به گزارش خبرگزاری آنا، مصاحبه شب گذشته امیر قلعه نویی در برنامه فوتبال برتر فقط یک گفت و گو نبود بلکه یک هشدار جدی بود. هشداری درباره تیمی که هنوز هویت تاکتیکی ندارد. قلعه نویی دیشب عملا دو کار را همزمان انجام داد؛ اول اعتراف به ضعف ها. او گفت تیم ملی «چهل درصد توانش را نداشت»، یعنی به طور غیرمستقیم قبول کرد نتایج و نمایش ها زیر حد انتظار بوده.این بخش برای یک مربی ملی معمولاً نشانه بلوغ است، چون کمتر مربی ایرانی ضعف ها را صریح می گوید و دوم کاری که او کرد دفاع از روند خودش بود.
با وجود اعتراف، او نشان داد که شکست‌ها را به عنوان بخش طبیعی از پروژه ساخت تیم می داند. این همان سبکی است که همیشه در حرف های قلعه نویی دیده می شود؛ «من دارم ساختار درست می‌کنم، پس نتیجه فعلاً اولویت نیست.»
اما مشکل اصلی در گفتمان امیر قلعه نویی ناهماهنگی بین حرف و عمل است. قلعه‌نویی مدام می گوید «می خواهیم پیشرفت کنیم.»«به دنبال بازی های بزرگ هستیم.» «تیم در مسیر درست است.» اما در عمل کیفیت بازی ها متوسط است. برخی انتخاب های او بحث برانگیز هستند و ساختار تیم در لحظات حساس هم محافظه کارانه است، بنابراین تناقض میان حرف و خروجی کار او وجود دارد.
به نظر می رسد قلعه نویی در صحبت های شب گذشته اش سه هدف داشت. کنترل فشار رسانه ای قبل از اعزام به مسابقات مهم چون لازم بود فضا را آرام کند.دومین هدفی که سرمربی تیم ملی شب گذشته دنبال می کرد این بود که به خاطر یکسری شرایط برخی اتفاقات خوب نمی افتد. مثلاً اشاره به کمبود بازیکن، مصدوم ها، نبود امکانات یا نداشتن برنامه ریزی بلند مدت و سوم تاکید بر موضوع ساخت تیم. این تکنیکی است که بسیاری از مربی ها از آن استفاده می کنند تا انتقاد‌ها را تلطیف کنند.
اما واکنش احتمالی بازیکنان و علاقه مندان فوتبال به صحبت های او چه می تواند باشد؟ وقتی مربی علناً می‌گوید؛ «تیم ۴۰٪ توانش را نداشت»این پیام را می‌دهد که اعتماد کامل به ترکیب تیمش را ندارد یا بهانه سازی می‌کند.این ممکن است برای برخی بازیکنان انگیزه کُش شود، مگر اینکه هدفش ایجاد رقابت باشد. در مورد مردم و هواداران تیم ملی هم با توجه به فضایی که اکنون به وجود آمده است، اغلب نخواهند پذیرفت، چون از تیم ملی چیزی جز نمایش‌های «در حد آسیا» نمی‌خواهند.برای هوادار مهم نیست چند درصد توان حفظ شده، چه کسانی بازی می کنند و چه کسانی دعوت نمی شوند. مردم نتیجه می خواهند و بس.
اگر بخواهیم به جمع بندی برسیم باید گفت قلعه‌نویی دیشب نه شکست را پذیرفت، نه خودش را تماماً تبرئه کرد بلکه تلاش کرد یک روایت بینابینی با این جملات بسازد؛ «ما ضعف داریم، اما من مقصر اصلی نیستم.من در حال ساخت تیم آینده دارم.نتایج فعلی طبیعی است.» با این صحبت ها باید به این جمع بندی رسید این سبک بیان، هوشمندانه است اما بدون تحول واقعی در سبک بازی تیم ملی، این حرف‌ها فقط «مدیریت بحران» محسوب می‌شود.
انتهای پیام/