ترکیب منتخب بازیکنان خوش اخلاق:

دروازه‌بان: جان‌لوئیجی بوفون

بوفون فقط یک دروازه‌بان بزرگ نبود، بلکه الگوی فروتنی، احترام و وقار در مستطیل سبز بود. در طول دوران حرفه‌ای‌اش، حتی هواداران رقیب هم به شخصیت و رفتار حرفه‌ای او احترام می‌گذاشتند. در کنار مهارت، ادب و منش حرفه‌ای او را به یکی از محبوب‌ترین گلرهای تاریخ تبدیل کرد.

مدافعان: فیلیپ لام – کارلس پویول – پائولو مالدینی

فیلیپ لام با سابقه‌ای بدون کارت قرمز، نمونه کامل یک بازیکن خوش‌اخلاق و متعهد بود. پویول هرچند جنگنده و فیزیکی بازی می‌کرد، اما هیچ‌گاه اخلاق حرفه‌ای را زیر پا نگذاشت و همیشه با احترام رفتار کرد. مالدینی نیز با رفتار آرام، تواضع و شخصیت مثال‌زدنی، سال‌ها نماد یک مدافع نجیب و حرفه‌ای بود.

هافبک‌ها: کلود ماکلله – کاکا – آندرس اینیستا – رایان گیگز

ماکلله با تمام فیزیکی بودنش، هیچ‌گاه درگیر حواشی و خشونت نشد و با رفتاری محترمانه در میانه میدان درخشید. کاکا، ستاره‌ای با لبخندی همیشگی، از معدود بازیکنانی بود که حتی در شدیدترین بازی‌ها، آرامش خود را حفظ می‌کرد. اینیستا و گیگز نیز هردو با سال‌ها بازی پاک، رفتار متین و اخلاق حرفه‌ای مورد احترام بازیکنان و هواداران قرار گرفتند.

مهاجمان: رائول – رونالدو نازاریو – رونالدینیو

رائول با شخصیت فروتن، وفاداری به باشگاه و دوری از حاشیه‌ها، کاپیتانی محبوب و نجیب بود. رونالدو نازاریو علی‌رغم شهرت و موفقیت جهانی، همواره با وقار و بی‌ادعا رفتار کرد و دشمنی با کسی نداشت. رونالدینیو نیز با لبخند همیشگی، نه‌فقط دل هواداران بلکه دل بازیکنان رقیب را هم به دست می‌آورد.

ترکیب منتخب بازیکنان بد اخلاق:

دروازه‌بان: اولیور کان

اسطوره خشمگین بایرن مونیخ با فریادهایی که تمام محوطه جریمه را می‌لرزاند شناخته می‌شد. کان در زمین نه فقط دروازه‌بان، بلکه رهبر بی‌رحم خط دفاع بود که از تقابل نمی‌ترسید. او حتی بارها با مهاجمان و داوران درگیر شد و هیچ‌گاه از شخصیت آتشین خود فاصله نگرفت.

مدافعان: په‌په – مارکو ماتراتزی – یاپ استام

په‌په با تکل‌های بی‌پروا و درگیری‌های خشن بارها اخراج شد و خاطره‌ای ترسناک در ذهن مهاجمان به جا گذاشت. ماتراتزی استاد تحریک حریف بود و رفتار او در فینال ۲۰۰۶ مقابل زیدان هنوز یکی از معروف‌ترین صحنه‌های فوتبال است. یاپ استام نیز با فیزیک غول‌آسا و رفتار تهاجمی‌اش، خط دفاعی تیمش را به دیوار فولادی تبدیل می‌کرد.

هافبک‌ها: گتوزو – جویی بارتون – روی کین – دیگو سیمئونه

گتوزو عصبی، جنگنده و همیشه آماده دعوا بود و کمتر بازی‌ای را بدون درگیری تمام می‌کرد. جویی بارتون نیز سابقه جنجال‌های خارج از زمین زیادی دارد و در زمین هم با خشونت بی‌حدش شناخته می‌شود. روی کین و سیمئونه، دو کاپیتان خشن که با خشونت ورزشی و رفتار تندشان اغلب بازی را به میدان نبرد تبدیل می‌کردند.

مهاجمان: دیگو کاستا – زلاتان – کانتونا

کاستا بیشتر از آن‌که گل بزند، مدافعان را به جنجال و درگیری می‌کشاند و چهره‌ای منفور برای بسیاری بود. زلاتان، مهاجمی بی‌پروا، با اعتمادبه‌نفس افراطی و رفتاری مغرور، که بارها از کلمات یا حتی مشت برای پاسخ دادن استفاده کرد. کانتونا اما نماد بداخلاقی بود؛ بازیکنی که با لگد به سکوها رفت و همیشه آماده انفجار بود.