به گزارش چهارشنبه خبرنگار ایرنا، در راستای همین رویکرد نوآورانه، در تکریم اهالی فرهنگ و هنر فارس، رئیس بنیاد نخبگان فارس این بار به سراغ شخصی رفته است که نویسندگی را با تاریخ سرزمینی و پر از حماسه این دیار پیوند زده است.

شیراز از سالیان دور تاکنون مهد داستان نویسی بوده است و در دل خود نویسندگان بزرگی را پرورانده است که ابوتراب خسروی یکی از این ادیبان و نویسندگان بزرگ آن است؛ او، شخصیت ادبی ارزشمند کمتر قدر دیده‌ای است که تسلط و اشراف او به ادبیات کهن، آثارش را کم‌نظیر کرده است.

خسروی سوررئال می‌نویسد و ویژگی‌های آثار پست مدرن در نوشته‌هایش شکل می‌گیرد.

ابوتراب خسروی از نسل داستان نویسان صاحب سبک است که توانسته مخاطب خود را بیابد و همواره حرف تازه ای برای گفتن داشته باشد.

رئیس بنیاد نخبگان فارس در دیدار صمیمی خود با استاد خسروی از نویسندگان و فرهیختگان حوزه علم و ادب، فرهنگ و تاریخ استان، از همان ابتدای نشست مبهوت صحبت های استاد خسروی شده بود با لحنی طنز آمیز دلیل ساکت بودنش را اینگونه عنوان کرد که ریاضی خوانده ایم و از ادبیات دور افتاده ایم، اما استاد پاسخ داد که اغلب نویسندگان و ادبا ریاضی خوبی داشته اند و رشته اصلی بیشترشان ریاضی و فیزیک بوده است.

حبیب شریف گفت: آثار فرهنگی و هنری با گذشت زمان نه تنها از بین نمی رود بلکه ارتقا یافته و دل ها ماندگار و ارج و قرب آن ها بیشتر می شود؛ در این میان فارس ویترین فرهنگ و هنر ایران زمین است.

وی تاکید کرد: یکی از اولویت های اصلی بنیاد نخبگان استان فارس توجه ویژه به حوزه هنر و هنرمندان و ادبا و شاعران و نویسندگان است و اسامی این بزرگان احصا شده است و قرار است در هر نقطه ای از استان که باشند از آن ها تجلیل کنیم و این ارتباط قطع نشود.

اولین استانی بودیم که به این عرصه ورود پیدا کردیم و قرار شد بزرگان فرهنگ و ادب فارس شناسایی شوند و یک به یک با آن ها گفت و گو و برنامه تکریم داشته باشیم.

نسل هنرمندان ما به طور خاموش در حال منقرض شدن هستند و رسانه ها آنگونه که باید و شاید دلواپس این واقعیت نیستند که هنرمندان بزرگ یکی یکی از دست می روند.

حمایت، سرکشی و تکریم بزرگان و مشاهیر و فرهیختگان استان با هدف الگو سازی برای جوانان و شناساندن آنان به نسل جوان با قوت ادامه خواهد یافت تا نسل جوان ما با هنرها، کتاب ها و اندیشه آنها آشنا شود.

دوست دارم کتابم چاپ شود

نویسنده شیرازی با پاسخ به این سوال که آیا این روزها نمی نویسی، می گوید بله می نویسم، نمی توانیم ننویسیم، اکنون رمان جدیدی به نام برزخ خجسته نوشته ام که پشت دیوار مجوز مانده است؛ ۲ سال است منتظر مجوز است؛ البته حساسیت شان را درک می کنم.

خسروی عنوان کرد: ادبیات شیعی بسیار زیباست و در این اثر عین احادیث را آورده ام و بخش مهمی از این کتاب مربوط به ظهور است و اینها در منابع اصلی شیعه است و پایین کتاب منابع نیز آورده شده است.

وی ادامه داد: وجه مهم ادبیات تخیل و خیال است، علم که نیست بیشتر تخیل است؛ دانش جهان بیرونی را می سازد و در کنار آن مسئله هنر و ادبیات جهان ذهن را توسعه می دهد؛ این جهان ذهن ابزارش کلمات است.

او دوست دارد که کتابش چاپ شود و می گوید: یک عمر مدیون شما می شوم، نویسنده ای که می نویسد؛ حاصل کار ۶ ساله است و می گوید سطر به سطر آدرس داده ام و احادیث بسیار زیادی آورده ام.

با این حال انتشارات ایرانی خارج از کشور مشتاق به چاپ کتاب های او هستند اما او ترجیح می دهد کتاب هایش در ایران چاپ شود.

خسروی معتقد است که شعر و ادبیات حاصل لحظات است و انگار کسی دست آدمی را می گیرد و این کلمات را در زبان آدم می گذارد.

نویسنده شیرازی با اشاره به این سوال که چرا دشوار می نویسد، می گوید: سیستم تعلیم و تربیتی ما خواننده تربیت نمی کند، خواننده ای که مخاطب ادبیات معاصر باشد و به نظر بنده رمان ها در تربیت خواننده موثر است؛ ما با بحران خواننده مواجه هستیم. در واقع یک نوع بده و بستان بین خواننده و نویسنده است؛ اگر خواننده متوجه متن نشود نمی تواند از متن لذت ببرد.

شیراز مرکز فرهنگ جامعه ایرانی است و شیراز به دارالعلم لقب گرفته است و این اتفاقی نبوده است.

به گزارش ایرنا، فروردین ماه ۱۳۳۵ بود که کودک رویاپردازی در شهر تاریخی فسا، متولد شد و پسر کوچکی که در دامان اندیشه ها و عقاید گوناگون که در «پسا»ی تاریخی باقی مانده به دنیا آمد، راوی قصه های ناگفته سرزمین پارس شد.

ابوتراب خسروی، در شهر شیراز زندگی می کند و کارگاه های داستان نویسی متعددی نیز در این سالها در این شهر ادیب‌پرور برگزار کرده است.

جایزه چهارمین و یازدهمین دوره جایزه هوشنگ گلشیری، برنده هفتمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد، برنده جایزه مهرگان ادب، دریافت گواهینامهٔ درجه یک هنری، بخشی از افتخارات هنری خسروی هستند.

زبان داستان نویسی خسروی، به باستان گرایی، اساطیر و کهن الگوها و زبان متون مقدس پیوند دارد. او با فرهنگ های متفاوتی آشناست که این موضوع را در داستان های خود به کار می گیرد. داستان های او در سبک فراواقع گرایانه (سوررئالیسم) جای دارد و استفاده او از مفاهیم برای پرورش تخیل و رویاگونه نوشتن، بسیار خواندنی است.

خسروی، لیسانس آموزش ابتدایی دارد و سال‌ها در شیراز به کودکان عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش ‌داده است.

اولین کارهای خسروی در آغاز دهه هفتاد به چاپ رسید، مجموعه داستان هاویه (۱۳۷۰) مجموعه داستان دیوان سومنات (۱۳۷۷)، رمان اسفار کاتبان (۱۳۷۹) ، رود راوی (۱۳۸۲) مجموعه داستان ویران (۱۳۸۸)، رمان ملکان عذاب، رمان آواز پر جبرئیل و... برخی از آثار خسروی در سال های اخیر هستند.