جیمز، کایسدو و انزو فرناندز بسیاری از دوئل‌های میانه میدان را بردند و با قدرت بدنی و هوشیاری خود، وسط زمین را شخم زده بودند. انزو یکی از بهترین شب‌های فوتبالش را تجربه می‌کرد و تسلط کم‌نظیر خود روی توپ را به رخ مدافعان بلوگرانا می‌کشید. انزو یک پاس‌گل هم ارسال کرد و با جای‌گیری‌های هوشمندانه خود نشان داد که یکی از بهترین هافبک‌های جهان است. کایسدو هم در بازپس‌گیری توپ فوق‌العاده عمل کرد و با جنگندگی خوبش نشان داد چرا یکی از گران‌ترین بازیکنان لیگ جزیره محسوب می‌شود.
اریک گارسیا یکی از محوترین بازیکنان مسابقه بود و سردرگمی در چهره او می‌بارید. فرمین هم علی‌رغم تلاش همیشگی، به خوبی مهار شده بود و یکی از ضعیف‌ترین نمره‌های بازی را دریافت کرد. کاری از دست فرنکی دیونگ باتجربه هم بر نیامد تا بارسلونا که همیشه به تکنیک و توانایی فنی بی‌نظیر هافبک‌های خود شناخته می‌شود، یکی از خاموش‌ترین شب‌های خود در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را پشت سر بگذارد.
لامین یامال، ستاره ۱۸ ساله دنیای فوتبال که از بهترین بازیکنان جهان شناخته می‌شود، یکی از افتضاح‌ترین نمایش‌های خود را ارائه داد. یامال در دوئل‌ها ناموفق بود و نمی‌توانست از تکنیک نابش استفاده کند. پاس‌های او عموماً به مقصد نمی‌رسید و حرکت‌های انفجاری‌اش در این دیدار انگشت‌شمار بود. مارک کوکوریا، مدافع چپ چلسی در مهار یامال شگفت‌انگیز عمل کرد و هم‌وطنش را کلافه کرده بود. آمار کوکوریا به قدری خوب بود که خبرنگاران اسپانیایی از عبارت «کوکوریا، یامال را در جیبش گذاشت» استفاده کردند. در آن سوی میدان، استوائو، پدیده جوان برزیلی به حدی خوب بود تا لنز عکاسان و قلم خبرنگاران یامال را از یاد ببرند و روی استاربوی برزیلی زوم کنند. انگار یامال رقیبی جدید برای مقایسه پیدا کرده، یک برزیلی تکنیکی که فوتبال ناب آمریکای جنوبی را زنده می‌کند!
از کم‌تحرکی لواندوفسکی و فرصت‌سوزی فران تورس هم نباید غافل شد. مهره‌های تهاجمی بارسا آنقدر بد بودند تا رکورد خیره‌کننده خود را هم خراب کنند؛ بارسلونا که تا پیش از این در ۵۳ دیدار متوالی گلزنی کرده بود، دیشب موفق به باز کردن دروازه حریف نشد تا تیم فلیک پس از یک سال در گلزنی ناکام بماند.
بارسلونا که اولین بازی بزرگ فصل خود مقابل پاریس‌سن‌ژرمن را باخته بود و در ال‌کلاسیکو هم شکست خورد، یک بار دیگر در یک بازی مهم دیگر مغلوب شد تا غول فصل پیش اروپا، خیلی زود زمین‌گیر شود. بارسا که در هفته چهارم مقابل کلوب بروژ هم امتیاز از دست داده بود، حالا کار بسیار سختی برای صعود مستقیم به دور حذفی و قرار گرفتن در جمع ۸ تیم خواهد داشت؛ کاتالان‌ها باید هر طور که شده ۳ بازی آینده خود را با تقاضل بالا پیروز شوند تا برای صعود مستقیم امیدوار بمانند.
در نهایت به نظر می‌رسد بارسلونا به مانند لیورپول که فصل پیش از بهترین تیم‌های فنی اروپا بود، در حالی که هنوز فصل به میانه نرسیده، در بن‌بست‌های تاکتیکی زیادی گرفتار شده و باید چاره‌ای جدی برای این مشکلات بیاندیشد. هواداران آبی‌اناری که بالاخره طعم قدرت تیمشان را چشیده بودند و با بازگشایی نیوکمپ نیز به روند تیمشان امیدوار شده بودند، بار دیگر از عملکرد ناامیدکننده تیمشان سرافکنده شدند و علامت سوال‌های بزرگی در رابطه با نتایج آینده تیم خواهند داشت. البته هانسی فلیک در سخنان خود بعد از بازی یک قول جالب داد: می‌بینم چطور تمرین می‌کنیم، کیفیت تیم را می‌بینم، شدت و انرژی بازیکن‌ها را هم می‌بینم. شرایط الان زمین تا آسمان با ۶ هفته قبل فرق کرده. بازیکن‌ها یکی‌یکی برخواهند گشت، کیفیت تمرینات خیلی بهتر شده، و من این را هر روز لمس می‌کنم. حس خیلی خوبی دارم و به آینده امیدوارم. بر می‌گردیم و این چیزی است که به شما قول می‌دهم.
انتهای پیام/