حجت الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی، رئیس بنیاد بین المللی امامت، در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم در پاسخ به شبهات مربوط به اتفاقات تاریخی شهادت حضرت زهرا(س) و مباحث کلامی-تاریخی این واقعه گفت: هجمه به بیت امیرمؤمنان علی(ع) که به شهادت حضرت زهرا(س) منجر شد، یک ماجرای تاریخی است و اگر کسی بخواهد به این بهانه که بحث اخلاقی یا الهیاتی دارد، از تاریخ فرار کند، خلاف روش علمی _ تحقیقی است.
وی افزود: وقتی حادثه‌ای در تاریخ رخ داده است، باید به اسناد و مدارک مراجعه و تحلیل کرد و نتیجه گرفت؛ گزارشی که در همه منابع حتی منابع اهل سنت آمده، این است که خلیفه دوم و همراهانش برای تهدید امیرمؤمنان علی(ع) اقدام به تهدید و آتش زدن خانه حضرت کردند، حضرت زهرا(س) پشت در آمده و به عنوان دختر پیامبر(ص) مقابل مهاجمین احتجاج کردند تا جایی که شاهدان صحنه گفتند فاطمه در این خانه است آیا با این وجود می خواهید آن را آتش بزنید؟ مهاجمان گفتند بله.
حجت الاسلام والمسلمین سبحانی با تأکید بر اینکه نص تاریخ قابل انکار نیست و مطابق گزارشات تاریخ، این یک هجمه هدفمند بود نه یک هجمه کور، تصریح کرد: بنا بود مهاجمان بیعت امیرمؤمنان علی(ع) را به نتیجه برسانند چون خوب می‌دانستند بزرگ‌ترین تهدید برای خلافتشان، عدم بیعت حضرت و اطرافیانشان است بنابراین امکان نداشت بدون دستیابی به هدفشان برگردند و ادعای عدم آتش زدن یا ورود به خانه، معنا و مفهوم تاریخی ندارد.این همان بخشی از ماجراست که در گزارشات منابع شیعی آمده ولی در منابع عامه سانسور شده است چون دستگاه خلافت نمی‌توانست این‌ها را نقل کند.
امیرمؤمنان علی(ع) چطور اجازه دادند همسرشان پشت در حاضر شود
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه انکار عملی‌سازی تهدید و آتش زدن خانه، خلاف تحلیل اسناد و قرائن تاریخی است، در پاسخ این شبهه که امیرمؤمنان علی(ع) چطور اجازه دادند همسرشان پشت در حاضر شود، ابراز کرد: در همه گزارشات تاریخی آمده که پس از تهدید مهاجمان، حضرت زهرا(س) برای محاجه پشت در آمدند نه مواجهه. حضور حضرت در اینجا معنادار است چون کسی باید از امیرمؤمنان(ع) دفاع کند که از نظر افکار عمومی، بی‌طرف است و می‌شود به قول و احتجاجش اکتفا کرد؛ حضور دختر پیامبر(ص) در پشت در، بهترین گواه و حجت مقابل جریان خلافت و از نظر اخلاقی و الهیاتی هم موجه است. بماند که واقعه سقیفه بر محور حضرت زهرا(س) است؛ اگر حضور پشت در را انکار کنند، حضور ایشان در مسجد و مطالبه فدک و دیدار با زنان و برخی اصحاب را چه می‌کنند؟!
محاجه حضرت زهرا(س) و دفاع از حقانیت امیرمؤمنان(ع)
مدیرمرکز تخصصی امامت پژوهی در پاسخ این شبهه که به فرض پذیرش صحت تاریخی جریان آتش زدن خانه، این صرفا یک حادثه است و هیچ فضیلتی را برای حضرت زهرا(س) ثابت نمی‌کند(خصوصا با این مقدمه که حضرت علی(ع) ایشان را پشت در نفرستاده چون فرهنگ عرب اینطور نبوده است)، خاطرنشان کرد: این ماهیت یک حادثه است که اهمیتش را نشان می دهد؛ اینکه حضرت زهرا(س) در مقابل هجوم عده‌ای به منزلشان با محاجه می‌ایستند و از ولی امر خود دفاع می‌کنند، با بیان و رفتار خود حقانیت امیرمؤمنان را اثبات می‌کنند با اینکه می‌دانند چه کسانی پشت در هستند، برای اثبات فضیلت ایشان کافیست.
حجت الاسلام والمسلمین سبحانی در پاسخ این شبهه که اهل سنت برای انکار هجوم به خانه حضرت زهرا(س) معتقدند بیعت به اجبار، بیعت نیست (در حالی که این حرف شیعه است) بنابراین دلیلی نداشته است که به خانه هجوم بیاورند و هجوم دستاوردی برای حکومت نداشت، یادآور شد: روشن است که در آن حادثه به اذعان شیعه و سنی بیعتی صورت نگرفت هرچند هدف هجوم، اخذ بیعت بود؛ ولی شش ماه بعد این بیعت رخ داد؛ چه بگویند عده‌ای هجوم آوردند و حضرت علی(ع) را به اجبار به مسجد بردند و چه بگویند بیعت اجباری در کار نبوده است، هر دو مطابق نقل و نظر شیعه است که می‌گوید بیعت اجباری چه در آن هجوم و چه پس از آن، بیعت نیست. بماند که دستگاه خلافت به خوبی تشخیص داده بود وجود اهل بیت(علیهم السلام) بدون بیعت، با استقرار حکومت منافات دارد.
آیا هجوم به خانه حضرت زهرا(س) کار حکومت نبود، چون وجاهتش زیر سؤال می‌رفت؟
وی در پاسخ این شبهه که چون اعضای سقیفه قصد تشکیل حکومت داشتند و حکومت نیازمند وجاهت عمومی بود، غیرممکن است که به خانه امیرمرمنان علی(ع) و حضرت زهرا(س) هجوم برده باشند که مقبولیت و وجاهتشان از بین برود، اظهار کرد: کسانی که چنین ادعایی دارند، از تاریخ اسلام در آستانه شهادت پیامبر(ص) و حوادث پس از آن اطلاعی ندارند؛ اگر شرایط آن دوره را می‌دانستند که اصحاب سقیفه چگونه توانستند از همه جز چند نفر که در خانه حضرت امیر(ع) بودند، بیعت بگیرند، این حرف را نمی‌زدند؛ آن زمان حکومت اهل سقیفه دائر بین دو محظور بود؛ اینکه بگذارد گروهی متحصن شوند و عَلم مخالفت بردارند یا اینکه هر طور شده به زور بیعت بگیرند.
مدیر مرکز تخصصی امامت پژوهی ادامه داد: این سؤال باقی است که اگر حکومت دنبال آبروداری بود، آیا خود تهدید و هیزم آوردن آن هم با وجود علم به اینکه دختر پیامبر(ص) در خانه است، آبروریزی نبود؟ آیا حضور شخصیت برجسته حکومت در صحنه هجوم به خانه یا غصب فدک در همان اوایل حکومت آبروریزی نبود؟ این ادعاها یک سری مفروضات ذهنی و وسوسه برای عدم پذیرش حقیقت است از این رو درصدد تغییر اصل تاریخ هستند.
تنها اختلاف منابع شیعه و سنی در ماجرای هجوم به خانه حضرت زهرا(س)
حجت الاسلام والمسلمین سبحانی تصریح کرد: در ماجرای هجوم به خانه و شهادت حضرت زهرا(س)، جز یک ماجرا که محل اختلاف شیعه و سنی است، هیچ اختلاف تاریخی دیگری وجود ندارد؛ اینکه حکومت وجود حضرت زهرا(س) را که حریم امنی برای عده‌ای انگشت‌شمار شده است، تحمل نکرد و تدارک هجوم دیده و تهدیداتش را عملی کرد، از مسلمات است؛ اگر کسی به هر بهانه‌ای این گزارشات تاریخی را انکار کند معلوم است که اسناد تاریخی را ندیده و شرایط آن دوره را نمی‌شناسد. تنها محل اختلاف بین مدارک شیعه و سنی در این است که مدارک سنی تا تهدید و همه مقدمات آتش و ورود به خانه و حتی اینکه مهاجمان تعدادی از افراد داخل خانه را بیرون کشیده و دستگیر کردند، آورده‌اند؛ اما مجروحیت و شهادت حضرت زهرا(س) را کتمان می‌کنند.
وی با اشاره به سکوت منابع اهل سنت در مقابل این پرسش منطقی مورخان که اگر دستگاه خلافت با همه این اوصاف وارد خانه شده و آبرو گذاشته و معتقد است باید مقابل این خانه ایستادگی کند، بعد چه شده و چه نتیجه‌ای حاصل شده است؟! در پاسخ این شبهه که چرا امیرمؤمنان علی(ع) در مقابل مهاجمان از همسرشان دفاع نکردند، گفت: حضور حضرت زهرا(س) در صحنه کاملا توجیه علمی اجتماعی دارد و در این مسیر دفاع از ولایت نیز به شهادت رسیدند و هیچ کسی جز ایشان هم نمی‌توانست این نقش را ایفا کند. از طرفی حضرت علی(ع) با اینکه در محاصره مهاجمان بودند، هر کاری که می‌شد برای دفاع انجام دادند ولی دستگیر و به خارج خانه منتقل شدند.
رئیس بنیاد بین المللی امامت کرد: اگر امیرمؤمنان علی(ع) بیشتر مقاومت می‌کرد، آن حادثه شوم به جنگ می‌انجامید؛ در حالی که پیامبر(ص) با پیش‌بینی این وضعیت، حضرت را به صبر دعوت کرده بودند و اتفاقا از نقاط درخشان زندگی حضرت همین است که با صبر و سکوت خود اسلام را از نابودی نجات دادند.
حجت الاسلام والمسلمین سبحانی درباره ادعای وهابیت مبنی بر انکار اصل جریان هجمه به خانه حضرت زهرا(س) و شهادت ایشان گفت: از آغاز سقیفه تا امروز کسانی که نسبت به این حادثه، تعابیر غلط دارند، دو گروه هستند؛ عده‌ای جاهل و ناآگاه که چیزی ندیده و نشنیده‌اند؛ از این رو استبعاد ذهنی می‌کنند و گروهی مغرض که درصدد تغییر تاریخ هستند چون این صحنه تاریخی با اغراضشان منافات دارد. این گروه چند دسته هستند؛ برخی اصحاب خلافت که مشخص است اگر به واقعه اعتراف کنند، اساس مشروعیتشان زیر سؤال می‌رود. برخی هم مصلحت‌اندیش که واقعیت را انکار نمی‌کنند؛ اما با توجیه حفظ وحدت، تأکیدی هم ندارند و دسته سوم واقعیت را انکار می‌کنند؛ اما نه به خاطر حمایت از خلافت که باید دید غرضشان چیست چون به ظاهرشان نمی‌خورد که ناآگاه باشند و اولیات تاریخ را ندانند و قدرت تحلیلشان ناقص باشد.
خبرنگار: زهرا شریعتی
انتهای پیام/