پرداختن به فوتبال شاید در نگاه اول امری بیهوده تلقی شود و پیش خودمان بگوییم کسانی دیگه نفع از این فوتبال می‌برند ، این وسط ما را با دویدن های آنها چه کار ؟ یا شاید این جمله را بارها از بزرگترهایمان شنیده باشیم:«فوتبال مگر برای تو نان و آب می شود؟»
بگذارید جمله ای از زنده یاد مرحوم حمیدرضا صدر که در یکی برنامه‌های ورزشی شرکت کرده بود، ورزش فوتبال را «هنر، صنعت ، ورزش » تلقی کرده بود.
براساس این دیدگاه ،هواداران فوتبال به چند دسته تقسیم می شوند:
دسته ای که تماشای فوتبال برای آنها امری تفننی و تفریحی بحساب می آید و فوتبال موضوعی برای رفع خستگی بعد از یک کار پرتلاش روزانه و یا تفریح آخر هفته به حساب می آید.
دسته ای هستند که فراتر از گروه اول ، تیمی خاص را، چه خارجی یا ایرانی باشند، انتخاب کرده و عاشق کری خواندن هستند.
دسته دیگر که هسته اصلی «هنر صنعت ورزش» فوتبال شمرده می شوند، همان مدیران ، مربیان ، دلالان و فوتبالیست ها می باشند.
در این بین گروهی همچون سایتهای شرط بندی و مافیا نیز هستند که بعنوان اندک عوامل فوق العاده سمی و مضر از این نمد برای خود کلاهی می بافند.
عکاسان و خبرنگاران و رسانه های ورزشی هم که نقش مهمی در انتقال اخبار و کمک به برجسته نمودن پروپاگاندای قوتبالی دارند.
حال با این توضیحات، خودتان میزان علاقه خود به فوتبال را سنجیده تا متوجه شوید آیا فوتبال برایتان نان و آب می شود یا خیر؟ البته که برای عامه مردم در وضعیت فعلی فوتبال هیچ سودی ندارد و تنها یک مسکّن موقتی به حساب می آید و هرچه به رأس هرم اهالی فوتبال نزدیک می شویم این لقمه چرب و نرم تر می شود.
به قلم:نبیل رئیس سعدی