به گزارش خبرگزاری تسنیم از شاهرود، در شرق استان سمنان و درست در میان تپه‌های شنی و آفتاب درخشان کویر جنوب این منطقه، مردم بیارجمند و روستاهای اطراف دهستان طرود، چشم به راه تکمیل یک جاده دارند؛ جاده‌ای که برای بسیاری از آن‌ها معنای «وصل شدن» با امکانات، با بازارها، درمانگاه‌ها و مدارس است.
از صدای موتورهای خسته تا سکوت آسفالتِ کامل...
صبح هر روز، درست در آن زمان گرگ و میش که هر بار خورشید در افق کویر سمنان طلوع می‌کند، صدای موتورهای خستهٔ سواری‌های قدیمی، آن هم نه بر روی آسفالت روان، بلکه بر بسترِ گِل‌آلودِ فصل‌های بارانی یا خاک سفیدِ داغ تابستان، به گوش می‌رسد.
این صدا متعلق به ساکنان شهر بیارجمند، و روستاهای چاه جام و طرود است؛ مردمی که سال‌هاست با مشکلات عبور و مرور، دسترسی به خدمات بهداشتی، تحصیل فرزندان و حتی حمل محصولات کشاورزی دست‌وپنجه نرم کرده‌اند.
27 کیلومتر دیگر تا 72 کیلومتر امید مانده! آن 10 درصد باقی‌مانده، تفاوت میان زندگی و مرگ است
محور بیارجمند–چاه جام–طرود، پروژه‌ای استراتژیک و عمرانی است که در سفر ریاست‌جمهوری به استان سمنان در سال‌های اخیر در دستور کار قرار گرفت. این محور با طولی حدود 72 کیلومتر، نه‌تنها به‌عنوان یک خط ارتباطی میان سه نقطهٔ کلیدی منطقه عمل می‌کند، بلکه به‌عنوان شاهراهی برای توسعهٔ اقتصادی، اجتماعی و امنیتی بخش شرقی استان محسوب می‌شود.
در دو سال گذشته، پیشرفت چشمگیری در این پروژه حاصل شده است. بر اساس اطلاعات به‌روزشده از سوی سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای و همچنین گزارش‌های رسمی استانداری سمنان، تا پایان سال 1403 بیش از 45 کیلومتر از این مسیر به‌طور کامل آسفالت شده و در آستانهٔ بهره‌برداری عمومی قرار دارد. این پیشرفت نه‌تنها با حمایت ملی، بلکه با همکاری بخش‌های محلی و نظارت مستمر نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی محقق شده است.
اما 27 کیلومتر باقی‌مانده، همچنان مانعی جدی بر سر راه توسعهٔ کامل منطقه است. از این 27 کیلومتر، 10 کیلومتر نیازمند اجرای کامل بیس (زیرسازی) و لایه‌های آسفالت است، درحالی‌که 17 کیلومتر دیگر تنها به یک لایهٔ نهایی آسفالت نیاز دارد. به‌ظاهر این اعداد کوچک به‌نظر می‌رسند، اما برای ساکنان منطقه، هر کیلومترِ ناتمام، معادل چندین ساعت تأخیر در رسیدن به بیمارستان یا بازار است.
مردم، یک کلام؛ تکمیل، والسلام!
اهالی منطقه با صدایی پر از اشتیاق می‌گویند: لطفاً اعتبار اندک برای اتمام محور بیارجمند تا طرود را تخصیص دهید تا راه ما به‌طور کامل آسفالت و عبور و مرور امن شود!
این درخواست ساده، انعکاسی از آرزوی دیرینه آن‌ها برای جاده‌ای است که می‌تواند زندگی‌شان را دگرگون کند.
یکی از ساکنان محلی با صداقت گفت: از آن‌جایی که این جاده با هزینه زیاد دارد ساخته می‌شود، خواهش‌مان این است که همان قدر که سرمایه‌گذاری شده، اعتبار نهایی هم تأمین شود. فقط کمی از آن باقی مانده؛ اگر آن را کامل کنند، مسیر ما امن و مفید خواهد شد.
این جملات ساده اما پرمعنی، بازتاب همان امیدی است که در دل کویر ریشه دوانده. این مردم، مسیر را نه تنها به چشم یک راه عبور، بلکه به چشم شاهراهی برای توسعه منطقه می‌بینند.
یکی از شهروندان بومی منطقه خطاب به مسئولان حوزه راهسازی استان سمنان گفت: بابت جاده بیارجمند به چاه جام و طرود از مدیر کل راه و شهرسازی شرق سمنان تقاضا دارم؛ شما که محبت کردین چنین جاده‌ای در دل کویر احداث کرده‌اید و هزینهٔ زیادی برای آن صرف شده، هرچه زودتر باقی‌مانده این جاده را تکمیل کنید تا عبور و مرور صورت گیرد.
کجای کاریم و کِی می‌رسیم به آخر کار؟
امیر عمیدی، مدیرکل راه و شهرسازی شرق استان سمنان، به خبرنگار تسنیم در این باره اظهار داشت: پروژه بیارجمند–چاه جام که از محل پروژه سفر ریاست جمهور بود، 72 کیلومتر طول مسیر دارد. اکنون 45 کیلومتر آن کامل آسفالت شده و در شرف بهره‌برداری است.
وی ادامه داد: 27 کیلومتر از مسیر باقی مانده که از این میزان، 10 کیلومتر نیاز به بیس و آسفالت دارد و 17 کیلومتر انتهایی فقط یک لایه آسفالت نیاز دارد.
عمیدی با اشاره به اقدامات صورت گرفته اخیر در این زمینه، گفت: جلسه‌ای در وزارت راه و شهرسازی و سازمان برنامه و بودجه کشور به همراه استاندار سمنان و نماینده شاهرود و میامی برگزار شد و دستورهای لازم جهت استفاده از ظرفیت ماده 56 قانون بودجه برای این پروژه اخذ شده است. این اقدام، نشانه‌ای امیدوارکننده از هم‌افزایی قدرت‌های محلی و ملی برای رفع یکی از چالش‌های ساختاری استان محسوب می‌شود.
بین بیارجمند و طرود، تنها یک وعده باقی مانده است!
پیش از این، در سال 1401، هم مسئولان استانی بارها اعلام کرده بودند که این پروژه در اولویت برنامه‌های عمرانی منطقه قرار دارد، اما محدودیت‌های اعتباری سبب شده بود اجرای آن با تأخیر مواجه شود. اکنون با فعال‌سازی اعتبارات ماده 56 که امکان تخصیص اعتبار ویژه به پروژه‌های استراتژیک را فراهم می‌کند، دریچه‌ای جدید به‌سوی تکمیل این آرزو گشوده شده است.
این محور نه‌تنها برای ساکنان محلی اهمیت دارد، بلکه از منظر ملی نیز به‌عنوان بخشی از شبکهٔ جاده‌های کمربندی شرق کشور نقش ارتباطی حیاتی ایفا خواهد کرد. بر اساس گزارش‌های سازمان برنامه و بودجه، این جاده در آینده می‌تواند به‌عنوان مسیر جایگزینی برای عبور کالا و مسافر از مناطق مرکزی ایران به خراسان و حتی کشورهای همسایه مورد استفاده قرار گیرد.
در طول دو سال اخیر، با وجود چالش‌های جهانی و کاهش درآمدهای نفتی، دولت توانسته با تکیه بر سیاست‌های توسعهٔ داخلی و هدفمندکردن بودجه، پروژه‌هایی چون این را در مسیر اجرایی نگه دارد. تخصیص اعتبار برای یک پروژه از محل ماده 56، آن هم در یکی از نقاط محروم و دور از پایتخت، در واقع، بازتابی از این رویکرد است؛ رویکردی که به‌جای تمرکز صرف بر پایتخت‌ها، به توسعهٔ متعادل مناطق کم‌برخوردار نیز توجه می‌کند.
اهمیت تکمیل این محور، فقط رساندن آسفالت به گوشه‌ای دورافتاده نیست؛ کارشناسان حمل‌ونقل منطقه آن را ستون پایداری زیرساختی و تحرک اقتصادی می‌دانند. وقتی جاده به‌درستی ساخته شود، روستاهایی که تاب‌وتوان‌شان محدود بوده، امکانات بیشتری خواهند داشت که اقتصاد محلی را رونق دهد.
اما مسیر آسفالت در این محور تنها چالش نیست. ایمنی هم دغدغه بزرگی است؛ مدیرکل راه و شهرسازی شرق استان سمنان پیش از این اعلام کرده بود که عملیات ایمن‌سازی از سه‌راهی بیارجمند تا کیلومتر 90 محور طرود در دستور کار است. در این بخش، خاک‌ریزهای حفاظتی در نقاط حساس ساخته می‌شوند تا از زیرساخت‌های راه محافظت شود و تردد خودروها امنیت بیشتری داشته باشد.
او گفته که هفت نیروی راهدار متخصص در این مسیر فعال‌اند و با ماشین‌آلات سنگین، از جمله دو لودر، سه کامیون کمپرسی و یک پیکاپ، کار ایمن‌سازی را پیش می‌برند.
از سوی دیگر، معضلی دیگر که ساکنان منطقه مطرح کرده‌اند، تصادفات در دیگر محور پرتردد و خطرناک این منطقه، یعنی محور طرود ـ شاهرود است. رسانه‌ها در گزارش‌های خود به “خون‌آشام تصادفات” این جاده تعبیر کرده‌اند؛ به نقل از مدیرکل راه و شهرسازی شرق استان، یکی از علل افزایش تصادفات، سرعت غیرمجاز در نقاطی از مسیر است که هنوز ایمن‌سازی کامل نشده است.
این مسئول همچنین گفته که قرار است در چهار نقطه اولویت‌دار دوربین کنترل سرعت نصب شود تا سرعت‌ها ثبت شود و احتمال تصادف کاهش یابد؛ اما مشکلات دیگری از جمله آنتن‌دهی نامناسب در این محور وجود دارد که خبرگزاری تسنیم به زودی به صورت مفصل به آن خواهد پرداخت.
صدای مردم اما همچنان سرشار از امید است و برخی از آن‌ها آینده‌ای روشن‌تر را در تکمیل کامل جاده پیش‌بینی می‌کنند. یکی دیگر از اهالی می‌گوید: وقتی این راه تمام شود، زندگی ما تغییر می‌کند؛ دیگر دلهره راه‌رفتن در شب، نداشتن امکان آمدن آمبولانس و… را تجربه نمی‌کنیم.
ایمن‌سازی، آسفالت، گردشگری: رویاهایی که جاده می‌آورد
هم‌زمان با توسعه راه، برخی مسئولان محلی روی دیگر پتانسیل این جاده نیز تأکید کرده‌اند؛ گردشگری بومی. طبیعت کویری، سکوت شبانه، آسمان پرستاره و بافت سنتی روستاها می‌تواند مسافران را مجذوب کند و اقتصاد منطقه را با بازار گردشگری با رونق همراه سازد.
از سوی دیگر، مسئله آب روستاها، به ویژه در طرود، هنوز حل نشده است. فعالان محلی گفته‌اند که کم‌آبی مشکل جدی است و تکمیل جاده می‌تواند در انتقال تجهیزات آبرسانی، لوله‌کشی و مدیریت آب به روستاها کمک کند.
مردم نفس کشیده‌اند؛ آیا وعده‌ها جدی است؟
در حالی که مدیرکل راه و شهرسازی شرق استان سمنان؛ درباره تخصیص بودجه و تکمیل پروژه خوش‌بین است، اهالی روستا خاموشی هیچ وعده‌ای را نمی‌پذیرند مگر آن که اعتبار باقی‌مانده آزاد شود و قشر محروم منطقه معنای واقعی «دسترسی» را لمس کند.
با همه این چالش‌ها، اما امیدی تازه در دل شن‌ها شکل گرفته است: یک جاده نیمه‌کاره، مراحل پایانی را می‌گذراند و تلاش‌ها برای تأمین اعتبار، ایمن‌سازی و تکمیل نهایی در جریان است.
اگر مسئولان وعده تخصیص ماده 56 را محقق کنند و البته اگر تخصیص این اعتبار با جدیت پیگیری شود، جاده بیارجمند–چاه جام و طرود نه فقط یک مسیر عبور، بلکه ستون توسعه پایدار و فرصتی برای زندگی بهتر خواهد بود. این راه، سکویی برای ورود مردم منطقه، به آینده‌ای بهتر است.
انتهای پیام/