فرارو- تیم ملی فوتبال ایران که از مدت‌ها قبل حضورش در جام جهانی را قطعی کرده، این روزها حال و روز خوشی ندارد؛ این تیم به تازگی در تورنمنت 4 جانبه امارات هم به کارش با تساوی بدون گل مقابل تیم‌های نه چندان قدری همچون کیپ‌ورد و ازبکستان پایان داده تا مشخص شود، بحران موجود در دل این تیم، بیش از چیزی است که بتوان عادی سازی کرد.
به گزارش فرارو، ایران درحالی در رقابت‌های امارات با کیپ‌ورد و ازبکستان مصاف داد که نتوانست کمترین گلی بزند؛ هر 2 بازی با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رسید تا تنها تیم این تورنمنت 4 جانبه لقب بگیرد که از گلزنی عاجز مانده است. باوجود این، گل نزدن تنها درد این روزها تیم ملی نیست؛ چراکه کابوس سال 2025 بیش از چیزی است که بتوان برای این تیم در سال 2026 آینده بهتری متصور بود.
6 بازی و فقط یک برد
برای تشریح روزهای بد تیم ملی فوتبال ایران کافی است روشن شود امیر قلعه‌نویی و شاگردانش از 6 بازی گذشته‌ای که برگزار کرده، تنها یکی را برده‌اند که مقابل تیم گمنام تانزانیا است؛ یک رقیب انتخابی ساده و آسان که برای برون رفت تیم ملی از شرایط بحرانی انتخاب شد. تازه درباره همان تیم هم شایعه شد که با ترکیب اصلی‌اش مقابل ایران حاضر نشده. به غیر از آن، کار به جایی رسیده که ایران از بردن تیم‌هایی مثل ازبکستان هم ناتوان مانده. مرور آمار تیم ملی در سال 2025 هم نشان می‌دهد آن‌ها از 12 بازی ممکن 5 تا را برده‌اند که در بین قربانیان این تیم کشورهایی مثل افغانستان، هند و کره‌شمالی دیده می‌شود. قسمت تلخ‌تر داستان مربوط به جایی است که به غیر از ازبکستان، این تیم در همین سال، توان بردن تیمی مثل تاجیکستان را هم نداشته و مقابل آن‌ها 2-2 مساوی کرده؛ خوردن 2 گل از تیمی مثل تاجیکستان هم از آن دست نوبرانه‌هایی است که حرفی برای گفتن باقی نمی‌گذارد
همه «حب‌وبغض» دارند
شرایط تیم ملی خوب نیست؛ این گزاره‌ای تغییرناپذیر است. سیستم تیم ملی نامشخص و سردرگمی تاکتیکی در آن موج می‌زند. تعدادی از بازیکنان همین تیم خود را تافته جدا بافته می‌دانند و به راحتی آب خوردن مردم را «نفهم» خطاب می‌کنند. تعدادی دیگر هم صعود به جام جهانی 48 تیمی که این روزها کشورهایی مثل کواراسائو، کیپ‌ورد و هائیتی هم انجامش داده‌اند را یک دستاورد می‌دانند و طلبکار هستند که چرا حواله خودرو دریافت نمی‌کنند. از همه بدتر اینکه جایگاه امیر قلعه‌نویی، سرمربی این تیم هم، مقدس شده و هرکسی قرار باشد از او و تفکرات فشل تاکتیکی ایران انتقاد کند «حب‌وبغض» دارد، یا اینکه «اجنبی‌پرست» است. تعدادی دیگر هم از ترس اینکه انگ منتقد به نام‌شان بخورد سکوت کرده‌اند. این موارد منهای سازوکاری تعدادی است که برای دریافت بلیت سفر به همراه تیم ملی در تورنمنت‌های مختلف رو به «مجیزگویی» آورده و سرشان را در برف کرده‌اند. چنین شده که جایگاه امیر قلعه‌نویی رفیع بنانهاده شده و گویی کسی حق ندارد به ایشان بگوید بالای چشم‌تان ابروست. باوجود این، اگر حتی فردی ذره‌ای دلش برای تیم ملی بسوزد و نگران رخ دادن یک فاجعه، شبیه به کاری که کارلوس کی‌روش در قطر کرد، باشد، از همین امروز باید به فکر تغییر باشد. این تیم نه تاکتیک روشنی دارد، نه آینده مشخصی؛ ولی تا دل‌تان بخواهد ادعا دارند.