مصطفی کوچکزایی، رواندرمانگر و مشاور خانواده، در گفتوگو با خبرنگار برنا درباره افزایش ازدواج در مردان بالای ۷۵ سال اظهار کرد: اساساً تشکیل خانواده به یک سری زیرساختها نیاز دارد. وقتی یک فرد میخواهد تشکیل خانواده بدهد، نیاز به خانه، شرایط اولیه اقتصادی، درآمد مناسب و پایگاه اجتماعی و اقتصادی دارد. فردی که ۷۵ ساله است و از سن ۲۵ سالگی کار کرده قطعاً به دستاوردهای اولیه در زمینههای اقتصادی و اجتماعی دست یافته است.
وی افزود: اگر این فرد روحیه امیدواری بالایی داشته باشد و توانایی مدیریت زندگی را در خود ببیند، این امر میتواند باعث شود که ازدواج، حتی اگر ازدواج دوم باشد، برای او راحتتر شود.
مشاور خانواده بیان کرد: در گذشته امید به زندگی پایین بود، اما در حال حاضر با توجه به در دسترس قرار گرفتن خدمات سلامت و زیرساختهای اقتصادی، امید به زندگی افزایش یافته است. این تغییرات باعث شده تا افراد طول عمر بیشتری داشته باشند و همین امر میتواند تأثیر زیادی بر روند ازدواجهای افراد سالمند بگذارد.
کوچکزایی عنوان کرد: به عنوان مثال سازمانهای تامین اجتماعی در گذشته قانونی وجود داشت که افراد میتوانستند بین ۲۵ تا ۳۰ سالگی بازنشسته شوند، اما اکنون تلاشهایی در جریان است که این سن را به ۳۵ و حتی ۴۰ سال برسانند. این تغییرات نشاندهنده افزایش طول عمر و نیاز به ارائه خدمات بیمهای طولانیتر است و به همین جهت معضل شرکتهای بیمه میشود.
وی ادامه داد: این افزایش طول عمر و خدمات، باعث میشود که سالمندان با شرایط اولیه مناسب، میل به ازدواج پیدا کنند، چرا که از تنهایی و مشکلات دوران سالمندی رنج میبرند و نیاز به مراقبت و پرستاری دارند؛ بنابراین این امر ازدواج در سالمندان به هیچ وجه غیرمنطقی نیست.
این مشاور افزود: در عین حال، روند ازدواج در جوانان با کاهش روبهرو است چرا که برای تشکیل خانواده، مهمترین زیرساختها، به ویژه زیرساختهای اقتصادی، باید فراهم شود. برای جوانانی که میخواهند ازدواج کنند، تأمین معیشت از تأمین مسکن و درآمد مناسب گرفته تا کاهش نوسانات تورمی از اولویتهاست. در حال حاضر مشکلات اقتصادی و تورم، به ویژه در تأمین مسکن و مخارج اولیه زندگی مانع از ازدواج بسیاری از جوانان شده است.
کوچکزایی تصریح کرد: مسائل اقتصادی بهطور مستقیم بر میل به ازدواج تأثیر میگذارد. وقتی مسائل اقتصادی به درستی حل نمیشود، این امر باعث کاهش امنیت خاطر برای تشکیل خانواده میشود و از طرفی نیازهای عاطفی و جنسی در سنین جوانی همچنان وجود دارد که در نهایت میل به حرکت به سوی آسیبهای اجتماعی را افزایش میدهد. این رفتارها میتوانند شامل روابط جنسی خارج از فضای خانواده یا روابطی باشند که تعهد در آنها کاهش پیدا کرده باشد، بهویژه روابط کوتاهمدت که در آنها تعهدات عاطفی وجود نداشته باشد. این روابط میتوانند منجر به ضربه روانی و شوک برای طرفین شود و این تجربهها به تدریج با عث ایجاد ناامیدی و بدبینی نسبت به روابط آینده میکنند.
وی افزود: همچنین آسیبهای اجتماعی و فرهنگی را تشدید میکند، به طوری که روابط عاطفی و جنسی در سنین جوانی ممکن است به رفتارهای هیجانی تبدیل شود که در آنها بهجای تعهد، فقط به دنبال رفع نیازهای عاطفی و جنسی فردی باشند.
این مشاور خاطرنشان کرد: بهعنوان مثال، در گذشته میانگین سن ازدواج در ایران ۲۲ تا ۲۴ سال بوده است، اما در حال حاضر این سن به ۳۵ تا ۳۶ سال رسیده است. این تأخیر در ازدواج نتیجه تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که در طول دو یا سه دهه گذشته رخ داده یا فضای رسانه و مجازی چه تاثیری گذاشت که ازدواج که تعهد در آن مطرح است، به امری بدون تعهد و صرف تنها برای رفع نیازجنسی تبدیل شده است.
وی افزود: ازدواج در جوانان کاهش پیدا کرده و در افراد سن بالا افزایش میببینند، در یک دهه آینده با ازدواج افراد سنین ۴۰ سال روبهرو شویم چراکه این فرد ۴۰ سال به شرایط اقتصادی و اجتماعی مناسبتر رسیده است و به ازدواج تمایل پیدا میکند. شرایط اقتصادی و اجتماعی در ازدواج موثر است.
کوچکزایی خاطرنشان کرد: تحولات سبک زندگی تنها مختص ایران نیست بلکه بسیاری از کشورهای جهان نیز درگیر تغییرات مشابهی هستند. وقتی میزان نارضایتی از زندگی فردی افزایش پیدا میکند، همچنین افزایش سن ازدواج باعث میشود که افراد به روابط خارج از عرف و روابط غیرمتعهدانه روی بیاورند که خود مشکلات فرهنگی و اجتماعی ایجاد میکند. این تغییرات ممکن است اثرات منفی در بلندمدت داشته باشد.
انتهای پیام/