سرویس سیاست مشرق- ماریا موریگی، در پایگاه خبری «CeSEM» طی یادداشتی پرده از خطرنات امنیتی منافقین برای دولت آلبانی برداشته و نوشته است که اشرف ۳ اردوگاه تبعیدی‌ها شده است.
در بخشی از این گزارش آمده است که اردوگاه منافقین (MEK) در مانز آلبانی، یک «شهر تبعیدی‌ها» است، حدود ۴۰ هکتار با بیش از صد ساختمان که با دیوارهای بلند و ایستگاههای بازرسی محصور شده است. حدود ۲۵۰۰ پناهنده مخالف تحت قوانین سختگیرانه داخلی در اینجا زندگی میکنند.
برای درک دقیق باید توضیح داد که گروهک منافقین در دهه ۶۰ میلادی در ایران به عنوان یک گروه دانشجویی رادیکال (به اصطلاح «مارکسیست‌های دارای بمب») متولد شد، اما پس از انقلاب به یک گروه چریکی و ضدایرانی تبدیل شد. تعداد کشته‌های تأیید شده ناشی از اقدامات تروریستی MEK حداقل ۱۷۰۰۰ نفر (شامل دانشمندان، سیاستمداران، اساتید و شهروندان عادی ایرانی) است.
اعضای آن که در جنگ ایران و عراق (۱۹۸۸-۱۹۸۰) در کنار صدام حسین علیه ایران جنگیدند، و این سازمان تا همین اواخر توسط هر دو کشور ایالات متحده و ایران به عنوان «سازمان تروریستی خارجی» نامیده می‌شد.
در ادامه این گزارش آمده است که در سال ۲۰۱۳، این گروه به طور رسمی در آلبانی پناه گرفتند. اما آنچه جالبتر است، معیارهای دوگانه این گروه است؛ در واقع، در حالی که رهبران رجوی برای اعضای عادی، زندگی پر از فداکاری و انقلابی سختگیرانه را موعظه میکنند، خود آنها در پاریس با حمایت سیاسی در نهایت تجمل زندگی میکنند تا جایی که مریم رجوی (رئیس خودخوانده گروهک) و گروهی از محافظانش یک مرکز اسپا کامل در “ویشی” اجاره کردند و ۲۹۰۰۰ یورو نقدی برای ماساژ، درمان با لجن و هیدروتراپی هزینه کردند.
در همین حال، در اشرف ۳، اعضای عادی یک نظامی‌گری سخت را تحمل میکنند، بدون تلفن یا اخبار خارجی، با برنامه‌های زمانی انعطافناپذیر، اغلب محروم از خواب و بیمار.
نکته قابل توجه در این گزارش آن است که روایتی از دولت آلبانی و خطرات پیرامونی گروهک منافقین برای آن را بیان کرده و نوشته است:آلبانی برای بیش از یک دهه، به عنوان پناهگاهی برای منافقین عمل کرده است.
پذیرایی از MEK اکنون به یک نگرانی جدی امنیتی تبدیل شده و عملاً از کنترل تیرانا خارج شده است. تیرانا از متحدان غربی خود درخواست کرده تا در مورد جنایات MEK در اشرف ۳ تحقیق کرده و شواهدی از حملات سایبری که از داخل اردوگاه راهاندازی شده است را جستجو کنند. میزبانی از MEK، آلبانی را به «خط مقدم» خصومت ایران تبدیل کرده است. در ژوئیه ۲۰۲۲، هکرها پورتال e-Albania را فلج کردند و ثبت‌نام‌های مدرسه و ثبت اسناد املاک را به تأخیر انداختند: یک «جنگ سایبری» که آلبانی بلافاصله در پاسخ به آن، روابط دیپلماتیک خود با تهران را قطع کرد و ایران را به انجام این اقدامات متهم کرد.
در اوایل سال ۲۰۲۳، دادستان‌های دولتی آلبانی، اعضای MEK را به انجام مخفیانه حملات سایبری و فعالیت علیه دولت ایران متهم کردند. ماه‌ها نظارت آنلاین، آنها را به یک «کارخانه تروِل» گسترده که در مانز پنهان شده بود، رهنمون کرد. در ژوئن ۲۰۲۳، مقامات آلبانی تصمیم به مداخله گرفتند و در ۲۰ ژوئن ۲۰۲۳، «پلیس ویژه» با دستور یک دادگاه ویژه و مجوز بازرسی برای جاسوسی و جرایم سایبری، به اشرف ۳ یورش برد.
اردوگاه ورودی‌های خود را پلمپ کرد و این یورش با مقاومت شدید و دهها زخمی مواجه شد، اگرچه آمار دقیق و جزئیات مشخص نیست. با این حال، پلیس حدود صد ایستگاه کاری و دهها لپ‌تاپ، تبلت و درایو را توقیف کرد که MEK در تلاش برای نابودی آنها بود. دادستانی ویژه (SPAK) به طور رسمی تحقیقاتی را برای «تحریک به جنگ، رهگیری غیرقانونی داده‌های رایانه‌ای، تداخل در سیستم‌های رایانه‌ای» و جرایم مرتبط اعلام کرد: یک پرونده کیفری با شدت بی‌سابقه که بر اساس شواهد کشف شده در اردوگاه اشرف ۳ تشکیل شده است.
در ژوئن ۲۰۲۵، یک گروه هکری به طور آشکارا اعلام کرد که وبسایت‌های شهرداری تیرانا را «به تلافی» میزبانی آلبانی از «تروریست‌ها» تخریب کرده است. گروه هکری ایرانی HomelandJustice ادعا کرد که داده‌ها را از سرورهای شهر استخراج کرده و حملات بیشتری را تهدید کرد، تا جایی که آلبانی به طور رسمی از متحدان ناتو و اتحادیه اروپا درخواست کرده است تا برای رمزگشایی کامپیوترهای اشرف ۳ به دنبال سرنخ‌های مجرمانه همکاری کنند.
در ادامه این گزارش قابل توجه آمده است: این مارپیچ خصومت قابل پیشبینی بود. آلبانی می‌دانست که دعوت از بیش از ۲۵۰۰ عضو MEK به قلمرو خود، تهران را تحریک خواهد کرد. با این حال، تحت فشار شدید ایالات متحده و سازمان ملل متحد، تیرانا این هشدارها را نادیده گرفت. نتیجه این است که اردوگاه MEK در اشرف ۳ اکنون به یک بمب ساعتی در خاک آلبانی تبدیل شده است، زیرا همان تبلیغات ضدایرانی گروه، آلبانی را به هدف اصلی حملات سایبری ایران تبدیل کرده است.
تحلیلگران غربی و آلبانیایی اکنون ادعا میکنند که MEK «از کنترل آلبانی خارج شده» و آلبانی در مدیریت MEK به «بن‌بست استراتژیک» رسیده است. این گروه اکنون به عنوان یک منطقه خودمختار تروریستی تعریف میشود که امنیت منطقه‌ای را تهدید میکند، Propaganda ضدایرانی را پرورش می‌دهد و عملیات جنگ سایبری بین ایران و غرب را در خود جای داده است.
در واقع، منطقه MEK در مانز خارج از حاکمیت قضایی آلبانی عمل میکند: با ظهور شواهدی از فعالیت‌های غیرقانونی، تیرانا در بالاترین سطح هشدار قرار دارد. جاده‌های منتهی به اردوگاه توسط ایست‌های بازرسی مسدود شده است. آژانس‌های فناوری و پلیس به طور منظم محیط شبکه را اسکن میکنند، زیرا گروه MEK ممکن است دولت‌های خارجی را هک کند. میزبانی از MEK، آلبانی را به هدف یک قدرت خارجی خصمانه تبدیل کرده است، بسیار فراتر از آنچه تیرانا می‌توانست پیشبینی کند.
این پرونده در نهایت معیارهای دوگانه سیاست غرب نسبت به ایران را برجسته میکند. در واقع، به بهانه ترویج دموکراسی در ایران، اتحادیه اروپا بارها از تیرانا برای میزبانی از MEK تقدیر کرده، این گروه را از فهرست سازمان‌های تروریستی حذف کرده و سیاستمداران برجسته غربی رهبران MEK را با آغوش باز پذیرفته‌اند. در مقابل، تهران همواره MEK را به عنوان «تروریسم حمایت‌شده» محکوم کرده و اشرف ۳ را یک اقدام آمریکایی خوانده است.