به گزارش ایلنا به نقل از ایران خودرو:
مثال معروفی می‌گوید دروغ هرچه بزرگ‌تر باشد، باورکردنش راحت‌تر می‌شود؛ این ضرب‌المثل، تبصره کمتر شنیده‌شده‌ای هم دارد؛ اینکه دروغ هرچه پرتکرارتر باشد، ساده‌تر می‌توان به‌عنوان یک حقیقت جا انداخت. آیا ادعای یکی از مسئولان دولتی درباره منشأ آلودگی هوا مشمول این دروغ متواتر است یا آنگونه که ادعا شده، خودروهای سواری و شخصی شهروندان متهم اصلی و اول آلودگی است؟
آمار و مستندات چه می‌گوید؟
گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس تایید می‌کند علیرغم تحقیقات متعدد مربوط به آلودگی هوا علی‌الخصوص در شهر تهران مطالعات یکپارچه و مداومی در این زمینه انجام نشده است؛ لذا فقدان اطلاعات قیاس میان منابع آلاینده را ناممکن ساخته و به همین دلیل آخرین سیاهه انتشار متعلق به سال ۹۶ است و تا کنون به‌روز نشده.
بر اساس واپسین سیاهه انتشار که متعلق به ۷ سال پیش است، سهم خودروهای سواری تنها ۱۴ درصد است و مشخص نیست چقدر از همین عدد ناشی از عمر و کیفیت خودرو یا کیفیت سوخت است؟
اگرچه برخی مسئولان تلاش دارند آلودگی هوای کشور را به خودرو و خودروسازان نسبت دهد، اما قانون هوای پاک که در سال ۱۳۹۶ تصویب شد، تکالیفی را به عهده ۲۳ دستگاه از جمله وزارتخانه‌های صمت، نفت، نیرو، کشور و... گذاشته است. اما بر اساس گزارش‌های رسمی در ۸ سال گذشته تنها ۱۴درصد این قانون اجرایی شده.
سوال مهم؛
چرا درباره ترک‌فعل‌ها و کم‌کاری نهادهای یادشده درباره آلودگی هوا به صورت مستند، رسمی و فصلی گزارش داده نمی‌شود؟