نسرین پاسدار بخشایش، قهرمان پرافتخار این رقابت‌ها ساکن تبریز و کارمند آموزش و پرورش است که با چهار مدال ارزشمند و پرچم ایران در دست، نه‌تنها افتخاری بزرگ برای کشور آفرید، بلکه نشان داد زن ایرانی می‌تواند با ایمان، تلاش و حجاب، بر بلندای سکوهای جهانی بایستد؛ اکنون او در آستانه حضور در مسابقات جهانی کره جنوبی است.
پاسدار بخشایش در نخستین روز از رقابت‌های آسیایی در ماده ۵۰۰۰ متر استقامت با گام‌های استوار و اراده‌ای مثال‌زدنی به مقام نخست رسید و مدال طلا را به گردن آویخت. او در گفت‌وگو با ایسنا این لحظه را «غروری وصف‌ناپذیر» می‌داند؛ لحظه‌ای که پرچم ایران بالا رفت و حضور یک زن ایرانی بر سکوی قهرمانی، تصویری ماندگار از افتخار ملی شد.
پاسدار،سپس در ماده ۱۵۰۰ متر، توانست مدال نقره کسب کند و اما نقطه اوج حضورش در روز پایانی بود؛ جایی که در دو ماده امدادی ۴×۱۰۰ متر و ۴×۴۰۰ متر، همزمان مدال نقره و برنز گرفت؛ این موفقیت‌ها او را در زمره معدود ورزشکاران چهارمداله ایران قرار داد.
پاسدار بخشایش پس از این افتخارات، نگاهش را به مسابقات جهانی کره جنوبی دوخته است و هرچند پیست باغ‌شمال تبریز در حال بازسازی است، اما او این شرایط را فرصتی برای تقویت اراده می‌داند و با وجود مشغله‌های کاری به‌عنوان مدرس دانشگاه، مربی ورزشی و داور فوتبال، صبح زود یا شب‌ها تمرین می‌کند. خودش این وضعیت را «سخت اما پر از عشق» می‌نامد و باور دارد همین تلاش‌هاست که او را به رکوردهای جهانی نزدیک‌تر می‌کند.
او از کودکی عاشق رقابت‌های انفرادی بود و بیش از ۲۰ سال است که در رشته دو و میدانی فعالیت دارد؛ همیشه در مدرسه می‌دوید و کفش‌های کتانی‌اش را برای دویدن انتخاب می‌کرد. نخستین شکستش در ماده ۸۰۰ متر، به توصیه مربیان تبدیل به نقطه عطفی شد؛ جایی که استعدادش در نیمه‌استقامت کشف شد و مسیر قهرمانی‌اش آغاز گردید.
انگیزه اصلی او همیشه رکوردشکنی بوده است و او معتقد است: وقتی رکوردی را پایین می‌آورم، همان لحظه بزرگ‌ترین مشوق من است.
نسرین پاسدار در رابطه با احساس وصف ناشدنی‌اش به ایسنا می‌گوید: تصور کنید یک زن ایرانی با حجاب کامل روی سکو می‌رود و پرچم کشورش بالا می‌رود؛ آن لحظه سرشار از غرور و اعتماد به نفس است. حس بی‌نظیری است که قابل انتقال نیست مگر کسی خودش در آن جایگاه قرار بگیرد. بارها این لحظه را تجربه کرده‌ام و هر بار متفاوت بوده؛ لمس پرچم، مدال و سکو، حسی است که با هیچ چیز در زندگی قابل مقایسه نیست. این غرور برای یک ملت چند میلیونی است و بسیار مایه فخر و مباهات است.
وی با بیان این‌که رشته استقامت از اسمش پیداست؛ هرچه بیشتر تمرین کنی، توان و پایداری‌ات بیشتر می‌شود، اضافه کرد: استمرار در تمرینات، تحمل سختی‌ها و عشق به رقابت باعث شد هیچ‌وقت تسلیم نشوم.
وی با بیان این‌که در آستانه مسابقات جهانی کره‌جنوبی، شرایط تمرین برای من کمی پیچیده است، ادامه داد: پیست دو و میدانی باغ‌شمال تبریز سه ماه است در دست تعمیر بوده و هنوز زمان آماده‌سازی آن مشخص نیست؛ همین موضوع باعث شده تمرین‌هایم را در شرایط سخت و بدون امکانات استاندارد ادامه دهم و با وجود مشغله‌های کاری به‌عنوان مدرس دانشگاه و مربی ورزشی، تنها صبح‌های زود یا عصرها پس از پایان کار می‌توانم تمرین کنم؛ سختی‌ای که گاهی بسیار دردناک است، اما عشق به ورزش و هدف بزرگ، انگیزه‌ای می‌شود تا با تلاش و انگیزه ادامه دهم.
پاسدار بخشایش خاطرنشان می‌کند: در سال‌های اخیر توانسته‌ام در کشورهای مختلف مانند چین، مالزی و فیلیپین و همچنین در مسابقات جهانی فنلاند شرکت کنم و مدال‌های متعددی به دست آورم. بارها پرچم ایران را در میادین بین‌المللی بالا برده‌ام و هر بار این لحظه برایم تجربه‌ای تازه و بی‌نظیر بوده است؛ غروری که به میلیون‌ها نفر منتقل می‌شود.
این مدال‌آور رشته دو ومیدانی با بیان این‌که حضور بانوان ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی ورزشی فراتر از یک موفقیت فردی است، ادامه می‌دهد: این حضور نماد توانمندی، اراده و هویت فرهنگی ما بوده و هر مدالی که یک زن ایرانی با حجاب کامل کسب می‌کند، پیامی جهانی از قدرت و پشتکار زنان ایران است؛ این دستاوردها نه‌تنها برای جامعه ورزشی، بلکه برای همه زنان و دختران ایرانی الهام‌بخش است و نشان می‌دهد هیچ چیزی مانع تحقق رویاهای زنان ایرانی نیست.
آری، موفقیت‌های نسرین پاسدار بخشایش در مسابقات دو و میدانی، تنها یک افتخار فردی نیست؛ او امروز به نمادی از توانمندی زنان ایرانی و به‌ویژه دختران تبریزی تبدیل شده است و چهار مدالی که در هندوستان به دست آورد، نشان داد که تبریز، شهری با پیشینه ورزشی و فرهنگی غنی، همچنان می‌تواند قهرمانانی پرورش دهد که در سطح قاره بدرخشند.
این دستاوردها یادآور ضرورت حمایت همه‌جانبه از ورزشکاران زن است؛ به‌ویژه در شهرهایی چون تبریز که ظرفیت‌های ورزشی بالایی دارند اما نیازمند توجه بیشتر در زیرساخت‌ها هستند و هر مدالی که پاسدار بخشایش کسب می‌کند، نه‌تنها غرور ملی، بلکه شادی و امیدی تازه برای مردم تبریز است و بی تردید حمایت از او و ورزشکاران مشابه، سرمایه‌گذاری بر روی آینده‌ای سرشار از قهرمانی است که می‌تواند نام ایران و تبریز را بارها بر بلندترین سکوهای جهانی ثبت کند.
انتهای پیام