طرفداری | آرسنال با برتری پرگل ۴-۱ مقابل تاتنهامی که همچنان درگیر مشکلات ساختاری است، فاصله خود با تیم دوم جدول را به شش امتیاز افزایش داد و یک گام دیگر در مسیر پایان‌دادن به طلسم قهرمانی‌های بزرگ برداشت.
در شبی که ابرچی ازه با ثبت نخستین هتریک دربی شمال لندن از سال ۱۹۷۸ ستاره بلامنازع میدان بود، تیم میکل آرتتا با نمایشی مسلط و حساب‌شده جریان بازی را کاملاً تحت کنترل داشت و اجازه خودنمایی به رقیب دیرینه را نداد. در مقابل، تنها گل تسلی‌بخش ریچارلیسون چیزی از ضعف ساختاری اسپرز کم نکرد؛ تیمی که نه در خلق موقعیت موفق بود و نه در کنترل ریتم بازی. در ادامه، جزئیات این مسابقه و چهار محور کلیدی آن بررسی می‌شود.
درس‌هایی برای توماس فرانک
فرانک سرانجام پی برد که ازه کیست
توماس فرانک پس از این شکست سنگین، بیش از هر زمان دیگری معنای نشستن روی نیمکت تاتنهام را درک کرده است. او ممکن است ادعا کند که رویکرد تهاجمی در برابر یکی از کامل‌ترین تیم‌های لیگ برتر، پرریسک و دردسرساز است و شاید حق با او باشد اما مسئله اصلی اینجاست که برنامه او در ورزشگاه امارات، بیش از حد محافظه‌کارانه و حتی شبیه نوعی تسلیم‌پذیری بود.
آرایش ۲-۳-۵ فرانک با هدف «در جریان بازی ماندن» طراحی شده بود، اما عملاً تاتنهام را از همان ابتدا در موضع ضعف قرار داد. تاتنهام در نیمه اول نه شوتی زد، نه کرنری گرفت و نه بیش از دو لمس توپ در محوطه آرسنال داشت. وقتی یک بازیکن کمتر در میانه میدان داری و تنها راه عبور از پرس، ارسال‌های بلند به مهاجمی است که مهاجم هدف کلاسیک محسوب نمی‌شود، احتمال موفقیت بسیار پایین است.
هواداران تاتنهام از دوران فوتبال پرریسک پستکوعلو خاطرات متفاوتی دارند، اما فرانک باید میان نظم دفاعی و جسارت تهاجمی تعادلی پایدار ایجاد کند؛ مهارتی که بدون آن احتمالاً در این سِمَت دوام نخواهد آورد. شکست سنگین برابر آرسنال، نخستین هشدار جدی برای دوران جدید او بود و فرانک باید از این موضع درس بگیرد.
مشکل تاتنهام پالینیا نیست
تکل زیبای پالینیا روی میکل مرینو
انتقادهای جیمی کرگر از ژائو پالینیا واکنش تندی از سوی این هافبک تاتنهام به‌همراه داشت، واقعیت نیز به نشان می‌دهد حق با بازیکن پرتغالی است. او نه تنها تکل‌زن و بازی‌خوان قابل اتکایی است، بلکه در گردش توپ نیز عملکردی مطمئن دارد. مهم‌ترین لحظه پالینیا در این مسابقه تکلی بود که روی مارتین زوبیمندی زد و زمینه‌ساز گل زیبای ریچارلیسون شد.
مشکل اصلی تاتنهام اما جای دیگری است: نبود یک بازی‌ساز واقعی در قلب میانه میدان. کولوسفسکی و جیمز مدیسون نیز همچنان دور از میادین هستند و همین موضوع فشار سنگینی بر سیستم فرانک وارد کرده. بازگشت این نفرات وضعیت را بهتر می‌کند، اما تا زمانی که دستور تاکتیکی تیم مبتنی بر مالکیت و شجاعت در بازی‌سازی نباشد، مشکلی حل نخواهد شد.
ریچارلیسون؛ گل‌های زیبا کافی نیست
او از یک موقعیت با امید گل 0.03 گلزنی کرد
ریچارلیسون در این مسابقه یک گل تماشایی زد، اما این تک‌لحظه درخشان نمی‌تواند چشم تاتنهام را بر واقعیت ببندد. مهاجمی که هزینه انتقال مجموعش در سه باشگاه مختلف از ۱۰۰ میلیون پوند عبور کرده، هرگز ثابت نکرده که می‌تواند ستون اصلی خط حمله یک تیم مدعی باشد.
هنگام انتقال به تاتنهام تصور می‌شد کنار کین و سون قرار می‌گیرد، اما حالا به دلیل نبود گزینه‌های کافی مجبور است نقش مهاجم مرکزی را ایفا کند؛ نقشی که نه از نظر فیزیکی با او سازگار است و نه از نظر ذهنی. در بازی‌هایی مثل همین دیدار، که تاتنهام مالکیت کمی دارد، نبود یک مهاجم هدف واقعی تیم را کاملاً بی‌خطر می‌کند.
نکته قابل تأمل اینکه سیاست نقل‌وانتقالاتی باشگاه نیز کمکی به حل مشکلات نکرده است. خرید ۵۵ میلیون پوندی محمد کودوس در شرایطی انجام شد که می‌شد با کمی هزینه بیشتر، جرد بوون را جذب کرد؛ بازیکنی که به‌واقع می‌توانست جانشین مناسبی برای سون باشد. این‌گونه تصمیم‌ها تنها بر سردرگمی تاتنهام افزوده است.
شاهکار آرتتا و پاسخ جسورانه به بحران مصدومیت
آرتتا به هدف خود یک قدم نزدیک‌تر شد
هرچند ابرچی ازه ستاره اصلی میدان بود، اما میکل آرتتا نیز شب پرفروغی را پشت سر گذاشت. سرمربی آرسنال تصمیم مهمی در خط دفاع گرفت؛ تصمیمی که می‌توانست برای او بسیار پرریسک باشد. با مصدومیت گابریل، آرتتا باید میان انتقال بن وایت به قلب خط دفاع یا اعتماد به پیرو هینکاپیه – مدافع اکوادوری که به‌صورت قرضی از بایرلورکوزن آمده – انتخاب می‌کرد. او راه دوم را برگزید؛ تصمیمی که نه‌تنها در ساختار دفاعی، بلکه در گردش توپ و پیش‌روی خط دفاعی کاملاً نتیجه داد.
هینکاپیه در نخستین بازی ثابت خود در لیگ برتر نمایش پخته‌ای ارائه کرد و نشان داد که تجربه قهرمانی در آلمان صرفاً یک برچسب نیست. شاید این همان عمقی باشد که آرتتا برای رسیدن به قهرمانی در فصل‌های گذشته از آن محروم بود.
در نهایت آرسنال در شبی که همه چیز را درست انجام داد، تاتنهامی را شکست داد که نه ایده مشخص داشت و نه واکنشی مؤثر. توپچی‌ها با اعتمادبه‌نفس و ثباتی که در سال‌های اخیر کمتر دیده شده، در مسیر قهرمانی گام برمی‌دارند. در نقطه مقابل، تاتنهام و توماس فرانک باید خیلی سریع درس‌های این شکست را بیاموزند؛ در غیر این‌صورت، بحران این تیم ممکن است طولانی‌تر و عمیق‌تر شود.
به قلم Ian Ladyman برای دیلی میل