از تمام گرایشات و هنجارهایی که موجب توفیق سیاسی می‌شوند، مذهب [منظور
واشنگتن در اینجا مسیحیت است] و اخلاق دو عامل ضروری و جایگزین‌ناپذیرند. آن
مدعی که در مدح میهن‌پرستی می‌نویسد بیهوده می‌گوید؛ چون این دو رکن اساسی
پایه شادمانی انسان و جایگزین‌ناپذیرند. تکالیف رهبران و شهروندان نیز بر این دو
رکن استوارند. بر هر سیاستمدار و مرد وارسته‌ای واجب است که آن‌ها را محترم و
عزیز بشمارد. شرح کامل آنچه مذهب و اخلاق را با سعادت شخصی و عمومی پیوند
می‌دهد در یک جلد نمی‌گنجد. فقط به این پرسش اکتفا می‌کنم: اگر از سوگندی
که در دادگاه‌ها ایراد می‌شود و افزار تحقیقات قضائی است، التزام مذهبی را حذف
کنید چگونه می‌توان امنیت مالکیت یا امنیت نام و اعتبار یا امنیت حیات افراد جامعه را
تضمین کرد؟ یک لحظه محتاطانه مجسم کنید که می‌توان اخلاق را بدون مذهب حفظ
کرد. درست است که با کمک آموزه‌های مدبرانه می‌توان بر برخی اذهان تاثیر مثبت
گذاشت، اما منطق و تجربه نشان داده است جایی که مذهب به عنوان یک رکن اساسی
حضور نداشته باشد، نباید توقع داشته باشیم که اخلاق ملی بر جامعه حاکم شود.
این که فضیلت یا اخلاق ضرورتا سرچشمه هر حکومت مردمی است اساسا واقعیت دارد.
این قاعده عملا کم‌وبیش درباره همه انواع حکومت‌های آزاد جاری است. هیچ هوادار
نیکدلی نمی‌تواند بی‌تفاوت نظاره‌گر جد و جهدی باشد که در پی تضعیف اساس این
بافت است.
بنابراین تلاش کنید اولین و مهم‌ترین هدفتان ایجاد موسساتی برای گسترش و اشاعه
معرفت باشد. به همان نسبت که یک حکومت به افکار عمومی قدرت می‌دهد، بیداری
و آگاهی آن افکار عمومی ضروری است.
جورج واشنگتن