به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج، اکبر صحرایی نویسنده و مدرس حوزه ادبیات داستانی، در نشست آموزشی «استفاده از تاریخ شفاهی و خاطره در خلق داستان و رمان»، با انتقاد از ضعف نظام آموزشی کلاسیک و کم‌رنگ‌شدن شیوه مکتبی در پرورش نویسندگان، بر ضرورت انتقال تجربه، خودباوری نویسندگان جوان و احیای روش استاد شاگردی تأکید کرد.
صحرایی با اشاره به سه دهه فعالیت حرفه‌ای خود در عرصه داستان‌نویسی گفت: متأسفانه برخی افراد تصور می‌کنند فوت‌وفن نویسندگی را نباید منتقل کرد، در حالی که تجربه‌نویسی بخش مهمی از رسالت نویسنده است. تقریباً همه نویسندگان پس از سال‌ها کار، بخشی از آموخته‌هایشان را در قالب کتاب یا دوره آموزشی منتشر می‌کنند. این انتقال تجربه، وظیفه است نه امتناع.
این نویسنده با اشاره به کارآمدی شیوه‌های سنتیِ آموزش افزود: در گذشته شیوه مکتبی رایج بود و استاد می‌توانست از دل چند شاگرد، افراد باسواد و توانمند تربیت کند. امروز اما نظام آموزشی مدرک‌محور شده و نتیجه‌اش این است که حتی دانشجوی ترم چهارم هم گاهی واژه را اشتباه می‌خواند.
صحرایی گفت: بسیاری از هنرجویان سال‌ها کلاس داستان‌نویسی می‌گذرانند اما نمی‌توانند یک متن دو صفحه‌ای بنویسند که این موضوع نتیجه فاصله گرفتن از آموزش عمیق و استادشاگردی است.
وی باور داشتن به خود و اثر را یکی از مهم‌ترین شروط ورود به عرصه حرفه‌ای دانست و افزود: وقتی نویسنده خودش را باور نکند، چطور انتظار دارد مردم او را باور کنند؟ جسور بودن در معرفی اثر، یک الزام حرفه‌ای است. بسیاری از نویسندگان بزرگ دنیا برای دیده شدن اثرشان، تلاش مستقیم می‌کنند.
نویسنده آثار دفاع مقدس افزود: نوشتن برای خود ارزشمند است، اما اگر قصد چاپ دارید باید بدانید مخاطبتان چه کسی است و کدام ناشر در آن حوزه کار می‌کند. این‌که کسی ۱۰ کتاب در خانه بنویسد اما حتی سراغ نهادها یا ناشران مرتبط نرود، نتیجه‌ای جز ناامیدی ندارد.
او با رد نگاه منفی به کار سفارشی توضیح داد: در برخی حوزه‌ها مانند ادبیات مقاومت، خاطره‌نگاری، یا کارهای نذری و جهادی، سفارش نه‌تنها بد نیست بلکه بخشی از رسالت فرهنگی است.
صحرایی در بخش دیگری از سخنانش بر اهمیت مشاهده دقیق، استفاده از حس‌ها در روایت و استخراج سوژه از دل زندگی و رسانه‌ها تأکید کرد و نمونه‌هایی از تجربه شخصی‌اش در خلق داستان‌هایی برگرفته از عکس‌ها و روایت‌های کوتاه را ارائه داد.
وی با اشاره به کتاب «روز قصه‌های غزه» گفت: از میان هزاران نویسنده، تعداد بسیار کمی درباره اتفاقات مهمی مثل جنگ غزه داستان نوشته‌اند. در حالی‌که حتی یک قصه سه خطی می‌تواند دریچه‌ای برای خلق یک رمان باشد. کافی است با دقت ببینید و از حس‌ها استفاده کنید.
این مدرس ادبیات داستانی با اشاره به موفقیت آثارش در کسب جوایز کشوری و توجه منتقدان گفت: هدف از این جلسه «انتقال تجربه‌های کاربردی» به هنرجویان بوده است. اگر می‌خواهیم ادبیات داستانی ایران در حوزه رمان، خاطره و ادبیات مقاومت پیشرفت کند، باید هم شیوه‌های آموزشی را اصلاح کنیم و هم نویسندگان جوان را به مطالعه، مشاهده و تجربه‌زیستی تشویق کنیم.
