طرفداری | تونی لیتل (Tony Little) زاده 16 سپتامبر 1956 در شهر فرمونت در ایالت اوهایوی آمریکا است. او در کودکی، علاقه بسیار زیادی به فوتبال آمریکایی داشت و در تیم دبیرستان خود، ستاره ایالت اوهایو شده بود. برخورد او در یکی از مسابقات دبیرستان با راب لایتل که بعدها در لیگ NFL نیز بازی کرد، باعث شد تا غضروف زانوی تونی آسیب دیده و دیگر توانایی ادامه فوتبال را نداشته باشد. تونی خیلی دوست داشت تا هم‌چنان فوتبال آمریکایی را ادامه دهد اما مدیران ورزش دبیرستان، به دلیل بیرون‌زن زانو از مفصلش، دیگر اجازه ورزش‌های فیزیکی را به او نمی‌دادند. در نتیجه، تونی که از ورزش نکردن کلافه بود، تصمیم گرفت تا در رشته بدن‌سازی کار کند. طولی نکشید تا استعداد تونی در بدن‌سازی مورد توجه مدیرانش قرار گرفت و او عازم مسابقات مختص آن شد. او علاوه بر مشکل زانو با بیماری آسم نیز دست و پنجه نرم می‌کرد.

او در ابتدای حضورش در مسابقات بدن‌سازی که به سال 1980 بازمی‌گردد، رتبه نخست کلاس قد کوتاه و بخش عضلانی آقای ایالات جنوبی و رتبه سوم کلاس میان‌وزن آقای فلوریدا را به دست آورد. قهرمانی آقای فلوریدای سال 1981، نام تونی را به گوش دوست‌داران بدن‌سازی رساند. او در دیگر مسابقات انجمن AAU نیز عملکرد موفقی داشت و به جز رتبه نخست آقای جنوب ایالات متحده در کلاس قدی و رده‌بندی کلی، رتبه دوم بخش جوانان آقای آمریکا را به دست آورد. او در بخش جوانان مسابقات NPC ملی سال 1982، رتبه نخست را به دست آورد اما در بخش بزرگسالان آن به رتبه‌ای بهتر از دهم نرسید. تونی در مسابقات NPC ملی سال بعد، رتبه خود را به رتبه پنجم رساند و در مسابقات قهرمانی آمریکای NPC، رتبه سوم کلاس میان‌وزن را کسب کرد. 

بسیاری از دوست‌داران بدن‌سازی، تونی را بدن‌سازی آینده‌دار می‌دیدند که در 26 سالگی، آماده رقابت در سطوح بالاتری همچون مستر المپیا بود اما یک اتفاق، همه چیز را دگرگون کرد. او در حال رانندگی به سمت باشگاه بدن‌سازی بود که به ناگاه، یک اتوبوس مدرسه را جلوی خود دید؛ در نتیجه این رویارویی، اتومبیل لیتل به اتوبوس برخورد کرد. او با بهت کامل از ماشین پیاده شد تا مطمئن شود که کودکان درون اتوبوس، آسیبی ندیده‌اند. این تصادف گویا تنها به تونی آسیب زده بود زیرا راننده مست اتوبوس و بچه‌های درون آن، کاملاً سالم بودند اما تونی که آماده نوشتن برگ جدیدی از ماجراجویی‌های بدن‌سازی خود بود، آسیب‌های بسیاری را در این تصادف متحمل شد. فهرست بلندبالایی از آسیب‌های لیتل، شامل بیرون‌زدگی دو دیسک کمر، ترک خوردن مهره کمر، پارگی روتاتور کاف یا ماهیچه گرداننده و در رفتگی زانو می‌شد.

تونی پس از بهبودی، دیگر نتوانست تا به مسابقات بدن‌سازی بازگردد و در نتیجه، در واحد آپارتمانی خود، منزوی شد. او در همین دوران، دچار سوختگی در بخشی از بدنش و در ادامه، ابتلا به بیماری مننژیت نیز شد تا بدبیاری‌های سختی را به صورت پیوسته تحمل کند. مصرف مسکن‌های قوی و نوشیدن الکل، تنها باعث می‌شد تا تونی با فراموشی مقطعی دردهایش، از درمان آن عاجز باشد. با این حال، تماشای تلویزیون و ویدئوهای VHS، آرام آرام تونی را از مشکلاتش دور کرد. همه چیز برای تونی از دیدن یکی از ویدئوهای VHS جین فوندا که در حال آموزش ورزش در خانه بود، عوض شد. او متوجه شد که اگر فوتبال آمریکایی و بدن‌سازی از او گرفته شده، کارهایی همانند فیلم‌های ورزشی جین فوندا، کاری مناسب برای ادامه ارتباطش با ورزش خواهد بود. در نهایت، لیتل تصمیم گرفت تا خودش نیز فیلم‌های ورزشی جدیدی را برای ترغیب مردم به سلامت بدن و فیتنس، منتشر کند.

نخستین گام تونی برای شروع چالش جدیدش، مراجعه به شرکت‌های پخش متعددی بود که در سراسر آمریکا به انتشار ویدئوهای ورزشی کمک می‌کردند. نخستین پیشنهاد ارائه‌شده به تونی، اجرای 15 برنامه با پرداخت هزینه 5500 دلار در VHS و در صورت موفقیت، داشتن برنامه‌ای روتین در تلویزیون بود. تونی به سرعت سرمایه مورد نیاز خود را فراهم کرد و ماجراجویی جدیدش را آغاز کرد. خودباوری تونی از این هنگام، با شعار «تو می‌تونی انجامش بدی» بیشتر و بیشتر شد و به جایی رسید که او در هر برنامه، با همین شعار، مردم آمریکا را به تکاپو برای ورزش در منزل کشاند. در همین روزها، شرکتی با نام «فیتنس کوئست»، دستگاه جدیدی را برای ورزشکاران ساخته بود که می‌توانست بدون هیچ‌گونه فشار بر روی عضلات، ضربان قلب را افزایش دهد. این دستگاه که از هماهنگی حرکات دست و پا بهره می‌برد، «Gazelle» نام داشت که معنای «آهو» را می‌دهد. از آن‌جایی که برای کار با این دستگاه، می‌بایست همانند یک آهو راه رفت، این نام بر روی آن گذاشته شد. حال وظیفه تونی در نخستین سال‌های فعالیتش در عرصه ورزش رسانه‌ای، تبلیغ این محصول بود.

او که با موهای دم‌اسبی، لحن پرانرژی و فرم بدنی مناسبش، طرفداران بسیاری را پیدا کرده بود، با تبلیغ دستگاه «Gazelle» به اوج کارش رسید. عبارات هوشمندانه تونی در هنگام ورزش با این دستگاه که شامل جملاتی مثل «روی هوا راه بروید اما همانند خرامیدن یک آهو» می‌شد، در گسترش خرید این محصول، نقش ویژه‌ای داشت؛ نام رایج این دستگاه در ایران، «الیپتیکال» است. کار لیتل به شدت موثر بود و به مرور، او توانست تا با تبلیغ محصولات مختلف ورزشی، درآمدی بیش از 200 میلیون دلار را به دست بیاورد. او هم‌چنین توانست تا با ویدئوهای آموزشی ورزش خود، به فروش بیش از 400 ویدئو VHS در یک ساعت رسیده و رکورد این رسانه را جابه‌جا کند. بیش از هر چیز، انرژی مثبت تونی در ویدئوهایش، بسیار نمایان بود و مخاطب را به راحتی، جذب می‌کرد؛ او علاوه بر لبخند و ارسال حس خوب در ورزش، جملات انگیزشی را به تکیه کلامش تبدیل و به جز جمله معروف «تو می‌تونی انجامش بدی»، از جملاتی مثل «به خودت باور داشته باش»، «این یه ترفنده» و «کار غیرممکن وجود نداره» استفاده می‌کرد. او دیگر ورزش را به خانه بسیاری از آمریکایی‌ها آورده بود و به حد معروفیت یک سلبریتی رسید. او هم‌چنین به سوژه‌ای برای پارودی‌ها و کمدی‌های مختلف آمریکایی تبدیل شد که سعی بر تقلید صدا و حرکاتش داشتند. پای او به فیلم و سریال نیز باز شد؛ پس از تجربه یک اپیزود از سریال‌های «نمایش عجیب و غریب آل» و ««نزدیک‌تر» با حضور تام سلک، تونی در فیلم «کدو تنبل کارور» بازی کرد. 

از سری خاطرات ورزشی

• لویی یونی یا آپولون نیرومند، قوی‌ترین مرد اروپا در اوایل سده 20 میلادی؛ از جنگ با شیر تا ابداع محور آپولون
• فیکرت هودزیچ، بدن‌ساز قربانی نسل‌کشی بوسنی؛ از 15 قهرمانی یوگسلاوی تا کشته‌شدن توسط شاگرد
• واسیل ویراستیوک، قوی‌ترین مرد جهان در سال 2004؛ از کشش 11 میتسوبیشی تا سفر جادویی به سیاست
• آرشیو مطالب مرتبط