محمدمهدی شهریاری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با خبرنگار پارلمانی تابناک و در تشریح ریشه‌های مشکلات اقتصادی و گرانی‌های اخیر، اظهار کرد: مسائل اقتصادی منطق و فرمول‌های خاص خود را دارد.
وی افزود: گاهی کشور در شرایط عادی و با ثبات قرار دارد، اما برخی سیاست‌ها باعث ایجاد کنش‌ها و واکنش‌هایی می‌شود که به صورت مقطعی قیمت‌ها، وضعیت مالیاتی و روند سرمایه‌گذاری را دچار چالش می‌کند.
شهریاری با اشاره به نطق اخیر شمس‌الدین حسینی، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، درباره دلایل گرانی‌ها گفت: من از آقای حسینی بابت نطقشان تشکر کردم و به ایشان گفتم که علت‌ها و ضرورت ازسرگیری مذاکرات بین‌المللی و رفع تحریم‌ها را دقیق و درست بیان کردید.
این عضو کمیسیون امنیت ملی تاکید کرد: امروز اکثر نمایندگان درباره گرانی‌ها و شرایط دشوار معیشتی مردم سخن می‌گویند و از آن انتقاد می‌کنند؛ اما وقتی وضعیت اقتصادی کشور به گونه‌ای است که ارزش پول ملی مدام سقوط می‌کند و فردی که امروز یک میلیون تومان دارد، فردا ارزش همان پول به ۸۰۰ هزار تومان و روز دیگر به ۷۰۰ هزار تومان می‌رسد، روشن است که مشکلات اقتصادی ریشه‌های مشخصی دارد. با این حال، کسی به این ریشه‌ها اشاره نمی‌کند؛ چرا که جو مجلس آنقدر سنگین است که نماینده‌ای نمی‌تواند به صراحت بگوید باید دنبال رفع تحریم‌ها و مذاکره بود.
شهریاری با تاکید دوباره بر اینکه «مذاکره به معنای تسلیم شدن نیست»، گفت: در مذاکره بسیاری از مسائل به نفع کشور قابل حل است؛ امتیازی می‌دهید و امتیازی می‌گیرید.
وی با اشاره به اینکه استمرار وضعیت کنونی تنها موجب تشدید سختی‌ها، افزایش گرانی‌ها و گسترش واسطه‌گری خواهد شد و سرمایه‌گذاری‌ها را کاهش می‌دهد، افزود: اینکه برخی می‌گویند تحریم‌ها فقط ۲۰ یا ۳۰ درصد بر اقتصاد کشور اثر گذاشته، نادرست است؛ تأثیر تحریم‌ها بر معیشت مردم فراتر از این‌هاست.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، ادامه داد: در کنار تحریم‌ها، فساد اداری، رانت‌خواری، مدیریت ناکارآمد و امتیازدهی‌های مبتنی بر روابط خاص نیز بر اقتصاد کشور سایه انداخته و شرایط زندگی را برای مردم دشوارتر کرده است.
نافیان مذاکره راه حلی هم برای حل مشکلات ندارند
شهریاری با بیان اینکه برخی اعتقاد دارند باید همین وضعیت را ادامه داد و به سمت مذاکره هم نرفت، افزود: این افراد هیچ راه‌حل عملی برای عبور از تحریم‌ها و مشکلات ارائه نمی‌کنند؛ و اگر هم راه‌حلی ارائه دهند، اغلب همان نسخه‌های منسوخی است که پیش‌تر امتحان شده است. این‌ها فقط با بازی با کلمات ادعا می‌کنند که می‌توان در برابر شرایط بین‌المللی ایستاد و اقتصاد را به تنهایی نجات داد، اما هزینه این ادعاها را مردم می‌پردازند.
∎