شناسهٔ خبر: 75967804 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: طرفداری | لینک خبر

اثبات وجود خدای کامل مطلق ( با تحلیل منطقی موجودات و خدا ) :

صاحب‌خبر -

 

به سه روش میشه خدارو اثبات کرد 

مممکنات و موجودات به خدا 

از وجود به خدا

از تعریف خدا به خدا 

این برهان  شاید بهترین و قوی ترین پست های من در اثبات وجود خدا باشه نوعی از تقریر امکان و وجوب هست و از طریق روش اول یعنی موجودات به خدا هست ( اما به برهان صدیقین ( از وجود به خدا ) هم نزدیک هست )

.

تقریر کوتاه ( دو مقدمه )

۱_ خدا کامل مطلق است ( واجب الوجود و دارای تمام صفات کمالی در بالاترین مرتبه و بدون هیچ نقص وجودی )

۲_هر موجودی که کامل مطلق نیست وجودش کاملا  از خودش نیست و نیازمند علت است

علت به معنی اینکه از عدم وجود چیزی نمی آید و چون وجودش از خودش نیست باید از غیر خودش وجود بگیرد 

نتیجه: پس اگر موجودی هست قطعا خدا هست چون یا موجود همون کامل مطلق هست (خدا) یا هم خود خدا نیست و برای وجودش وابسته به کامل مطلق (خدا)  هست .

​​​​.

 

تقریری مشابه

۱) یا موجودِ کاملِ مطلق هست یا نیست.

۲) اگر نیست، پس هر موجود دیگری که کاملِ مطلق نیست → وجودش از خودش نیست → نیازمند علّت است.

و چون «علت» نمی‌تواند عدم باشد،

در نهایت باید به یک موجود کامل مطلق ختم شود که وجودش تماما از خودش است 

 نتیجه:

یا موجودْ همان کامل مطلق است (خدا)

یا اگر کامل مطلق نیست، وجودش وابسته به اوست.

پس در هر صورت کامل مطلق بالفعل موجود است.

 

 

 

 

سوالات

.

۱_ کاملِ مطلق یعنی چی⁉️

کاملِ مطلق یعنی موجودی که هیچ نقص، محدودیت، یا وابستگی ندارد یعنی همه‌ی کمالات وجودی را داراست، نه به‌صورت نسبی، بلکه به‌صورت نامتناهی و ذاتی.

برای اینکه چیزی کاملِ مطلق باشد، باید این ویژگی‌ها را داشته باشد:

_ بی‌نقص در همه‌ی جنبه‌ها؛ هیچ امکانِ بهتر‌شدن در آن نباشد.

_ نامتناهی؛ یعنی هیچ حد یا مرز و اندازه‌ای برای وجودش نباشد.

_ بسیط و از خود؛ یعنی وجودش وابسته به هیچ ترکیب، ماده، یا علت بیرونی نباشد.

_ دارای همه‌ی صفات کمالی (وجود، علم، قدرت، خیر، وحدت و …).

چرا؟

چون «کامل مطلق» یعنی نهایت مرتبه‌ی وجود؛ هر «کمال» نوعی شدت در وجود و نوعی وجود است.

پس کاملِ مطلق همان وجودِ صرف است — وجودی که در آن هیچ نبود، نقص یا وابستگی نیست. پس دارای تمام کمالات هست 

​​​​​

 

۲_ چه چیزی کامل مطلق نیست و چرا⁉️

هر چیزی که حد، محدودیت، یا امکانِ تغییر و فقدانِ کمالی داشته باشد، کامل مطلق نیست.

مثال: انسان، ستاره، یا حتی کهکشان‌ها کامل مطلق نیستند، چون:

محدودند (در زمان، مکان، توان، علم و عمر).

می‌توانند تغییر کنند (از نبود به بود، از ضعف به کمال).

برای وجودشان به علت یا شرایط وابسته‌اند.

چرا؟

نقص و محدودیت یعنی چیزی نیست که می‌تواند باشد. پس آن وجود، هنوز کامل نیست؛ از مرتبه‌ای پایین‌تر از “وجودِ تمام‌عیار” است.

 

 

 

 ۳_چرا هر موجودی که کامل مطلق نیست باید علت داشته باشد⁉️

اگر موجودی کامل مطلق نباشد، یعنی وجودش از خودش نیست بلکه ناقص است، وابسته است؛ چون چیزی که نقص دارد یعنی بخشی از وجود در آن نیست — پس باید از جایی تأمین شود.

در منطق فلسفی می‌گویند:

«ممکن‌الوجود» ذاتش اقتضای وجود ندارد، پس برای موجود شدن، نیازمند علت است.

چرا؟

ذاتِ ممکن، خودش به خودی خود نه وجود را ایجاب می‌کند نه عدم را. برای ترجیح دادن “وجود” بر “عدم”، باید چیزی بیرون از ذاتش (علت) باشد که آن را موجود کند.

 

 

۴_چرا موجودی که کامل مطلق نیست نمی‌تواند وجودش از خودش باشد⁉️

اگر چیزی کامل مطلق نباشد، یعنی وجودش محدود است، و هر محدودیتی یعنی حدّی دارد که بیرون از ذات اوست.

ولی «وجود از خود بودن» یعنی وجود هیچ وابستگی به بیرون ندارد.

پس محدود بودن و وابسته بودن با «از خود بودن» در تناقض‌اند.

تناقض منطقی:

اگر موجودی ناقص است، در ذاتش امکان نبودن وجود دارد.

اما اگر وجودش از خودش باشد، نبودنش محال است.

پس نمی‌شود هم امکانِ نبود داشته باشد (نقص)، هم لزوماً باید باشد (از خود بودن).

این تضاد یعنی چنین موجودی منطقا ممکن‌الوجود است نه واجب‌الوجود.

پس نمی‌تواند بی‌علت باشد.

 

 

آیا تسلسل در این برهان تاثیری داره ⁉️

اگر در سلسله‌ی علّی، هیچ علتی واجب نباشد، همه‌ی سلسله ممکن است و بنابراین هرگز بالفعل نمی‌شود. چون هیچ ممکنی از خودش وجود ندارد اما وجود الان موجودیت دارد 

 

 

 

 

به زبان ساده:

اگر چیزی کامل مطلق نباشد، یعنی در آن «نیاز» و «نقص» هست، پس ذاتش خودبه‌خود وجود را تضمین نمی‌کند؛ برای موجود شدن باید از بیرون علت بگیرد.

فقط کامل مطلق است که وجودش از خودش است، چون در او هیچ امکانِ نبود و هیچ نقصی نیست.