خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: یکی از سنت های زشتِ «عربِ جاهلی» این بود که فرزندان خود را می کشت؛ گاه پسران و گاه دخترانش را، و برای توجیه این کارِ فوق العاده زشتی که هیچ انسانی حاضر به انجام آن نیست، سه دلیل خرافی ذکر می کرد:
۱. در یکی از جنگها دختران قبیله ای به دست قبیله دیگر اسیر شد. آنها همانجا ازدواج کرده، صاحبان فرزندانی شدند، پس از آتش بس و برقرار شدن صلح، از دختران خود خواستند که به قبیله خود بازگردند؛ امّا چون آنها ازدواج کرده و فرزندانی داشتند ترجیح دادند در همان قبیله نزد همسر و فرزندانشان بمانند.
این مسئله بر پدرانِ دختران سنگین آمد؛ زیرا هر کجا که می نشستند به آنها می گفتند که ناموستان در قبیله دشمن زندگی می کند! آنها برای اینکه در آینده با چنین مشکلی مواجه نشوند تصمیم گرفتند هر زمان خداوند به آنها دختر داد او را زنده به گور کنند. این، یکی از توجیهات کشتن فرزندان توسّط عرب جاهلی بود.
راستی که این دلیل، دلیلی بی معنا و خرافه ای بی اساس، برای جنایتی هولناک و وحشتناک آن هم نسبت به جگرگوشه هایشان است. خداوند متعال در آیه های شریفه ۵۸ و ۵۹ سوره «نحل» به این مطلب اشاره کرده و می فرماید: «وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنثَی ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدّاً وَ هُوَ کَظِیمٌ * یَتَوَارَی مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَیُمْسِکُهُ عَلَی هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ أَلَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ»؛ (و هنگامی که به یکی از آنها بشارت دهند دختر نصیب تو شده، صورتش [از ناراحتی] سیاه و به شدّت خشمگین می گردد * به خاطر بشارت بدی که به او داده شده، از قوم و قبیله خود پنهان می شود؛ [و نمی داند] آیا آن [دختر] را با قبولِ ننگ نگهدارد، یا [زنده] در خاک پنهانش کند!؟ آگاه باشید که بد حکم می کنند!).
۲. توجیه خرافی دیگر آنها این بود که وقتی بچّه های ما زیاد شوند و به خاطر درآمد کم نتوانیم آنها را اداره کنیم، با دست خود فرزندان اضافی را می کشیم تا فکرمان راحت باشد! آیا این سخن، سخنی خرافه و بی اساس نیست؟ آیا این تفکر، شکّ و تردید در رازقیّت خداوند متعال محسوب نمی شود؟ مگر هنگامی که در شکم مادر بود خداوند روزی اش را نداد؟ مگر زمانی که به دنیا آمد و قادر بر حفظ آب دهانش نبود خداوند از طریق پستانِ مادر، تشنگی و گرسنگی اش را برطرف نکرد؟ اکنون که قادر بر رفع نیازهای خود هست، خداوند نمی تواند روزی اش را بدهد؟ این مطلب در آیه شریفه ۱۵۱ سوره «انعام» آمده است. توجّه فرمایید: «وَ لَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکُمْ مِّنْ إِمْلَاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ»؛ (فرزندانتان را از [ترس] فقر نکشید؛ ما شما را و آنها را روزی می دهیم).
۳. سومین دلیل خرافی آنها این بود که: ما باید عزیزترین عزیزانمان را فدای بت های خود کرده، و در برابر آنها قربانی کنیم. بدین منظور فرزندان خویش را همچون گوسفند در برابر بت سر می بریدند. خداوند متعال به این کار بسیار زشت و ناپسند آنها، در آیه ۱۴۰ سوره «انعام» اشاره کرده است، آنجا که می فرماید: «قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ قَتَلُوا أَوْلَادَهُمْ سَفَهاً بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ حَرَّمُوا مَا رَزَقَهُمُ اللهُ افْتِرَاءً عَلَی اللهِ قَدْ ضَلُّوا وَ مَا کَانُوا مُهْتَدِینَ»؛ (به یقین کسانی که فرزندان خود را از روی سفاهت و نادانی کشتند، گرفتار خسران شدند [زیرا] آنچه را خدا به آنها روزی داده بود، بر خود حرام کردند؛ و بر خدا افترا بستند. آنها گمراه شدند و هدایت نیافتند).
خلاصه اینکه عربِ جاهلی به دلایل خرافی، دختران و پسران خود را می کشت و این ننگ در تاریخ به نام آنها ثبت شده است. (۱)
پی نوشت:
(۱). گردآوری از کتاب: داستان یاران، مکارم شیرازی، ناصر، تهیه و تنظیم: علیان نژادی، ابوالقاسم، مدرسه امام علی بن ابی طالب(علیه السلام)، قم، ۱۳۹۰ شمسی، چاپ اول، ص ۳۰۷.