محمود کریمی کارگردان فیلم «بچه مردم» در بخش دوم گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا درباره گونه فیلم و احیای سینمای نوجوانانه در شرایط فعلی سینمای ایران گفت: نیت ما این نبود که برویم این شکل سینما را احیا کنیم یا فیلمی درباره نوجوانان بسازیم؛ خود سوژه و ویژگی‌های آن این شرایط را به وجود آورد و چون می‌خواستیم اتفاقات طبیعی و از زاویه دید آنها باشد و تماشاچی آنها را درک کند، درباره وجوه مختلف زندگی بچه‌ها تحقیق و نگارش کردیم.
رد و نشانی از این بچه‌ها در جایی نبود
وی افزود: سختی کار در مرحله تحقیق این بود که رد و نشانی از این بچه‌ها جایی نبود؛ چون این بچه‌ها خانواده هم ندارند. منبع اصلی اطلاعات ما آقای یوسف اصلانی بود و از زندگی این بچه‌ها مثال‌های زیادی زدند که بخشی از آن را در فیلم آوردیم. چند مستند دیدیم، روزنامه‌ها را خواندیم، گزارش‌هایی از آن زمان و آن روزها بود و تک و توک آدم‌هایی را پیدا کردیم که بچه‌ها را دیده بودند و از آنها هم کمک گرفتیم تا بچه‌ها را بشناسیم.
سختی کار در مرحله تحقیق این بود که رد و نشانی از این بچه‌ها جایی نبود؛ چون این بچه‌ها خانواده هم ندارند
کریمی درباره ژانر فیلم گفت: در حین نگارش هم وقتی قصه را شکل می‌دادیم دیدیم که این قصه، ویژگی‌های ژانر بلوغ را پیدا کرده؛ کاراکترها هم نوجوان بودند و قصه از زاویه دید آنها پیش می‌رفت. در اولین نمایش‌ها متوجه شدیم که نوجوان‌ها هم ارتباط برقرار کردند و این ما را خوشحال کرد.
این کارگردان درباره ارتباطی که نوجوانان با اثر برقرار می‌کنند، توضیح داد: بعد از اینکه در اکران‌های جشنواره حضور پیدا کردیم، دیدیم نوجوان‌ها سراغ ما می‌آیند و به فیلم ابراز علاقه می‌کنند و فهمیدیم که شاخصه‌های ژانر بلوغ در آن اتفاق افتاده است. با اینکه مخاطبان ما، بچه‌ها را ندیدند و سالهاست از این اتفاق گذشته و ما احتمال می‌دادیم شاید نتوانند با فیلم ارتباط بگیرند اما این اتفاقا در جهت مثبتی افتاده بود.
حواس فیلم به حوصله‌ی مخاطب بی‌حوصله امروز بود
وی درباره نقطه قلاب فیلم که با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند، توضیح داد: فرم فیلم برای نوجوانان دیدنی بود چون حواس فیلم به حوصله مخاطب بی‌حوصله امروز بود و قصه هم کشش لازم را داشت. نوجوانی که دچار چالش می‌شود و به مسیرهای مختلف می‌افتد. در اصل ماجراجویی که در فیلم وجود دارد همان چیزی بود که باعث شد مخاطب نوجوان با فیلم ارتباط بگیرد.
سینما اساسا حرفه بی‌رودروایسی است؛ کسی قسم نخورده برای من هم که این فیلم را ساختم و کلی از آن تعریف شده، حتما فیلم دومی وجود داشته باشدکریمی در پاسخ به رویه انتخاب نوجوانان فیلم گفت: ما سراغ نابازیگر نرفتیم؛ فراخوان‌های ما از کلاس‌های بازیگری بود یعنی بچه‌هایی که تصمیم داشتند بازیگر شوند. از آدم‌های دوره دیده و کلاس رفته تست گرفتیم؛ هر چهار نوجوانی که انتخاب کردیم دوره دیده بودند، بازیگری دغدغه آنها بود و در سنی بودند که تصمیم گرفته بودند این حرفه را انتخاب کنند.
کارگردان «بچه مردم» در پاسخ به اینکه چه مراقبتی از بچه‌ها پس از انتخاب آنها و بازی در فیلم صورت گرفت، گفت: مسئول انتخاب بازیگر ما هم سال‌ها کار کرده بود و مدرس بود و با بچه‌ها ارتباط گرفت. تلاش داشت آنها را مجاب کند که به خودشان مغرور نشوند و تصمیمات درست بگیرند.
این کارگردان ادامه داد: ما بچه‌ها را از بین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ نوجوان انتخاب کردیم. مراقبت بعد از تولید این بود که بچه‌ها ارتباط خود را با من و بازیگردان کار حفظ کردند؛ خودمان را مشاور و حامی آنها می‌دانیم که اگر تئاتر یا فیلمی به آنها پیشنهاد می‌شود، به آنها مشورت دهیم.
سینما حرفه بی‌رحمی است
وی تاکید کرد: سینما اساسا حرفه بی‌رودروایسی است؛ کسی قسم نخورده برای من هم که این فیلم را ساختم و کلی از آن تعریف شده، حتما فیلم دومی وجود داشته باشد. مگر این روزها درباره زنده‌یاد ناصر تقوایی صحبت نمی‌شود؟ همه به توانایی و استعداد و نبوغ ایشان غبطه می‌خورند اما عاقبت و زندگی ایشان چطور گذشت؟ یا پایمان را در سینما نگذاریم یا بدانیم که سینما جای بی‌رحمی است.