به گزارش خبرگزاری آنا، در دور برگشت لیگ برتر کشتی فرنگی و در جریان رقابت دو تیم استقلال قم و رعد پدافند ارتش، یکی از دو برد تیم پدافند را امیرحسین خوانساری در وزن 60 کیلوگرم به دست آورد. کشتی‌گیر 24 ساله اندیمشکی در مصاف با علیرضا نجاتی دارنده مدال برنز سال 2019 جهان و عضو تیم ملی فرنگی در المپیک 2020 توکیو با نتیجه 7-3 برنده شد.
او حریفش از مقاومت را هم با امتیاز عالی برده بود. خوانساری سال 2018 قهرمان نوجوانان جهان شد، اما بعد از آن نتوانست در رده سنی بزرگسالان خود را به عنوان یک مدعی جدی 60 کیلوگرم معرفی کند.
او در گفت‌وگو با آنا از اتفاقاتی که در این سالها برایش رخ داده می‌گوید: «سال 2017 من در استانی و کشوری اول شدم، یک تورنمنت اعزامم کردند که آنجا هم اول شدم. آن زمان انتخابی تیم ملی دو برد از سه کشتی بود. من 50 کیلو کشتی می‌گرفتم. علیرضا لرستانی سرمربی تیم ملی بود، کشتی اول را از رضانژاد کشتی‌گیر دزفول بردم، اما در کشتی دوم چهار ثانیه مانده به پایان مبارزه، یک کول‌انداز خوردم و باختم. بعد برای مبارزه سوم دیگر نتوانستم خودم را جمع کنم، بدنم برنگشت و باختم. سال بعدش فرشاد علیزاده سرمربی شده بود، به من سهمیه انتخابی تیم ملی را دادند و اول شدم. آن موقع مسابقات کشوری برگزار می‌شد و بعد یک انتخابی داشتیم. بعد هم آسیایی و جهانی. که من در آسیایی سوم شدم و در جهانی 2018 طلا گرفتم.»
آنا: تو که بعد از این طلا، عضو تیم ملی بزرگسالان نشدی، اما کشتی‌گیری بود که آن سال در نوجوانان تو او را برده باشی و بعد قهرمان جهان شده باشد؟
دور اول در مسابقات آسیایی نوجوانان یک ژاپنی را بردم. کن ماتسوی، او سال 2021 در وزن 55 کیلوگرم قهرمان بزرگسالان جهان شد. همان وقت الدانیز عزیزلی آذربایجانی و امین صفرشایف روس را برد.
آنا: طبیعتا باید بعد از نوجوانانت، به تیم ملی جوانان منتقل می‌شدی و معمولا این موضوع انتقال از رده سنی جوانان به بزرگسالان دچار خلل می‌شود. تو چرا در جوانان مدعی نشدی؟
دو سال جوانان من، خورد به کرونا. من قبل از کرونا جام تختی سوم شدم. محمد بنا سرمربی وقت تیم ملی اسمم را برای جام وهبی‌امره رد کرده بود. اگر اشتباه نکنم جام تختی آن سال بهمن ماه در شیراز برگزار شد و اسفند کرونا آمد و مسابقات تعطیل شد.
آنا: همان وقت تحلیل همین بود که کرونا اثر اصلی‌اش را روی کشتی پایه می‌گذارد. پس تو یکی از همان بچه‌هایی هستی که کرونا متوقفت کرد.
سال آخر جوانانم، مسابقات انتخابی در سنندج برگزار شد. من در نیمه‌نهایی به سعید اسماعیلی خوردم. سعید آن وقت در 60 کیلو کشتی می‌گرفت. 5-یک به او باختم. سعید به جهانی 2021 اوفا رفت.
آنا: به هرحال سعید اسماعیلی، دانیال سهرابی و خیلی‌های دیگر هم همان نسلی هستند که رده جوانان‌شان به ایام کرونا خورد اما در کورس ماندند و به تیم ملی بزرگسالان هم رسیدند.
صددرصد کوتاهی خودم هم بود. اینکه بگویم همه‌اش کرونا بود، خب طبیعتا اینطور نبود. البته الان نسبت به آن زمان خیلی شرایط فرق کرده، کسی که قهرمان نوجوانان جهان می‌شود همان وقت در رده سنی بزرگسالان به او توجه ویژه‌ای شده و در این رده به او میدان داده می‌شود. من بعد از آنکه سال 2018 قهرمان نوجوانان جهان شدم، به خانه برگشتم. مسابقات کشوری در بندر امام برگزار می‌شد حتی به من سهمیه شرکت در کشوری بزرگسالان را هم ندادند. هم‌باشگاهی‌ام محسن مدهنی هم شرایط من را داشت، اما او رفت پی زندگی و شغلش. من و رضا ساکی که هم‌محله‌ای و همشهری‌ام هست، از این بی‌توجهی آن زمان به رده سنی نوجوانان آسیب دیدیم. همیشه همدیگر را می‌بینیم در همین مورد صحبت می‌کنیم که امروز چقدر به بچه‌هایی که قهرمان نوجوانان جهان می‌شوند، اهمیت داده می‌شود. زمان ما اینطور نبود.
آنا: در لیگ سرباز تیم رعد پدافندی؟
بله، سربازی‌ام را می‌گذارنم.
آنا: حالا از کشتی فاصله گرفتی، درس و شغلت را پیگیری کردی؟
لیسانس تربیت‌بدنی گرفتم. باتوجه به اینکه سرباز هستم، تایم‌هایی هم که آزاد باشم در اسنپ کار می‌کنم که خرج خودم را دربیاورم.
آنا: قبلا با علیرضا نجاتی کشتی گرفته بودی؟
بله، یک بار، با اختلاف هم به او باخته بودم. این بار روی کشتی‌اش کار کردم. روی خاکش و تک پای مخالفش ولی حقیقتا انتظار نداشتم اینقدر سرپا خوب حمله کند. من هم نقطه قوتم سرپاست. دوست دارم حریف حمله کند و من روی حملات او، فن اجرا کنم اما نجاتی در سرپا خوب بود و فشار زیادی به من وارد کرد، در خاک به او امتیاز ندادم و بعد در خاک امتیازهایم را جمع کردم.
آنا: علیرضا نجاتی به هرحال یکی از خوب‌های 60 کیلوگرم دنیا بوده که هنوز بعد از او در این وزن مدال جهانی نگرفته‌ایم. به نوعی بردن این کشتی‌گیر عیار تو را هم نشان می‌دهد.
من که خیلی از این برد انگیزه گرفتم. دو سال قبل هم در اهواز امید آرامی که نفر اول جام تختی بود و به امیدهای جهان رفته بود را بردم. آن زمان من برای دانشگاه آزاد کشتی می‌گرفتم. آن هم برد خیلی خوبی بود. همان سال کشوری در قم سوم شدم.
آنا: در چرخه انتخابی امسال می‌شود به عنوان یک مدعی روی تو حساب کرد؟
صددرصد که کشتی می‌گیرم، اما اول باید سهمیه بگیرم. انتخابی اصلی ما همین‌جاست. در خود خوزستان یک جنگ اساسی داریم و حریف اصلی‌ام، هم‌باشگاهی خودم محمد عشیری است که سال گذشته هم علی احمدی‌وفا را برد.
آنا: در اندیمشک زیر نظر چه کسی کار می‌کنی؟
مربی‌ام سیامک قیطاسی است.
آنا: از محسن مدهنی گفتی، مدتی موضوع شغل و معیشت او رسانه‌ای شد. خاطرم هست که به آتش‌نشانی رفت و حالا دیگر کشتی نمی‌گیرد.
شرایطش خوب شده، اما هر وقت با هم در مورد کشتی صحبت می‌کنیم یک غمی در وجودش هست که دیگر نمی‌تواند کشتی بگیرد. به هرحال وقتی سر کار می‌روی دیگر نمی‌توانی آنطور که باید و شاید برای کشتی و تمرین وقت بگذاری. خیلی‌های دیگر هم همین بودند. مثل مهران سعادتی‌فر، او هم شاگرد فرزاد ایمانعلی‌زاده بود. مجبور شد پی زندگی‌اش برود. من شانسی که آوردم پدرم بود. او کارمند بانک بود و به نوعی حاشیه امنی داشتم و می‌توانستم تمرین کنم. البته خانواده‌ام تاکیدشان روی این بود که درسم را بخوانم و دکتر و یا مهندش شوم، برادرم به حرف مادرم گوش داد و همین راه را رفت، او هم کشتی را دوست داشت.
آنا: از راهی که رفتی پشیمانی؟
گاهی چرا، می‌گویم اگر دنبال درس و شغل رفته بودم شاید اوضاعم بهتر بود. اما برادرم که این مسیر را رفت بعضی اوقات می‌گوید کاش من راه تو را رفته بودم (کشتی را ادامه می‌دادم)؛ به هرحال من پی علاقه‌ام رفتم.
انتهای پیام/