شناسهٔ خبر: 75897573 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: قدس آنلاین | لینک خبر

تمرکز افراطی بر درمان دارویی نتیجه‌ای پایدار ندارد

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی گفت: طب ایرانی با تکیه بر تجربه تاریخی و نگاه انسان‌محور خود می‌تواند در کنار مبانی علمی امروز، بنیان نظام سلامت مردم‌محور و پیشگیرانه را استحکام ببخشد.

صاحب‌خبر -

علیرضا مرندی، رئیس فرهنگستان علوم پزشکی، در سخنرانی خود با اشاره به هم‌افزایی آموزه‌های طب ایرانی و دستاوردهای نوین پزشکی گفت: سلامت مفهومی صرفاً جسمانی نیست و در پیوند تنگاتنگ با تغذیه، گردش خون، تعادل روان و کیفیت زیست روزانه معنا می‌یابد.

وی افزود: همان ‌گونه که فیزیولوژی نوین استخوان را بافتی زنده می‌داند، در متون طب ایرانی نیز تأکید شده که سلامت استخوان در گرو خون و هضم درست و مزاج متعادل است؛ این هم‌زبانی دو دانش، پایه‌ای برای همگرایی علمی در نظام سلامت است.

مرندی تصریح کرد: در طب ایرانی، موادی که به تغذیه استخوان، دندان، پوست و مو کمک می‌کنند «سودا» نام دارند؛ نوعی ماده مفید که اگر در مقدار و کیفیت صحیح باشد، عامل استحکام بدن و آرامش روان است، اما غلبه یا کاهش آن می‌تواند تعادل بدن را برهم بزند. این مثال نشان می‌دهد که دقت نظری طب ایرانی، از قرن‌ها پیش بر درک عمیق از متابولیسم و ترکیب بافت‌ها استوار بوده است.

وزیر اسبق بهداشت ادامه داد: اساس سلامت در این مکتب، اصلاح شیوه زندگی است؛ یعنی حفظ توازن در خواب و بیداری، تغذیه، احساسات و فعالیت بدنی. انسان باید مزاج خود را بشناسد تا بتواند متناسب با آن تغذیه و ورزش کند.

وی تأکید کرد: تمرکز افراطی بر درمان دارویی بدون تعدیل سبک زندگی نتیجه‌ای پایدار ندارد و ریشه بسیاری از بیماری‌های مزمن در همین بی‌توجهی به اصول شش‌گانه طب ایرانی است.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی افزود: سلامت پایدار تنها در سایه مشارکت آگاهانه مردم با نظام پزشکی ممکن است؛ رویکردی که طب ایرانی آن را «حکمت زندگی» می‌نامد. تعادل در خواب، پرهیز از افراط و تفریط در خوردن، کاهش استرس، تنفس هوای پاک و دفع طبیعی سموم همگی راه‌هایی برای جلوگیری از انباشت بیماری و حفظ انرژی حیاتی بدن‌ هستند.

مرندی در پایان خاطرنشان کرد: دانش طب ایرانی، مکمل و نه رقیب پزشکی رایج است؛ این دانش با تکیه بر تجربه تاریخی و نگاه انسان‌محور خود می‌تواند در کنار مبانی علمی امروز، بنیان نظام سلامت مردم ‌محور و پیشگیرانه را استحکام ببخشد و مسیر پژوهش‌های کل‌نگر در آینده پزشکی کشور را روشن کند.