محمد فریدی گفت: تالاب بندعلیخان که در دوره‌های ترسالی تا ۲۵ هزار هکتار وسعت داشت و به دریاچه نمک قم متصل می‌شد، اکنون عملاً فاقد آب بوده و بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی ارزشمند خود را از دست داده است.

او با اشاره به اینکه این تالاب زمانی مأمن گونه‌هایی مانند جبیر، کل‌وبز، میش و همچنین محل زمستان‌گذرانی پرندگان مهاجر از جمله غاز، اردک، حواصیل و عقاب‌ها بود، تأکید کرد: ادامه این وضعیت مهاجرت حیات‌وحش را متوقف کرده و حیات در تالاب تقریباً از بین رفته است.

فریدی اصلی‌ترین عوامل بحران را برداشت‌های بی‌رویه آب، خشکسالی‌های پی‌درپی و انحراف رودخانه شور به‌سمت قم دانست و گفت تنها در چند دوره کوتاه در بخش‌های محدود، آبگیری موقت رخ داده که دوام چندانی نداشته است.

وی  در گفت‌وگو با ایسنا تأکید کرد: «احیای تالاب بدون رعایت حقابه ممکن نیست.» کشاورزان دشت ورامین و ری باید به حقابه محیط‌زیستی پایبند باشند و بازگرداندن مسیر رودخانه شور نیز ضروری است.

به گفته او، بی‌توجهی به احیای تالاب می‌تواند جنوب تهران را به کانون ریزگرد، تشدید فرونشست زمین و شورشدن سفره‌های آب زیرزمینی سوق دهد؛ موضوعی که پایداری اکولوژیک تهران، قم و سمنان را تهدید می‌کند.

فریدی همچنین ورود فاضلاب‌های شهری و صنعتی را یکی دیگر از تهدیدهای اصلی دانست و افزود: سه اقدام فوری برای نجات بندعلیخان ضروری است؛ جلوگیری از ورود پساب، تعیین و اجرای حقابه زیست‌محیطی و اصلاح مسیر رودخانه شور.