به گزارش جماران، در یک انبار بزرگ که در یک منطقه صنعتی در جنوب فلسطین اشغالی مورد استفاده دوباره قرار گرفته است، صدها سرباز آمریکایی و اسرائیلی، همراه با افسران امنیتی عرب، دیپلمات های غربی و کارکنان سازمانهای بشردوستانه، زیر یک سقف در حال ترسیم خطوط آینده غزه هستند.
نیویورک تایمز گزارشی را در مورد این انبار تهیه کرد که توسط خبرنگاران خود، آرون بوکسرمان، آدام راسگون، ناتان اودنهایمر و دیوید هال بفینگر، که همگی متخصص در امور اسرائیلی-فلسطینی هستند و در قدس مستقر هستند، تهیه شده است.
این گزارش به آنچه به عنوان مرکز هماهنگی مدنی-نظامی برای نوار غزه شناخته می شود، اشاره می کند، جایی که تیم های آمریکایی و اسرائیلی با افسران امنیتی عرب و کارشناسان بین المللی از اروپا و حتی مناطق دیگر، در مورد پرونده هایی از امنیت و حکومت مدنی گرفته تا کمک های بشردوستانه بحث می کنند.
ماموریت رسمی آنها تثبیت آتش بس شکننده بین اسرائیل و حماس است، اما همچنین وظیفه دارند به تدوین برنامه های بلندپروازانه برای آینده این منطقه پس از جنگ مطابق با پیشنهاد صلح 20 ماده ای دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، که شامل خلع سلاح حماس و بازسازی غزه تحت یک دولت فلسطینی جدید مستقل است، کمک کنند.
اما، علی رغم فعالیت های فشرده، شرکت کنندگان اشاره می کنند که کار در این مرکز شبیه به یک «شرکت نوپای آشفته» است، به ویژه در سایه عدم وجود هرگونه نمایندگی رسمی برای فلسطینی ها، که هشدارهای دیپلماتیک را برانگیخته است مبنی بر اینکه «هر دیدگاهی که فلسطینی ها در آن مشارکت نداشته باشند، محکوم به شکست است».
در داخل این تأسیسات واقع در«کریات گات»، در 13 مایلی مرز غزه، جلسات روزانه ای به رهبری افسران ارشد آمریکایی برگزار می شود که به پرونده های اطلاعاتی، کمک های بشردوستانه و حکومت مدنی می پردازند، و یکی از دیپلمات ها جلسات را اینگونه توصیف کرد که بر روی میزهای باز و با استفاده از تخته های سفید انجام می شود و عناوین آن سبک است، اگرچه در مورد موضوعات بسیار حساسی مانند «ثروت های آبی» یا «حکومت پس از جنگ» صحبت می شود.
در این گزارش آمده است: اما در پس این فعالیت سازمانی مقایسه های ناراحت کننده ای با تجربه های آمریکا در عراق و افغانستان وجود دارد، زیرا برخی از شرکت کنندگان گفتند که صحنه های سربازان آمریکایی که در مورد بازسازی غزه بحث می کنند، «خاطرات پروژه های بازسازی را که قبلاً در هر دو کشور موفق نبوده اند، زنده می کند.»
به گفته دیپلمات ها و مقامات آگاه، اداره می شود، کار روزانه در مرکز توسط تیمی به رهبری آریه لایتستون، مشاور سابق دولت ترامپ که مسئول توسعه «چشم انداز استراتژیک» برای غزه است، و افسران و دیپلمات هایی از ده ها کشور، از کانادا و آلمان گرفته تا امارات متحده عربی و سنگاپور، در این سیستم شرکت می کنند، برخی از آنها تجربه گسترده ای در منطقه دارند، و برخی دیگر در حالی که می پرسند «حماس چیست؟» وارد می شوند، که عنوان یک جلسه توجیهی است که برای تازه واردان اجباری شده است.
اسناد داخلی نشان میدهد که این مرکز در حال تدوین تصوراتی برای «جوامع امن جایگزین» است به طوری که مجموعههای مسکونی جدیدی برای اسکان فلسطینیان در مناطق تحت کنترل اسرائیل اختصاص داده شود. هدف اعلام شده ایجاد یک محیط پایدار و جذاب است، اما دیپلماتهای آگاه تردید دارند که فلسطینیان این ایده را بپذیرند و هشدار میدهند که این امر میتواند راه را برای تقسیم دائمی غزه باز کند.
در حالی که اسرائیل اقتدار واقعی خود را در پروندههای مدنی، به ویژه از طریق سازمان «هماهنگ کننده فعالیتهای دولت در مناطق» حفظ کرده است، مقامات آمریکایی تلاش میکنند کمکهای بشردوستانه را تحت نظارت مرکز مذکور وارد کنند. کاپیتان تیم هاوکینز، سخنگوی فرماندهی مرکزی آمریکا میگوید: «روزانه حدود 800 کامیون کمک وارد غزه میشود»، اما به گفته این گزارش، نفوذ این مرکز بر این پرونده هنوز کامل نیست.
علیرغم اینکه آتشبس مورد حمایت آمریکا جنگ ویرانگر بیش از دو ساله را متوقف کرد، این توافق عملاً به درگیری پایان نداد و واشنگتن همچنان به اسرائیلیها و فلسطینیها فشار میآورد تا به مرحله بعدی طرح ترامپ که شامل خلع سلاح حماس، استقرار نیروی ثبات بینالمللی و بازسازی مناطق تحت کنترل اسرائیل است، منتقل شوند.
این گزارش میافزاید که تورهای رسانهای اخیر که در آن مقامات ارشد مانند جی دی ونس، معاون رئیس جمهور آمریکا و مارکو روبیو، وزیر خارجه شرکت داشتند، نگاهی نادر به نحوه کار در داخل این تأسیسات ارائه دادند. به طوری که خبرنگاران در یکی از سالنها، افسران آمریکایی را دیدند که در حال توضیح تصوری اولیه از پلیس فلسطینی آینده در غزه به همتایان اسرائیلی خود هستند، در حالی که نقشههای رنگی مناطق تحت کنترل اسرائیل و حماس و مرزهای خطوط عقبنشینی را نشان میدهند. علیرغم شدت فعالیت در داخل انبار، مهمترین سؤال همچنان به شدت مطرح است: تا چه حد میتوان آینده غزه را بدون حضور فلسطینیان رقم زد؟