منچسترسیتی بعد از چهار پیروزی پیاپی درخشان، امشب در سنت جیمزز پارک اسیر تیم آماده و سرپنجه ادی هاو شد و 2-1 به نیوکسل باخت تا همه چیز به سود آرسنال صدرنشین بشود.

در شبی که بازی آنقدر غیر قابل پیش‌بینی بود که هر نتیجه‌ای می‌توانست روی اسکوربورد دیده شود، نیوکسل با قلبی استوار و نیرویی که از سکوها فوران می‌کرد، منچسترسیتی را ۲–۱ شکست داد؛ بازی‌ای که اگر کسی تنها خلاصه‌اش را ببیند، نمی‌تواند حدس بزند چه‌قدر دیوانه‌وار، پرتنش و سرشار از موقعیت‌های از دست‌رفته بود. سیتی بارها می‌توانست جلو بیفتد، نیوکسل بارها می‌توانست ورق را زودتر برگرداند. اما در پایان، این تیم ادی‌هاو بود که در نبردی فیزیکی، پرشتاب و نفس‌گیر، غول دوباره احیا شده پپ گواردیولا را به زانو درآورد.

سیتی از همان ثانیه‌های اول می‌توانست ضربه کاری بزند. هالند با پاس دکو از میانه به حرکت درآمد اما ضربه چیپ او با خروج عالی پوپ از کنار دروازه گذشت. پیش از آن هم دوناروما روی اشتباه خودش نزدیک بود نیوکسل را صاحب یک گل زودهنگام کند. ریتم بازی آن‌قدر بالا بود که هر حمله بوی گل می‌داد. وولتماده، مهاجم جوان میزبان، دو بار در مصاف تک‌به‌تک با دوناروما شکست خورد؛ یک بار با شیرجه‌ای بلند، بار دیگر با خروجی عالی زمان‌بندی‌شده دوناروما.

سیتی هم سهم خودش از ناکامی را داشت: هالند از هشت قدم توپ را به سینه پوپ کوبید، فودن دو بار توپ را از موقعیت مناسب بیرون زد، و چندین بار هم VAR در دو صحنه احتمال پنالتی را روی برخوردهای شار و تیاو رد کرد. نیمه‌ی اول با حجم خیره‌کننده‌ای از فرصت‌ها اما بدون گل تمام شد؛ نیمه‌ای که می‌توانست ۳–۳ یا ۲–۰ یا ۰–۳ باشد.

اما نیمه دوم، بازی از آشوب مطلق تا حدودی عبور کرد و قفل دروازه‌ها باز شد. دقیقه ۶۳، گیمارش از بین چند نفر عبور کرد و توپ را به هاروی بارنز سپرد؛ شوتی موزی، زمینی و تماشایی که به گوشه دروازه دوناروما خزید و سن‌جیمزز پارک را ترکاند.

اما سیتی تنها پنج دقیقه بعد پاسخ داد؛ دیاز از دل آشفتگی محوطه توپ را بیرون کشید و با ضربه‌ای خشک به دروازه فرستاد، تیمی که به بازیکن نیوکسل برخورد کرد و از بین پاهای آخرین مدافع گذشت: ۱–۱ و بازگشت امید.

نیوکسل اما در شبی که نمی‌خواست تسلیم جریان طبیعی بازی شود، دوباره پیش افتاد. یک نبرد هوایی عظیم که وولتماده در آن نقش مهمی داشت ، برخورد ضربه سر گیمارش به تیر، و توپ برگشتی که بارنز با خشم و دقت در سقف دروازه کاشت؛ ۲–۱.

در ده دقیقه پایانی سیتی حریف را محاصره کرده بود. ساوینیو و باب و ریندرز خیلی سعی کردند تیم‌شان را به بازی برگردانند اما نیوکسل شکل دفاعی‌اش را مثل زره سفت نگه داشت. همه توپها دفع شد و سیتی نتوانست به هدف برسد.

امشب فوتبال به تیمی پاداش داد که بیشتر جنگید، بیشتر دوید، و از هر فریاد هواداران در استادیوم الهام گرفت. نیوکسل ۲–۱ برد و سن‌جیمزز پارک سرود پیروزی خواند.