به گزارش قدس‌آنلاین، ششمین انتخابات پارلمانی عراق پس از سقوط صدام با مشارکت بیش از ۵۶ درصد برگزار شد و احزاب شیعه به‌عنوان اکثریت واقعی جامعه، نزدیک به ۲۰۰ کرسی از پارلمان جدید را به دست آوردند. هم‌زمان با اعلام «چارچوب هماهنگی» به‌عنوان بزرگ‌ترین فراکسیون، بحث‌ها درباره معرفی نخست‌وزیر آینده وارد مرحله‌ای جدی شده است؛ مرحله‌ای که به گفته رسانه‌های عراقی، از هم‌اکنون با محوریت جریان‌های نزدیک به مقاومت و متحدان طبیعی ایران شکل گرفته است.
بر اساس گزارش تسنیم، چارچوب هماهنگی فهرستی ۱۰ نفره از نامزدهای احتمالی نخست‌وزیری تهیه کرده که در رأس آنها چهره‌هایی مانند حیدر العبادی، محمد شیاع السودانی، قاسم الاعرجی، اسعد العیدانی و محمد توفیق علاوی دیده می‌شود؛ چهره‌هایی که اغلب در سال‌های گذشته در تعامل با تهران قرار داشته‌اند و در موضوعات امنیتی، مبارزه با تروریسم و مدیریت رابطه بغداد–واشنگتن نگاه‌های نزدیک‌تری به محور مقاومت داشته‌اند.
این منابع تأکید کرده‌اند که چارچوب هماهنگی قصد دارد از میان این ده نام، تنها سه گزینه نهایی را انتخاب و برای مشورت به دیگر جریان‌های سیاسی ارسال کند؛ اقدامی که نشان می‌دهد برخلاف فشارهای خارجی، محور شیعی در تلاش است انتخاب نخست‌وزیر، تصمیمی بومی و برخاسته از وزن واقعی سیاسی عراق باشد. در این میان، نام نوری المالکی نیز همچنان در تحلیل‌ها مطرح است؛ چهره‌ای که نقش مهمی در تثبیت روابط راهبردی بغداد–تهران و مبارزه با داعش داشته و از گزینه‌های مورد توجه طیف‌های نزدیک به مقاومت محسوب می‌شود.
از سوی دیگر، رسانه‌های عراقی خبر داده‌اند که چارچوب هماهنگی کمیته‌ای سه‌نفره شامل نوری المالکی، فالح‌الفیاض و همام حمودی تشکیل داده است تا روند مذاکره با فراکسیون‌ها را تسریع کند. شرایط تعیین‌شده برای نامزد نخست‌وزیری نیز قابل‌توجه است: حسن سابقه، برخورداری از روابط مناسب با ایران و آمریکا، عدم ایجاد جریان سیاسی شخصی، و پذیرش نظارت چارچوب بر تیم دفتر نخست‌وزیری.
تحلیلگران می‌گویند این شروط نشان می‌دهد جریان اکثریت در بغداد به‌دنبال شخصیتی است که بتواند در توازن میان تهران و واشنگتن عمل کند، اما از نظر گفتمانی و امنیتی، فاصله‌ای از محور ایران نداشته باشد. با توجه به نقش تعیین‌کننده ایران در شکست داعش، تعامل امنیتی تهران–بغداد و پیوندهای تاریخی دو ملت، بسیاری بر این باورند که نخست‌وزیر آینده نیز ناگزیر در همین مسیر حرکت خواهد کرد.
در نهایت، انتخاب نخست‌وزیر جدید عراق آزمونی مهم برای احزاب شیعی و آینده نظم سیاسی این کشور است؛ نظمی که هرچه بیشتر به محور مقاومت نزدیک می‌شود و در برابر فشارهای آمریکا و بازیگران خارج از منطقه، بر استقلال تصمیم‌گیری خود تأکید دارد.