فرارو- به تازگی گزارشهای مختلف حکایت از آن دارد که در پی تحریمهای شدید آمریکا، اوضاع مردم در کوبا در حال رفتن به سمت یک فاجعه است.
به گزارش فرارو، هفته گذشته بود که مجله بریتانیایی اکونومیست در گزارشی از فاجعهای که کوبا در حال رفتن به سوی آن است، پرده برداشت.
اکونومیست در گزارشی به تاریخ ۱۸ نوامبر (۲۷ آبان ۱۴۰۴) در گزارشی با عنوان «کوبا در حال رفتن به سوی فاجعه است؛ مگر آنکه رژیم این کشور به شکل جدی تغییر کند» نوشت: فهمیدن این مسأله که چطور مردم عادی در کوبا امروزه تلاش میکنند تا زنده بمانند، دشوار است.
دستمزد ناچیز، هزینههای سرسام آور
طبق گزارش مجله اکونومیست هزینه سادهترین امور زندگی بسیار بیشتر از حقوق ماهانه ۶۵۰۶ پزو است که طبق نرخ غیررسمی برابر با ۱۴.۴۶ دلار است و اکثر افراد متخصص مانند پزوشکان و معلمان با همین مبلغ ناچیز زندگی میکنند. پایینتر از این مبلغ، حقوق نظافتچیها و کارمندان موزه است که برابر با ۲۵۰۰ پزو است که این عدد به سختی به ۵ دلار میرسد.
این در حالی است که یک کارتون تخم مرغ ۳۰ عددی در این کشور ۲۸۰۰ پزو قیمت دارد که از حقوق بسیاری از افراد در این کشور بالاتر است. یک کیلوم برنج و یک کیلو لوبیا که غذای اصلی مردم کوبا محسوب میشود، به ترتیب ۶۵۰ پزو و ۳۵۰ پزو هزینه دارد که روی هم، نزدیک به حقوق ده روز افراد کم درآمد به حساب میآید.
طبق این گزارش، برنامه جهانی غذا که غالبا به حمایت از مردم گرسنه آفریقا شهرت دارد، این روزها در تلاش است تا کمک کند مردم کوبا زنده بمانند.
قطعی طولانی مدت آب و برق
فشار زندگی روزمره آنچنان مشقت بار است که به سختی میتوان آن را تحمل کرد. در گرمای سوزان برق در بیشتر مناطق دست کم به مدت چهار ساعت روزانه قطع میشود. این در حالی است که در برخی مناطق برق بیشتر اوقات قطع است. پنکهها و کولرها اغلب خاموش هستند.
این در حالی است که در بسیاری از مناطق آب نیز قطع است و بنابراین نوشیدن آب، پخت و پز، شست و شو و حتی یک دوش گرفتن کوتاه یا زدن سیفون توالت نیز امری غیرممکن است.
فقر شدید در کوبا
طبق گزارش «رصدخانه حقوق اجتماعی» که یک اندیشکده مورد حمایت اسپانیاست، ۸۹ درصد از خانوارهای کوبایی تحت «فقر شدید» زندگی میکنند و ۷۰ درصد دست کم از یک وعده غذایی در روز چشم پوشی میکنند.
این در حالی است که طبق این گزارش، ۱۲ درصد از افراد بالای ۷۰ سال برای آنکه بتوانند صرفا زنده بمانند، پس از بازنشستگی نیز به سر کار میروند؛ چرا که ۵۸ درصد از آنها کمتر از ۴۵۰۰ پزو در ماه درآمد دارند که معادل ۱۰ دلار است. این در حالی است که تنها ۳ درصد از کوباییها میتوانند داروهای خود را از داروخانهها تهیه کنند.
نبود حمل و نقل عمومی و بنزین
به نوشته اکونومیست حمل و نقل عمومی تقریبا در این کشور ناپدید شده و اتوبوسها نیز به ندرت یافت میشوند. صاحبان خودرو اغلب نمیتوانند بنزین پیدا کنند و اگر هم موفق شوند، از پس هزینههای آن بر نمیآیند. پمپ بنزینها اغلب تعطیل است و رانندگان ممکن است بیش از یک هفته برای سهمیه اختصاصی ۴۰ لیتر بنزین خود که برابر با ۴۶ دلار است و چندین برابر هزینه دستمزد ماهانهشان محسوب میشود، معطل بمانند. این در حالی است که پمپ بنزینهای دولتی اغلب اصرار دارند هزینهها به دلار پرداخت شود.
وابستگی کوباییها به پول وابستگانشان در خارج از کشور
میلیونها کوبایی به پولهایی وابستهاند که برخی از نزدیکان و وابستگانشان که در حدود سه میلیون نفر برآورد میشود، در خارج از کشور برای آنها میفرستند. این در حالی است که شمار فزاینده دیگری نیز در حال پیوستن به بخش خصوصی در این کشور هستند؛ همان بخشی که روزگاری از سوی حزب کمونیست مورد انتقاد و طعنه قرار داشت؛ اما اکنون دستمزدها در بخش خصوصی دست کم ۸ برابر بخش دولتی است.
شمار بالای مهاجرت
اما این اوضاع رقت بار در کوبا سبب مهاجرت شدید مردم شده است. بنابر گزارش اکونومیست، طبق برخی محاسبات حدود یک چهارم از ۱۱.۲ میلیون نفر از مردم کوبا، که آخرین آماری است که تا کنون از سوی مقامات کوبا ذکر شده و به آن استناد میکنند، در پنج سال گذشته ازاین کشور خارج شده اند.
همچنین بنابر برخی نظرسنجیها که از سوی رصدخانه حقوق اجتماعی انجام شده، ۷۸ درصد از مردم کوبا همچنان میخواهند این کشور را ترک کنند یا کسی را میشناسند که مشتاق به انجام این کار باشد.
درخواست گزارشگر سازمان ملل: تحریمهای کوبا را بردارید
اما در سایه اوضاع رقت بار کوبا، خبرگزاری رویترز روز جمعه گزارش داد «آلنا دوهان» گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد از امریکا خواست تا تحریمهای کوبا را بردارد.
گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد با اشاره به تأثیرات طولانی مدت محدودیتهای مالی و تجاری ناشی از تحریمها بر همه چیز در کوبا- از سیستم آموزشی گرفته تا ایمنی غذایی و مسأله مراقبتهای بهداشتی در این کشور خواست تحریمها برداشته شوند.
او همچنین گفت تحریمها و محاصره اقتصادی اوضاع اقتصادی را در کوبا وخیمتر کرده و به شکلی طراحی شده است که کوبا از از دریافت هرگونه درآمد اقتصادی به خصوص به صورت ارز خارجی بازدارد.