به گزارش ایلنا، روزنامه تایمز نوشت:جزیره کینمن با وجود نزدیکی به شهر شیامن تحت کنترل پکن، همچنان خودمختار باقی مانده و مانند تایوان بزرگ‌تر، از استقلال نسبی برخوردار است. این جزیره روزگاری صحنه تبادل آتش تبلیغاتی بین ارتش آزادی‌بخش خلق چین و نیروهای ملی‌گرا بود و امروز به صحنه‌ای آرام تبدیل شده که می‌تواند الگویی برای اعمال کنترل بدون توسل به جنگ باشد.
چین طی دو سال گذشته، علاوه بر گسترش نفوذ اقتصادی، حلقه محاصره دریایی اطراف تایوان را تنگ‌تر کرده و با بهره‌گیری از ناوگان جدید کشتی‌های گارد ساحلی، کنترل عملیاتی خود را افزایش داده است. این اقدامات به ویژه برای جزیره کوچک کینمن آسان‌تر قابل اجراست.
تایمز می‌نویسد رسانه‌های دولتی چین در آوریل گذشته از شکل‌گیری «مدل جدید کنترل جزایر» خبر دادند؛ مدلی که از توسعه نظامی صرف فراتر رفته و به کنترل هدفمند نقاط حساس تایوان رسیده است.
با وجود تمرکز تحلیل‌ها بر احتمال حمله نظامی، سازمان CIA در سال ۲۰۲۳ اعلام کرده شی جین‌پینگ ارتش چین را موظف کرده تا سال ۲۰۲۷ برای هر سناریوی احتمالی آماده باشد. با این حال، این تهدید در داخل تایوان جدی گرفته نمی‌شود و مردم زندگی عادی خود را ادامه می‌دهند.
ویلیام برنز، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، تأکید کرده است که «آمادگی برای حمله» الزاما به معنای صدور دستور نظامی نیست. کارشناسان نظامی تایوان نیز سناریوی سال ۲۰۳۵ را بعید می‌دانند، مگر اینکه تایوان رسماً استقلال خود را اعلام کند.
مزیت اصلی مدل کینمن این است که نیازی به نیروی نظامی مستقیم ندارد و با تأکید شی جین‌پینگ بر «اتحاد مسالمت‌آمیز» همخوانی دارد. اجرای طبیعی این مدل، «محاصره» است، به ویژه محاصره انرژی؛ زیرا تایوان به واردات گاز طبیعی مایع وابسته است و دو هفته قطع برق می‌تواند یک‌سوم جزیره را خاموش کند.
بر اساس برخی پژوهش‌ها، این استراتژی جدید استفاده از نیروی نظامی را منتفی نمی‌کند، اما می‌تواند مقدمات اقداماتی مانند قرنطینه، محاصره یا حتی حمله محدود برای تسلیم تایوان را فراهم سازد.