در خطوط متزلزل سیاست خارجی دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا چیز زیادی نباید تعجب‌آور باشد.
احتمال اقدام نظامی علیه ونزوئلا -در طیف وسیعی از گزینه‌های خشونت‌آمیز- کاخ سفید را به عرصه‌هایی از دخالت خارجی می‌کشاند که همیشه مدعی است که از آن متنفر است و آن را مستقیماً در تضاد با درس‌های دو دهه گذشته از تلاش‌های نظامی این کشور و دهه‌ها تجربه منطقه‌ای پیش از آن قرار می‌دهد.
دولت ترامپ دقیقا می‌خواهد در ونزوئلا چه کاری انجام دهد و فکر می‌کند چقدر طول می‌کشد تا به آن دست یابد؟ اینها دو پرسشی هستند که یک دولت معمولاً سعی می‌کند پیش از اقدام نظامی، پاسخ‌های آنها را به صورت عمومی و با دقت ارائه دهد.
به گزارش سی‌ان‌ان، اما دولت آمریکا همچنان در سردرگمی فرو رفته است و متغیر‌ها خوب به نظر نمی‌رسند.
هدف بسیار کوچک اقدام نظامی، توقف قاچاق مواد مخدر است؛ با این حال، دستیابی به این هدف با حملات هدفمند فوق‌العاده دشوار است.
اولاً، ونزوئلا مرکز قاچاق مواد مخدر نیست؛ این مسیری است که از کلمبیا شروع می‌شود و در مرز آمریکا در مکزیک به پایان می‌رسد.
ارسال یک موشک میلیون دلاری برای سوزاندن کوکائین خام، آنقدر نزدیک به منبع آن که هنوز به ارزش نهایی آن در بازار آمریکا نرسیده است، بسیار ناکارآمد است.
دولت ترامپ می‌تواند قاچاق مواد مخدر را در منطقه کارائیب به تعویق بیندازد، دردسر ایجاد کند، به تأخیر بیندازد یا حتی مختل کند. اما ونزوئلا منبع اصلی آن نیست.
اقدام آمریکا در ونزوئلا با بسیاری از موارد مشابه تاریخی احاطه شده است، زیرا آمریکا پیش از این بارها این کار را امتحان کرده است.
در واقع، تنها چیزی که آمریکا ممکن است سعی در دامن زدن به آن داشته باشد، یک شورش مردمی برای روی کار آوردن یک دولت دوستانه‌تر با واشنگتن است که ترامپ نیز آن را امتحان کرده است.
پنتاگون پیش از این اعلام کرد که جرالد آر.فورد، بزرگ‌ترین ناو هواپیمابر نیروی دریایی این کشور، با ۵ هزار نیروی نظامی و ده‌ها هواپیمای جنگی و گروه ضربت آن به کارائیب اعزام شده‌اند.
این ناوگروه به ۸ کشتی جنگی، یک زیردریایی هسته‌ای و هواپیمای اف-۳۵ که پیش‌تر به منطقه کارائیب اعزام شده بودند، اضافه شد.
مقام‌های ونزوئلا پیش از این بارها تاکید کرده‌اند که در برابر هرگونه تحرک نظامی آمریکا آماده دفاع از حاکمیت این کشور هستند.
انتهای پیام/