حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

علی‌اکبر جوانفکر، از مشاوران آقای احمدی‌نژاد، در پیام تبریکی به مناسبت روز جهانی مرد خطاب به او نوشت :«تکریم زیبنده مردهایی است که در مردانگی، شرافت، همت، مروّت، معرفت، گذشت، صبر، ایثار، امداد، انسانیت، اخلاق و انصاف سرآمد، برجسته و شایسته تمجید و تکریم هستند. در میان مردانی که بودنشان به روز مرد، معنا می بخشد، دکتر محمود احمدی نژاد خادم ملت ایران، ممتاز، بی نظیر، نمونه ای کمیاب و واجد همه این ویژگی ها و بسیاری از صفات بارز و برجسته دیگر است».

طرفداران دیگر شخصیت‌های مذهبی، سیاسی و … نیز همین باور را نسبت به شخصیت محبوب خود دارند. اگر از یکی از طرفداران و محبّان فلان مقام نظام، فلان مرجع دینی، فلان شخصیت سیاسی و … بخواهی که او را توصیف کند، کم و بیش با همین تعریف و تمجیدها مواجه می شوی و متأسفانه همگی هم، شخصیت مورد نظر خود را بی نظیر و محبوب یگانه مردم می‌شمارند. تا اینجا چندان مهم نیست و به جایی ضرر نمی‌زند.

خطر آنجاست که این تعریف و تمجیدها بدون این که محک بخورد، مقبول تعریف کننده و تعریف شونده قرار گیرد و هر دو بر اساس این توهّمی که برایشان ایجاد شده و حقیقی یا توهّمی بودنش آشکار نشده، برای زندگی خود و مردمی که دوستدار خود می‌پندارند، تصمیم گیری کنند.

در یک نظام سیاسی موفّق، همه شخصیت‌ها به تناوب و مکرّر محک می‌خورند و جایگاه خود را بین مردم محک می‌زنند و دیگر زمینه‌ای برای توهم محبوبیت پیش نمی‌آید و شخصیت‌های مذهبی، سیاسی، حکومتی و طرفدارانشان نمی‌توانند بدون دلیل محکم و محسوس و تجربه شده ادعای محبوبیت کنند و بر جایگاه محبوبیت تکیه زنند و از جایگاه محبوبیت برای مردم و کشور تصمیم بگیرند.

متأسفانه این شخصیت‌ها و طرفدارانشان برای اثبات محبوبیت کم یا بی‌نظیرشان به تجمع‌های طرفداران استناد می‌کنند مثلاً برای سخنان او در یک میتینگ یا برای شرکت در مجلس ترحیم خویشاوند و وابسته شخصیت مورد نظر یا…. جمعیت کثیری شرکت کرده یا دعوت او را برای شرکت در میتینگ و … پذیرفته اند حال آن که جمع کردن چنان جمعیت‌هایی برای همه شخصیت‌ها به آسانی ممکن است.

بهترین میدان محک خوردن شخصیت‌ها، میدان انتخابات است. در میدان انتخابات است که شخصیت خود یا کاندیداهای مورد قبولش را با محک اقبال عمومی و انتخاب مردم می‌سنجد و بدون شک و تردید به جایگاه واقعی خود بین مردم علم می‌یابد.

بنابراین، هم شخصیتی که از میدان انتخاب شدن به هر صورت فرار می‌کند و هم سیستم‌هایی که بدون استناد محکم قانونی- آن هم قانونی مصوب نمایندگان واقعی مردم- شخصیت‌ها و کاندیداهایشان را از محک خوردن با انتخابات منع می‌کنند، هم در حق مردم و هم در حق نظام و آن شخصیتی که ممنوع شده، ظلم می‌کنند و اجازه می‌دهند شخصیت‌ها خود را محبوب پنداشته و از زبان آنان سخن بگویند و برای آنان تصمیم بگیرند.

انتهای پیام