محمود خاوری دانشور در گفت وگو با جوان اظهار داشت : " صنایع معدنی ،همواره به عنوان یکی از ستون‌های اصلی اقتصاد ملی و منبعی غنی از ذخایر طبیعی شناخته شده است. با وجود پتانسیل عظیم ذخایر معدنی که کشور ما را در رده‌های بالای جهانی قرار می‌دهد، شکاف عمیقی میان این ظرفیت خام و عملکرد عملیاتی و درآمدزایی پایدار وجود دارد. این شکاف، عمدتاً ناشی از روش‌های سنتی، کمبود بهره‌وری، وابستگی به فناوری‌های قدیمی و عدم به‌کارگیری هوشمندانه دانش است. ما دارای ظرفیتهای معدنی فوق‌العاده ویژه‌ای است؛ از سنگ‌آهن و مس گرفته تا طلا، عناصر نادر خاکی و ذخایر غیرفلزی استراتژیک. این پتانسیل، جایگاه ژئوپلیتیکی و ژئولوژیکی ما را در نقشه جهانی مواد معدنی تثبیت می‌کند."
این فعال صنعت معدنی کشور افزود: "متأسفانه، بخش عمده‌ای از این ظرفیت عظیم همچنان در وضعیت «بالقوه» باقی مانده است. این بدان معناست که حجم قابل توجهی از مواد معدنی، یا در مراحل اولیه اکتشاف متوقف شده‌اند، یا به دلیل روش‌های غیربهینه استخراج و فرآوری، با عیار واقعی و مقرون به صرفه به سطح نرسیده‌اند. ما در حال حاضر بیشتر شبیه یک فروشگاه بزرگ مواد خام هستیم تا یک زنجیره ارزش افزوده قدرتمند.هدف اصلی ما و تمامی فعالان این حوزه باید تبدیل این ظرفیت بالقوه به ارزش افزوده واقعی باشد. این ارزش افزوده از دو مسیر حاصل می‌شود: فرآوری تخصصی (تبدیل ماده خام به کنسانتره، گندله، یا محصول نهایی با ارزش بالاتر) و درآمدزایی ملموس از طریق افزایش بهره‌وری و کاهش هدر رفت منابع. تا زمانی که نتوانیم نرخ استخراج، فرآوری و به‌کارگیری استاندارد جهانی را محقق سازیم، ما همچنان در رده‌های پایین‌تری از زنجیره ارزش جهانی باقی خواهیم ماند."