به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از هرمزگان، خانم مریم جعفری سراجی، مدیر مدرسه علمیه تخصصی الزهراءسلام الله علیها بندرعباس، در سلسله نشست‌های تدبر در قرآن که در مدرسه علمیه تخصصی الزهراءسلام الله علیها بندرعباس برگزار شد، محورهای اصلی شکل‌گیری ایمان حقیقی و پایدار، در سیره عملی مؤمنانه را تشریح کرد.

جعفری اظهار داشت: مهم‌ترین مبنای سبک زندگی مؤمنانه چهار صفت است که در مقام عمل، انسان را از غوطه‌ور شدن در گناه بازمی‌دارند و طبق فرمایش حضرت امام جعفر صادق(علیه‌السلام) که «صداقت، حیا، حُسن خُلق و شُکر، ستون‌های ایمان هستند»، رهایی از دام‌های شیطانی و کسب رضایت الهی، مشروط به تحقق این چهار ویژگی درونی است.

مدیر مدرسه علمیه تخصصی الزهراءسلام الله علیها بندرعباس، افزود: صداقت، محور اصلی ارتباط انسان با خداوند متعال و خلق است و دروغ، حتی در بافت‌های کوچک اجتماعی، ریشه ایمان را سست می‌کند و صداقت حقیقی، هم شامل راستگویی در کلام است و هم انطباق کامل رفتار فرد با باورهای قلبی‌ آن؛ حالتی که موجب ثبات شخصیت مؤمن می‌شود.

استاد حوزه اضافه کرد: حیا، به عنوان سپر نفس در برابر معصیت، نقشی حیاتی ایفا می‌کند و این صفت، صرفاً خجالت‌زدگی اجتماعی نیست، بلکه شرم از خداوند حاضر و ناظر است که موجب می‌شود انسان پیش از آنکه مرتکب عملی شود، از عظمت الهی شرم کند و از انجام آن پرهیز نماید.

وی با تبیین عملی مفهوم «اخلاق نیکو» در فضای اجتماعی، بیان کرد: «زبان لطیف» که مورد تأکید دین است، ثمره مستقیم «حُسن خُلق» می باشد و انسان با اخلاق به طور ذاتی قلبی رئوف و زبانی نرم دارد، انسانی که خلقش نیکو باشد، هرگز قلب مؤمن را با کنایه، تمسخر یا توهین نمی‌شکند و اگر زبان انسان تیزی دارد، نشان از خشونت درونی است که باید با تزکیه درمان شود.

عضو گروه علمی مدرسه علمیه تخصصی الزهراءسلام الله علیها بندرعباس تصریح کرد: شکر، نقطه مقابل کفران و ناسپاسی است و قلب رحیم و عدم کینه‌توزی، نتیجه مستقیم شکر در برابر نعمت‌های بی‌شمار الهی است، فرد شاکر، همواره نعمت‌های دیگران را بزرگ می‌بیند و توانایی او در بخشش و اغماض فزونی می‌یابد؛ زیرا خود را غرق در لطف الهی می‌داند.

جعفری اظهار کرد: امر به معروف و نهی از منکر در چارچوب اصلاحات درونی است و تلاش برای تغییر رفتار دیگران بدون داشتن زیربنای قوی ایمانی، نتیجه عکس می‌دهد و اگر امر به معروف و نهی از منکر با زبان نرم، سعه صدر و قلبی مهربان همراه نباشد، مانند آبی است که بر لجن ریخته می شود و نه تنها گِل را پاک نمی‌کند، بلکه آن را در سطح بیشتری پخش می‌نماید و تأثیری ندارد، بنابراین مؤثر بودن این فریضه وابسته به درجه اخلاص انسان دارد.

مدیر مدرسه علمیه تخصصی الزهراءسلام الله علیها بندرعباس، با تشبیه «اخلاص» به «آب مطلق و پاک»، خاطرنشان کرد: ابتدا باید انسان قلب خود را با اخلاص پاک کند و این چهار ستون صداقت، حیا، حُسن خُلق، شکر را در خود تثبیت نماید؛ آنگاه است که می‌تواند دیگران را به سوی خیر هدایت کند، چرا که تأثیر کلام انسان از صفای باطن او سرچشمه می‌گیرد.