به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، هر روز که می‌گذرد نگرانی‌ها در مورد تیم ملی بیشتر می‌شود. تورنمنت به تورنمنت و فیفادی به فیفادی، به جای اینکه امیدوارمان کند بیشتر نگران‌‌مان می‌کند. از تورنمنت کافا 2025 تا تورنمنت چهار جانبه العین نه تنها پیشرفتی حاصل نشده بلکه اختلافات و آشفتگی‌ها بیشتر شده است.

همانگونه که پیش از این گفته بودیم نگران تیم ملی و جام جهانی 2026 هستیم و این نگرانی هر روز بیشتر می‌شود. هرچقدر هم امیر قلعه‌نویی از تیمش و پیشرفتش صحبت کند باز هم آنچه در زمین می‌بینیم مغایر با این حرف است. بحث پیشرفت برای نشست‌های خبری است، اما آنچه در زمین دیده می‌شود، تعریفش «پیشرفت» نیست!

حالا دیگر ازبکستان هم تبدیل به حریفی سرسخت برای تیم ملی شده است که نمی‌توانیم آن را ببریم. آیا با این شرایط باید به جام جهانی امیدوار باشیم؟ آیا وقتی می‌بینیم تیم ملی در بازی‌های به ظاهر آسان هم دچار مشکل می‌شود می‌توانیم همچنان امید داشته باشیم؟ به چه چیزی خوش‌بین باشیم؟ به اجرای برنامه‌های تدافعی مقابل کیپ‌ورد یا پرس روی دروازه ازبکستان؟!

وضعیت تیم ملی در بیرون از زمین هم تعریفی ندارد. اقدام مهدی طارمی در مورد انتخاب پنالتی‌زن‌ها و مصاحبه او بعد از بازی با ازبکستان و البته صحبت‌های قبلی بازیکنانی نظیر سردار آزمون نشان می‌دهد که بازیکنان هم از وضعیت موجود راضی نیستند و آن را بر زبان می‌آورند. در واقع مشخص است که یکپارچگی در تیم وجود ندارد که بازیکنان اینگونه مصاحبه می‌کنند.

این تیم ملی چیزی ندارد که بتوان با استناد به آن به جام جهانی امیدوار بود. واقعیت این است که باید فکری به حال تیم ملی کنند. اگر قرار باشد تیم ملی با همین وضعیت خرداد ماه سال آینده در جام جهانی حاضر شود باید انتظار روزهای سخت‌تری را داشت. آقایان فدراسیون فوتبال! خیلی نگرانیم؛ فکری به حال این تیم و جام جهانی کنید.

انتهای پیام/