فرارو-  همانند «الخاندرو اوریانو»، بسیاری از ونزوئلایی‌ها می‌گویند نگرانی اصلی‌شان وضعیت معیشتی و مالی است، نه احتمال حمله نظامی ایالات متحده. 

به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی ورلد، در حالی که دولت نیکلاس مادورو زیر سایه تهدید نظامی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، روزهای پرالتهابی را سپری می‌کند، مردم عادی ونزوئلا وقت خود را صرف این می‌کنند که چگونه غذای روزانه خود را تأمین کنند. ​

صبح چهارشنبه در «کینتا کرسپو»، یکی از بازارهای محبوب مرکز کاراکاس است. اینجا، تشدید احتمالی درگیری دغدغه اصلی ونزوئلایی‌ها نیست؛ کسانی که نیم‌نگاهی به اخبار دارند، اما حواسشان بیشتر به کیف پولشان است تا ببینند آیا پول نقد کافی برای خرید دارند یا خیر. 

الخاندرو اوریانو در حالی که قهوه‌ای می‌نوشد و منتظر مشتریانی است که انگار قرار نیست بیایند، می‌گوید: «مداخله‌ای در کار نخواهد بود، هیچ خبری نیست. آنچه واقعاً ما را نگران می‌کند، افزایش نرخ دلار است». ​

در هفته‌های اخیر، دولت ترامپ هزاران نیروی نظامی و تجهیزات جنگی، از جمله بزرگترین ناو جنگی جهان را در فاصله‌ای نزدیک به ونزوئلا مستقر کرده است. روز شنبه، دست‌کم چهار شرکت هواپیمایی بین‌المللی پس از هشدار روز جمعه مقامات هوانوردی آمریکا درباره «افزایش فعالیت‌های نظامی در ونزوئلا یا اطراف آن»، پروازهای خود به داخل یا خارج از این کشور را لغو کردند. ​

این تحولات پس از آن صورت می‌گیرد که یک رشته حملات هوایی آمریکا علیه قایق‌های مظنون به حمل مواد مخدر در دریای کارائیب و شرق اقیانوس آرام، منجر به کشته شدن بیش از ۸۰ نفر شد. ​

دولت آمریکا می‌گوید این اقدامات بخشی از تلاش‌های گسترده‌تری است که برای متوقف کردن جریان مواد مخدر به ایالات متحده ضروری است، اما مادورو اصرار دارد که این قدرت‌نمایی نظامی با هدف برکناری او طراحی شده است. ​

زندگی زیر سایه تهدید

در خیابان‌های کاراکاس، زندگی روزمره ادامه دارد، در حالی که دولت به مردم می‌گوید باید برای تهاجم آمریکا آماده باشند. 

الخاندرو لفاظی‌های تند میان واشنگتن و کاراکاس را کم‌اهمیت می‌داند. او پنج سال است که در این بازار سبزیجات می‌فروشد. با اشاره به راهرویی طولانی و خلوت که پر از میوه و سبزیجات تازه است، اصرار می‌کند: «نگاه کنید، ببینید اینجا چقدر خالی است». ​

یک سرود کریسمس پخش می‌شود، اما فضای جشن تحت‌الشعاع قرار گرفته است. دشمن مشترک مردم اینجاست: جهش شدید قیمت مواد غذایی و فقدان قدرت خرید. این وضعیت تا حدودی ناشی از کاهش سریع ارزش پول ملی (بولیوار) است که طبق آمار صندوق بین‌المللی پول (IMF)، امسال ۸۰ درصد از ارزش خود را از دست داده است. ​

برای مثال، قیمت یک کیلو مرغ حدود چهار برابر حداقل دستمزد ماهانه رسمی است. و اگرچه دولت به بازنشستگان و کارکنان دولتی پاداش می‌دهد، اما این پول هنوز برای پوشش سبد غذایی اولیه کافی نیست. ​

کونسوئلو، ۷۴ ساله، نسبت به درگیری مسلحانه با آمریکا بدبین است و می‌گوید ونزوئلایی‌ها توانایی مالی ذخیره غذا برای آمادگی جنگ را ندارند. 

او می‌گوید: «هر چه می‌خواهد بشود، بشود! همین و بس!» و می‌افزاید که نگرانی درباره سایه جنگ کمک زیادی نمی‌کند. ​

این استاد دانشگاه بازنشسته که هنوز کار می‌کند، ادامه می‌دهد: «راست است؟ دروغ است؟ این فقط باعث می‌شود مریض شوید و با اعصاب خرد راه بروید، بهتر است آرام بمانید. احساسات می‌تواند روی سلامتی شما هم اثر بگذارد.» 

او می‌گوید: «من هیچ خرید هیجانی انجام نداده‌ام؛ برای این کار به پول زیادی نیاز دارید». ​

اقتصاد، نگرانی اصلی

دو اقتصاددان ساکن ونزوئلا ترجیح دادند به دلیل نگرانی از واکنش‌های احتمالی دولت اظهار نظر نکنند. یک کارشناس دیگر که خواست نامش فاش نشود، خاطرنشان کرد: «تورم به سطحی در حدود ۲۰ درصد ماهانه رسیده است.» صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند افزایش قیمت‌ها در سال جاری به ۵۴۸ درصد برسد و می‌گوید وضعیت در سال ۲۰۲۶ بدتر خواهد شد و تورم می‌تواند به ۶۲۹ درصد افزایش یابد که بالاترین رقم در قاره است. ​

دیگران مداخله احتمالی آمریکا را فرصتی برای تغییر می‌دانند، اما می‌ترسند آشکارا درباره آن صحبت کنند. 

یک تاجر از سیوداد بولیوار (در ایالت بولیوار، جنوب کشور) می‌گوید: «ما می‌ترسیم، سکوت کرده‌ایم، می‌ترسیم ما را به زندان بیندازند. قبلاً چیزهایی پست می‌کردم، اما دیگر نه - نباید بکنم - چون نمی‌دانم چه کسی ممکن است مرا لو بدهد». ​

این زن به صورت ناشناس می‌گوید: «امید هست، ایمان هست، اما مردم از ترس ساکت هستند. نمی‌شنوید کسی در مورد آن صحبت کند؛ فقط در خانه، با خانواده، اما رگه‌هایی از شادی وجود دارد». ​

سکوت و انتظار

کونسوئلو می‌گوید بلاتکلیفی نیز ونزوئلایی‌ها را عصبی می‌کند. بخش بزرگی از جامعه از صحبت آشکار درباره مسائلی که می‌تواند برای دولت مادورو حساس باشد پرهیز می‌کنند، به‌ویژه پس از موج بازداشت‌هایی که به دنبال اعتراضات ضد دولتی بر سر انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ رخ داد؛ انتخاباتی که نتیجه آن به طور گسترده از سوی جامعه جهانی رد شده است. ​

باربارا ماررو، شیرینی‌پز ۴۰ساله می‌گوید: «همه ما منتظریم اتفاقی بیفتد چون این عادلانه و ضروری است. ما سال‌هاست که در بدبختی مطلق زندگی می‌کنیم. ونزوئلایی‌ها روز به روز زندگی می‌کنند و منتظرند اتفاقی بیفتد، اما همه می‌ترسند [حرف بزنند] و هیچ‌کس چیزی نمی‌گوید». ​

استر گوارا، ۵۳ساله که در یک آزمایشگاه پزشکی کار می‌کند، نگرانی خود را در میان تنش‌های ناشی از استقرار ناوگان دریایی آمریکا پنهان نمی‌کند. او می‌گوید: «نگرانم چون واقعاً نمی‌دانم چه دارد می‌گذرد - ممکن است حمله کنند، ضربه بزنند… مردم فکر می‌کنند درست می‌شود، اما این جدی است. افراد بی‌گناه زیادی ممکن است بمیرند.» او می‌افزاید: «حس می‌کنم چیزی آن بیرون در حال پختن است، اما منتظرم». ​

«تورم ما را زنده زنده می‌خورد» 

حالا ظهر شده است. همه چیز در بلواری شلوغ در شرق کاراکاس طبق معمول پیش می‌رود. دستفروشان مشغول فروش هستند و عابران در رفت و آمدند. 

خاویر خارامیو، ۵۷ ساله، آنجاست و به دنبال اجناسی برای فروش مجدد در کریسمس می‌گردد. او درباره ناو هواپیمابر «جرالد آر فورد» که واشنگتن به کارائیب منتقل کرده، کنجکاو است. او می‌گوید: «فکر نمی‌کنم آن حمله اتفاق بیفتد. فکر می‌کنم ممکن است گفتگویی، توافقی یا معامله‌ای صورت بگیرد». ​

با این حال، او می‌گوید وقتی برق قطع می‌شود، با خود فکر می‌کند: «آمدند داخل»، «دارند می‌آیند». 

ترامپ گفته است که برای گفتگوی دیپلماتیک با مادورو آمادگی دارد، اما همچنین گفته که گزینه نظامی را رد نمی‌کند. ​

در هر حال، خاویر تکرار می‌کند: «ما بیشتر نگران غذا هستیم. ونزوئلا در وضعیت بدی قرار دارد. تورم دارد ما را زنده زنده می‌خورد». ​