طرفداری | استیوارت داونینگ (Stewart Downing) زاده 22 ژوئیه 1984 در شهر میدلزبوروی انگلستان است. او در پست‌های هافبک چپ، هافبک راست و هافبک نفوذی بازی می‌کرد. حمایت پدر، یکی از دلایل اصلی پیشرفت فوتبال استیوارت در کودکی بود. پدر استیوارت، فرزندش را با دوچرخه خود، تحت هر شرایط آب و هوایی، به تمرینات فوتبال می‌برد؛ استیوارت از کودکی، حتی در روزهای نخست ترک گهواره، علاقه‌اش به توپ فوتبال را نشان داده بود و آرزو داشت تا روزی فوتبالیست شود. تشویق‌های پدر در هر تمرین، قوای انگیزشی مناسبی برای استیوارت بود که بتواند به اهدافش دست یابد. با وجود تولد در میدلزبورو، او طرفدار سرسخت تاتنهام بود زیرا نمایش‌های درخشان گسکویین و کلینزمن را با پیراهن سفید این باشگاه دیده بود.
او تلاش‌های بسیاری را برای حضور در تیم محبوبش یعنی تاتنهام انجام داد اما این تلاش‌ها، چندان مورد حمایت مدیران وقت تاتنهام نبود تا استیوارت، فوتبال را از تیم معروف شهرش یعنی میدلزبورو شروع کند. از همان روزهای شروع کار با میدلزبورو، استعداد داونینگ برای کادرفنی و مدیران این باشگاه عیان شد. او در سال 2001 به تیم اصلی میدلزبورو منتقل شد و در نخستین گام، در دیدار هفته 35 لیگ برتر برابر ایپسویچ به میدان رفت. پس از سه بازی در فصل 02-2001، این بازیکن به نخستین گلش در لیگ کاپ فصل 03-2002 برابر برنتفورد رسید و در سه بازی فصل به میدان رفت. در سال 2003، این بازیکن با قراردادی قرضی راهی ساندرلند در سطح دوم انگلستان شد اما نیاز ضروری میدلزبورو در میانه فصل، باعث شد تا داونینگ، پس از هفت بازی، سه گل و یک پاس گل، قراردادش را لغو کرده و به تیم اصلی‌اش بازگردد. او در ادامه فصل، موفق به حضور در ترکیب اصلی اکثر مسابقات میدلزبورو شد و به آمار 24 بازی و یک پاس گل که به قهرمانی لیگ کاپ منتهی شد، رسید. این بازیکن در فصل 05-2004، آمار کلی 48 بازی، شش گل و سه پاس گل را ثبت کرد که شامل گلزنی برابر منچستر یونایتد در لیگ و گلزنی برابر اگائلو در جام یوفا (پیش‌روی تا مرحله یک‌هشتم نهایی)، می‌شد.
داونینگ، ستاره میدلزبورو در سمت چپ خط میانی این باشگاه بود و مورد توجه کادر فنی تیم ملی انگلستان نیز قرار گرفت. این بازیکن در فصل 06-2005، دچار مصدومیتی شد که آمارش را به 26 بازی، یک گل و هفت پاس گل محدود کرد اما در فصول بعدی، در خدمت باشگاه شهرش بود و آمارهای 42 بازی، دو گل و 12 پاس گل در فصل 07-2006، 45 بازی، 10 گل و شش پاس گل در فصل 08-2007 و 43 بازی، دو گل و 9 پاس گل در فصل 09-2008 را ثبت کرد. سقوط میدلزبورو، اتفاق تلخی بود که در سال 2009، گریبان داونینگ را گرفت؛ در نتیجه این امر، این بازیکن در نقل و انتقالات تابستانی همین سال، درگیر انتخاب باشگاه جدیدی برای ماجراجویی‌هایش بود. سرانجام استون ویلا با پرداخت 13 میلیون یورو، این هافبک سرعتی را به خدمت گرفت. مصدومیت، اتفاقی بود که در استون ویلا نیز گریبان‌گیر این بازیکن شد تا رونمایی از او در هفته 13 و دیدار برابر برنلی به تأخیر بیفتد. او در بازی برگشت برابر برنلی، بریس کرد و در لیگ کاپ، دروازه پورتسموث را باز کرده و تا دیدار فینال برابر منچستر یونایتد، در ترکیب ویلا به میدان رفت. 36 بازی، سه گل و پنج پاس گل در این فصل داونینگ به ثبت رسید. فصل دوم همکاری داونینگ با استون ویلا، بسیار موفقیت‌آمیزتر از فصل نخست بود زیرا این بازیکن به فرم آرمانی خود رسید و در 44 بازی، هشت گل و هفت پاس گل را به ثبت رساند. از گل‌های به یاد ماندنی این بازیکن در این فصل، تک‌گل پیروزی‌بخش استون ویلا در هفته پایانی لیگ برتر برابر لیورپول بود.
ورود کنی دالگلیش به لیورپول در ژانویه 2011، شروع تلاش‌های این باشگاه برای جذب داونینگ بود زیرا اسطوره لیورپولی‌ها، اعتقاد زیادی به سبک بازی این بازیکن داشت. سرانجام در نقل و انتقالات تابستانی 2011، حضور داونینگ در آنفیلد با 22.8 میلیون یورو نهایی شد. او در نخستین گام خود در دیدار برابر ساندرلند، تیم سابقش، پیراهن لیورپول را پوشید. دالگلیش در نخستین فصل حضور داونینگ، در بازی‌های زیادی از این بازیکن استفاده کرد و او را در دو کانال کناری خط میانی، بازی داد. نایب قهرمانی لیورپول در جام حذفی با دو گل این بازیکن برابر اولدهام و استوک سیتی همراه بود؛ گل داونینگ به استوک سیتی، گلی پیروزی‌بخش و مهم در این فصل بود که لیورپول را به مرحله نیمه نهایی و متعاقباٌ، نایب قهرمانی جام رساند. او با لیورپول به فینال و در نهایت قهرمانی لیگ کاپ این فصل رسید و در این راه، پس از نمایش‌های موفق در دو بازی نیمه نهایی برابر منچستر سیتی، ضربه خود در ضیافت پنالتی‌های دیدار فینال برابر کاردیف را به گل تبدیل کرد تا سهمش در این مهم را پررنگ کند.
پس از ثبت 46 بازی، دو گل و دو پاس گل در فصل نخست، استیوارت زیرنظر برندان راجرز، فصل دیگری را در لیورپول گذراند و به آمار 45 بازی، چهار گل و هشت پاس گل رسید. او در لیگ دروازه ویگان، فولام و تاتنهام و در لیگ اروپا، دروازه آنژی ماخاچ قلعه را باز کرد. در سال 2013، این بازیکن از لیورپول جدا شد و با قراردادی دو ساله، راهی وست‌هم شد. او در این دو فصل به آمارهای 37 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 14-2013 و 42 بازی، شش گل و هشت پاس گل رسید. او در سال 2015، تصمیم جدیدی را برای ادامه فوتبالش گرفت و به تیم شهر زادگاهش یعنی میدلزبورو، در سطح دوم انگلستان منتقل شد. بورو که برای بازگرداندن این بازیکن، هشت میلیون یورو هزینه کرده بود، با درخشش او به لیگ برتر بازگشت؛ سهم داونینگ از این فصل موفق، 49 بازی، سه گل و شش پاس گل بود. او در بازگشت به لیگ، آمار 34 بازی، دو گل و سه پاس گل را ثبت کرد اما نتوانست تا میدلزبورو را در این سطح حفظ کند. در نتیجه، دو فصل بعدی داونینگ در سطح دوم انگلستان سپری شد و با آمار 47 بازی، سه گل و هفت پاس گل در فصل 18-2017 و 40 بازی و دو گل در فصل 19-2018 همراه بود. پس از مدتی جستجوی تیم، داونینگ در سال 2020 راهی بلکبرن شد و در دو فصل همکاری با این باشگاه، آمارهای 43 بازی، سه گل و هشت پاس گل در فصل 20-2019 و 19 بازی و دو پاس گل در فصل 21-2020 را به ثبت رساند. استیوارت در سال 2021، در سن 38 سالگی، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
داونینگ که در رده‌های پایه میدلزبورو، استعدادی قابل توجه بود، در رده‌های ملی پایه نیز حضور فعالی داشت و از رده سنی زیر 16 سال تا زیر 21 سال انگلستان را تجربه کرد. نخستین بازی ملی او در تیم ملی بزرگسالان انگلستان، دیدار برابر هلند در سال 2005 بود. او یک سال وقفه را در بازی‌های ملی‌اش داشت و در سال 2006 با دیدار برابر جامائیکا به آن بازگشت. پاداش درخشش در میدلزبورو، رسیدن به جام جهانی 2006 بود. داونینگ در سه بازی از پنج بازی ممکن کشورش در این تورنمنت، به میدان رفت و مجموعاً 50 دقیقه در زمین بازی دیده شد. او برای حضور بعدی خود در تورنمنت‌های ملی، می‌بایست تا یورو 2012 منتظر می‌ماند. داونینگ در این دوره یورو، کاملاً نیمکت‌نشین بود و حتی در یک بازی نیز به میدان نرفت. آخرین بازی ملی داونینگ، دیدار سال 2014 برابر اسکاتلند بود و او با هفت گل در 35 بازی ملی، ماجراجویی خود را به اتمام رساند.
