سید امیر سامع در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: با توجه به نقش حیاتی فضای سبز در ارتقای کیفیت زیست‌محیطی و آرامش روانی شهروندان لازم است سازوکارهای نظارتی و اجرایی مرتبط با مدیریت فضای سبز شهر اصفهان به‌صورت علمی و نظام‌مند بازنگری شود.
وی با بیان اینکه در حال حاضر از سامانه‌های هوشمند و مکان‌مند برای نظارت بر فضای سبز شهر اصفهان استفاده می‌شود، افزود: این سامانه‌ها باید به‌صورت عملیاتی در تمام نقاط شهر مورد استفاده قرار گیرند و نظارت‌ها به‌صورت روزانه و دقیق انجام شود.
رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری اصفهان به‌صورت مستمر دستورالعمل‌های فنی و نظارتی را برای مناطق مختلف شهرداری اصفهان ارسال می‌کند؛ ضروری است این دستورالعمل‌ها نیز از طریق همین سامانه هوشمند، مکان‌مند و زمان‌مند شوند تا از طریق «سامانه مدیریت فضای سبز شهر» در اختیار کارشناسان و مدیران مناطق قرار گیرد.
سامع با اشاره به اینکه پیمانکارانی که مجری این عملیات هستند بر اساس همین دستورالعمل‌های مکان‌مند و زمان‌مند وظایف خود را در زمان مقرر و با روش‌های صحیح اجرایی انجام می‌دهند، بیان کرد: از آنجا که این دستورالعمل‌ها دارای موقعیت مکانی و زمانی مشخص هستند، سیستم نظارت منطقه‌ای و نظارت عالی شهرداری می‌تواند به‌صورت دقیق بر روند اجرا نظارت داشته باشد، به این معنا که در زمان مناسب و مکان عملیات حضور به‌عمل آید و نظارت فنی به‌صورت میدانی و در همان محل اجرا انجام شود.
وی با تاکید بر نگاه دقیق به ظرفیت‌ها و ویژگی‌های فضای سبز شهر اصفهان است، تصریح کرد: شناخت ویژگی‌های خاک، بافت و جنس آن، همچنین ثبت شناسنامه برای هر فضای سبز شامل سوابق عملیات‌های انجام‌شده در دوره‌های گذشته اهمیت ویژه‌ای دارد؛ این اطلاعات در تمام عملیات‌های به‌زراعی، تقویت خاک، آب‌رسانی و مبارزه با آفات باید مورد توجه قرار گیرد.
رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: در حوزه مبارزه با آفات، استفاده از روش‌های بیولوژیکی و بهره‌گیری از سموم و مواد ارگانیک از نکات قابل توجه است، به‌گونه‌ای که در حال حاضر درصد قابل‌توجهی از مواد، سموم و روغن‌های مورد استفاده در فضای سبز شهر ارگانیک هستند و این موضوع از نقاط قوت مدیریت شهری به‌شمار می‌رود.
سامع ادامه داد: در زمینه کوددهی و تقویت درختان روش‌های نوینی مورد استفاده قرار گرفته است، از جمله استفاده از کیت‌های کود که به‌صورت تدریجی مواد مغذی را در اختیار درخت قرار می‌دهد، تزریق مواد غذایی به آوندها و استفاده از دستگاه‌هایی که با ایجاد فشار و هوادهی، عملیات کوددهی مایع را انجام می‌دهند؛ این اقدامات از جمله روش‌های نوینی است که در فضای سبز شهر اصفهان به‌کار گرفته شده است.
وی با بیان اینکه در بخش آموزش نیز توجه ویژه‌ای به انتقال تجربیات وجود دارد، گفت: کارگران، کارشناسان، پیمانکاران و مدیران مناطق شهرداری اصفهان دارای تجربیات ارزشمندی هستند که انتقال آن‌ها در قالب کارگاه‌های آموزشی می‌تواند نقش مؤثری در ارتقای دانش و عملکرد مجموعه داشته باشد؛ در این کارگاه‌ها آخرین روش‌های فنی و عملیاتی توسط کارشناسان اجرایی و اساتید دانشگاه ارائه می‌شود.
رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان اظهار داشت: از سوی دیگر، آموزش‌های مرتبط با حفظ سلامت و بهداشت حرفه‌ای نیروها، روش‌های نگهداری فضای سبز، کاشت درخت، مبارزه با آفات، افزایش طول عمر گل‌ها و باغچه‌ها، استفاده از گونه‌های گیاهی سازگار با اقلیم اصفهان و گونه‌های کم‌آب‌خواه از دیگر محورهای مهم آموزشی است، همچنین استفاده از روش‌هایی که با کمترین میزان مصرف آب، بیشترین بازدهی و کیفیت را در آبیاری فضای سبز فراهم کنند مورد تأکید قرار دارد.
رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان با تاکید بر اینکه تمام این موارد در قراردادهای مربوط به فضای سبز پیش‌بینی شده و بر اجرای آن در تمام سطوح، از کارگران تا کارشناسان و مدیران تأکید می‌شود، عنوان کرد: هر شرکت پیمانکار موظف است مطابق با مفاد قرارداد خود دوره‌های آموزشی تخصصی برای کارگران تحت نظارت خود برگزار کند و گزارش آن را به سازمان پارک‌ها و فضای سبز ارائه دهد؛ این سازمان نیز باید ضمن جمع‌آوری آمار دوره‌ها و ارزیابی سطح مهارت‌ها برنامه آموزشی سال آینده را اعلام و به‌صورت شفاف به شورا گزارش دهد.
سامع تصریح کرد: یکی از چالش‌های جدی در ساختار مدیریت فضای سبز، تعدد لایه‌های نظارتی و نبود مسئولیت‌پذیری یکپارچه است؛ در حال حاضر نظارت بر آب، خاک و پوشش گیاهی به‌صورت مجزا انجام می‌شود که این تفکیک موجب بروز تداخل وظایف و کاهش کارایی نظام نظارتی شده است.
وی گفت: برای رفع این مشکل پیشنهاد می‌شود نظام نظارت بر فضای سبز شهر به‌صورت یکپارچه بازطراحی شود تا یک مرجع واحد پاسخ‌گو باشد و هماهنگی میان بخش‌های مختلف افزایش پیدا کند؛ چنین ساختاری می‌تواند از بروز اختلاف در مسئولیت‌ها جلوگیری و روند تصمیم‌گیری و اقدام اصلاحی را تسریع کند.