نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل عصر چهارشنبه (به وقت محلی) در پاسخ به ادعاهای حقوق بشری کانادا، گفت: «ما را از گزافه گویی‌های ریاکارانه کانادا، کشوری که سابقه‌اش در دفن هزاران کودک بومی در گورهای بی‌نام‌ونشان و غرق بودن در نژادپرستی ساختاری ریشه‌دار خود به خوبی مستند است و اکنون در برابر ایران ژستِ مدافع جهانی حقوق بشر می‌گیرد، معاف کنید.»
به گزارش ایرنا، نمایندگی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: «اگر حقوق بشر به ابزاری ژئوپلیتیک در دست همان جمع همیشگیِ خلاف‌کارانِ زنجیره‌ای بدل نشده بود، این کانادا بود که باید روی صندلی اتهام می‌نشست و زیر بار قطعنامه‌ها عرق می‌ریخت نه آنکه با ژست روی صحنه خودنمایی کند!»»
پس از تصویب این قطعنامه ضد ایرانی، نمایندگی کانادا در سازمان ملل در بیانیه ای با استقبال از تصویب آن، در ژستی حقوق بشری، مدعی محترم شمردن حقوق ایرانیان و خواستار پاسخگویی در این زمینه شد.
قطعنامه ضد ایرانی حقوق بشری کانادا که هر سال علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌شود، امروز (چهارشنبه به وقت محلی نیویورک) در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد اما تعداد آرای موافق همچون سال‌های اخیر کمتر از آرای مخالف و ممتنع بود.
پیش از این، «غلامحسین درزی» سفیر و معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل در نشست کمیته سوم سازمان ملل قبل از رای گیری پیش‌نویس قطعنامه ضد ایرانی کانادا، آن را بی‌اساس و غیرضروری دانست و گفت: جمهوری اسلامی ایران مخالفت قاطع خود را با این پیش‌نویس که به طور کامل دارای انگیزه‌های سیاسی، گزینشی و مخرب است، اعلام می‌دارد.
دیپلمات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: ما هم محتوای این پیش‌نویس و هم نیت پشت آن را رد می‌کنیم. این پیش‌نویس که نه در هیچ روندی مورد مذاکره قرار گرفته، نه با هیچ طرفی توافق شده و هر ساله توسط همان کشور خاص تحمیل می‌شود، فقط در خدمت اهداف سیاسی همان کشور و نه در خدمت آرمان‌های حقوق بشر است.
معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، گفت: تهران بار دیگر بر موضع دیرینه خود تاکید می‌کند که قطعنامه‌های کشورمحور به طور ذاتی ماهیتی تقابلی دارند. چنین رویه‌هایی موجب تضعیف گفت وگوی واقعی می‌شوند، اعتماد را از میان می‌برند و اصول بی‌طرفی و عدم‌گزینشی بودن را که باید راهنمای فعالیت سازمان ملل در حوزه حقوق بشر باشند، نقض می‌کنند.
وی تاکید کرد: (تنها) سازوکارهای مبتنی بر همکاری و نه فشار، قادر به ایجاد نتایج سازنده و پایدار هستند. این پیش‌نویس نه تنها هیچ‌گونه تعامل سازنده‌ای را تقویت نمی‌کند بلکه همان رویکرد تقابلی را تداوم می‌بخشد؛ رویکردی که بارها و به‌طور مستمر ناکارآمد بودن آن ثابت شده است.