رضا کبیری در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «خشکسالی؛ زنگ خطر جدی برای ایران» نوشت:
خشکسالی در ایران دیگر یک بحران مقطعی نیست بلکه در حال حاضر روندی پایدار و فزاینده است که در ابعاد مختلف پیامد های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی در پی دارد و کاهش بارندگی، افزایش دما، افت سطح آب های زیر زمینی، کاهش ذخیره آب در سد های های کشور به ویژه سد کرج و همچنین خشک شدن رود ها و تالاب های کشور و افزایش گرد و غبار حاکی از زنگ هشدار جدی برای ایران می باشد و همگی نشانه های آشکاری هستند که خبر از تغییرات عمیق اقلیمی می دهند.
در سال های اخیر اکثر مناطق ایران با کاهش شدید بارندگی مواجه بوده اند؛ پدیده ای که با سوءمدیریت منابع آب، الگوی نامناسب کشاورزی در هم تنیده و شرایط را پیچیده کرده است. حتی استان هایی که قطب باغداری و کشاورزی محسوب می شدند نیز با کمبود آب، فرونشست زمین و حتی مهاجرت مواجه هستند. فرونشست دشت های مرکزی، خشک شدن تالاب ها و کاهش سطح آب در سدها تنها بخشی از نتایج این بحران است. ادامه این روند می تواند امنیت غذایی بافت اجتماعی را تغییر دهد.
اما یک نکته بسیار مهم و حائز اهمیت این است که آیا تداوم کاهش بارندگی طی این سالیان امری طبیعی بوده است؟
بنا بر شواهد می تواند امری طبیعی نباشد؛ به گفته برخی منابع و شواهد و قرائن، بخش عمده ای از این بحران ها ناشی از دخالت های انسانی می باشد. ابر هایی که قبل از ورود به کشور در شمال غرب ناگهان ناپدید می شوند یا به سمت منطقه قفقاز کشیده می شوند، نشانه هایی مشکوک از دخالت انسانی هستند؛ همچنین طی گزارشی که در مستقل آنلاین به تازگی منتشر شده نشان می دهد که غرب در حال دخالت های شدید انسانی است تا تاثیر کنترل شده ای در اقلیم آب و هوایی ایران به وجود بیاورد که البته این تغییرات فقط متوجه ایران نخواهد بود بلکه بر کل منطقه خاورمیانه نیز تاثیر خواهد گذاشت.
انتهای پیام