خبرگزاری آنا_عماد نجار؛ اداره هوانوردی فدرال امریکا جمعه 30 آبان ماه به خطوط هوایی در مورد «وضعیت بالقوه خطرناک» هنگام پرواز بر فراز آسمان ونزوئلا هشدار داد و از آنها خواست حدالامکان از این اقدام پرهیز کنند.

سازمان FAA بدون رعایت لفاظی های خود مبنی بر دخالت در امور داخلی دیگر کشورها و بدون اشاره به تهدیدات دونالد ترامپ در مورد حمله نظامی گسترده به ونزوئلا، شرایط امنیتی در داخل و اطراف کشور ونزوئلا را بسیار حساس دانسته و دلیل آنرا افزایش فعالیت های نظامی معرفی کرده است، بدون پرداختن به علت افزایش این تحرکات نظامی و همچنین هشدار داده که این تحرکات میتواند برای پرواز همه پرنده ها در هر ارتفاع و سایزی مخاطراتی داشته باشد.

اما دنیا به وضوح مشاهده کرد که تهدیدات بی پایه و اساس ترامپ و اتهامات غیر واقعی او و همچنین حضور فزاینده غیر لازم نیروهای نظامی امریکایی در حوزه های دریایی و هوایی باعث بروز تنش های بسیار گسترده در منطقه امریکای لاتین گشته است.

با توجه به بحران های متعدد ایالات متحده امریکا در عرصه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، همچنین کاهش مقبولیت عمومی در داخل و خارج از امریکا و فشار مالی شدید بر خزانه داری واشنگتن به دلیل حمایت های بی دلیل و غیر معقول از رژیم صهیونی و اوکراین که منجر به برافروختن آتش جنگ و از بین بردن دهها هزار زن و کودک بی دفاع شده است، حضور بزرگترین ناوگان هواپیمابر نیروی دریایی امریکا به همراه هشت ناو جنگی و هواپیماهای F-35 میتواند ضربه ای سنگین بر اقتصاد بدهکارترین کشور دنیا وارد آورد.

در شرایطی که ونزوئلا عضو مهمی از سازمان کشورهای صادرکننده نفت اوپک است و پس از روی کار آمدن هوگو چاوز در سال 1998 روابط کاراکاس واشنگتن رو به تیرگی گرائید به همین دلیل سیاستهای این کشور باعث کوتاه شدن دست شرکت های نفتی خارجی از این ثروت ملی ونزوئلا شد.

به همین دلیل امریکا تلاش های متعددی برای ایجاد تغییر در ساختار حکومت کاراکاس کرد که از آن جمله کودتای نافرجام سال 2002 برای سرنگونی دولت چاوز و پس از آن ونزوئلا روابط خود را با کشورهای دارای تضاد با سیاستهای ظالمانه امریکا را افزایش داد و تهران و هاوانا یکی از مهمترین گزینه های روابط خارجی کاراکاس شدند.

این سیاستها پس از درگذشت هوگو چاوز و روی کار آمدن نیکلاس مادورو در سال 2013 نیز همچنان ادامه یافت و البته اقدامات خصمانه امریکا از جمله طراحی مجدد ترور و کودتا علیه مادورو یا طرح اجیر کردن خلبان هواپیمای حامل وی با پرداخت رشوه به منظور ربودن و انتقال به نقطه ای نامعلوم که نتوانست به نتیجه مطلوب برای شیطان بزرگ منجر شود.

این مجموعه تحرکات و فعالیت ها را باید در کنار حملات نظامیان امریکایی به قایق های ونزوئلایی بررسی کرد که بسیاری از گروه های حقوق بشری در جهان این مدل حملات را خارج از چارچوب رویه قضایی عادلانه دانسته و محکوم کرده اند.

حال این مدل مداخلات سیاسی و نظامی امریکا در مورد ونزوئلا همه تحلیل ها را به سمت اجتناب ناپذیر بودن ورود واشنگتن به عرصه یک تنش نظامی با کاراکاس هدایت می کند و هدف اصلی این بحران آفرینی میتواند حذف دولت نیکلاس مادور و جایگزین کردن چهره وابسته به امریکا و برنده غیر اصلح صلح نوبل ماریا کارینا ماچادو باشد.

در پایان می‌توان عواقبی متعددی را برای آغاز این بحران در نظر گرفت، از جمله بروز بحران اجتماعی در ونزوئلا، جنگ داخلی در این کشور، افزایش فشار اقتصادی به دولت ترامپ، کاهش محبوبیت و ریزش آرای ترامپ، غارت منابع ونزوئلا، ورود دیگر کشورها در حمایت از دولت قانونی مادورو و ... .