مجید هاشم‌بیگی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در رابطه با سطح و شرایط مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی ریاض اظهار کرد: سطح مسابقات بسیار خوب بود و همه کشورها با سهمیه راهی مسابقات شده بودند، همچنین همه بازیکنان حاضر از قهرمانان مسابقات مختلف بودند؛ سطح بازی‌ها بسیار بالا بود و به‌اصطلاح همه بازی‌ها حکم فینال را داشت.

وی افزود: میزبانی کشور عربستان از لحاظ اسکان و تغذیه خوب بود، اما فاصله محل اسکان بازیکنان تا زمین مسابقه بسیار بود؛ سالن مسابقات ما روباز بود و ما در محیط آزاد گرم می‌کردیم، همچنین دمای هوا در ساعات مختلف روز نیز به‌صورت مستقیم قابل لمس بود و ما را اذیت می‌کرد.

نایب‌قهرمان موی‌تای مسابقات کشورهای اسلامی بیان کرد: سطح آمادگی من خوب بود، از عملکردم راضی بودم، اما به‌دلیل زمان کوتاه اردو و آسیب‌دیدگی که داشتم نتوانستم در فینال عملکردی که انتظار داشتم را انجام دهم، عملکردم به‌نسبت خوب بود، اما از خودم توقع مدال طلا را داشتم؛ برای کسب مدال طلا همه تلاشم را انجام دادم، اما این اتفاق رخ نداد، حین بازی پیچ پلاتین دستم جابه‌جا شده بود و عضله پای‌چپم که در گرید دو قرار داشت پاره شده بود و هر دو اذیتم می‌کرد، همه این مسائل موجب شد تا نتوانم در نهایت مدال طلا کسب کنم.

از داوری راضی نبودم

وی تصریح کرد: از داوری این مسابقات راضی نیستم، معتقدم در بازی فینال در حق من اجحاف شده است، راند ابتدایی را در فینال به من ندادند و در مقابل زمانی که حریف من روی من خطا انجام داد، اخطار نگرفت و داور حتی اجازه ورود پزشک به رینگ را نداد تا متوجه شود من توانایی ادامه دادن دارم یا خیر؛ حریف فینال من عراقی بود و با داور هم‌زبان بود، در بخش بانوان نیز زهرا اکبری از داوری ضربه دید و با این‌که می‌توانست طلا کسب کند، اما نگذاشتند این اتفاق رخ دهد.

هاشم‌بیگی عنوان کرد: همه ورزشکاران دنیا هدفشان از شرکت در مسابقات مختلف، کسب مدال طلا و قهرمانی است، اگر رنگ این مدال به هر دلیلی تغییر کند یک ناراحتی برای بازیکن پیش می‌آید، اما من خداروشکر می‌کنم و از خودم بابت کسب مدال نقره راضی هستم.

وی در رابطه با خداحافظی از ورزش حرفه‌ای‌اش در پایان دیدار فینال در رقابت‌های کشورهای اسلامی و کسب مدال نقره، خاطرنشان کرد: هیچ ورزشکاری دوست ندارد روزی از ورزش‌اش خداحافظی کند، اما زندگی حرفه‌ای بسیار دشوار است و نمی‌توانی تنها به ورزش بپردازی، باید روزها کار کنی و عصرها به ورزش بپردازی؛ در ورزش حرفه‌ای کار کردن جایی ندارد و برای کسب نتیجه خوب باید تمرکز کافی تنها روی ورزش باشد. جای تأسف دارد در کشور ایران ورزش تنها فوتبال تعریف شده است و مسئولان به دیگر رشته‌ها بهایی نمی‌دهند، در رشته موی‌تای لیگی نداریم که در کنار تمرین، منبع درآمدی برایمان باشد.

ملی‌پوش اسبق موی‌تای کشورمان ادامه داد: ورزش در ایران جایگاه پایینی دارد و به همین دلیل ترجیح دادم از این پس به زندگی شخصی‌ام رسیدگی کنم و در کنار خانواده‌ام زمان بگذرانم، سن مادرم بالا است و باید از خانواده‌ام مراقبت کنم؛ ورزش قهرمانی هیچ سرآمدی جز آسیب و درد برای من نداشت و تنها خاطرات و مدال‌هایش برایم ماند، اما نمی‌دانم این مدال‌ها تا چه زمانی برای من خاطره خوب خواهند داشت.

وی یادآور شد: برای دل خودم و مردم ایران تمرین می‌کردم و مسابقه می‌دادم تا گوشه‌ای از غم‌هایشان را با کسب مدال‌های خوشرنگ جبران کنم؛ در همه دنیا دو نوع نخبه داریم، نخبه تحصیلی و نخبه ورزشی، اما در ایران وجود ندارد و مسئولان اهمیتی به نخبه‌ها نمی‌دهند و این موجب مهاجرت آن‌ها می‌شود. اگر یک ورزشکاری که عمرش را برای ورزش می‌گذارد، بها، حقوق و مزایا در اختیارش قرار گیرد، حرفه‌ای‌تر می‌شود و این موجب رشد و افزایش انگیزه بازیکنان می‌شود.