به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، در هشت ماه نخست سال ۱۴۰۴، جامعه ایران با مجموعه‌ای از بحران‌ها، تنش‌ها و درگیری‌ها روبه‌رو بوده است. نشانه‌های بی‌اعتمادی و نااطمینانی را می‌توان در رفتارهای اجتماعی دید؛ از جنگ و خشکسالی گرفته تا فشارهای بین‌المللی، تحریم‌ها.
عباس عبدی، سیاستمدار معتقد است هدف حاکمیت پس از انتخابات ۱۴۰۰ ایجاد یکدستی و کاهش تنش‌های داخلی بود، اما این سیاست نه‌تنها به کارایی نرسید بلکه با بحران ۱۴۰۱ عمق بیشتری گرفت و بخش مهمی از نیروهای اجتماعی از سیستم فاصله گرفتند.
به‌گفته عبدی، سقوط بالگرد رئیسی فرصتی برای تغییر ایجاد کرد و نامزد شدن پزشکیان نشانه‌ای از این تغییر تلقی شد، اما انتخابات نتوانست مشارکت و اعتماد ازدست‌رفته را بازگرداند.
فضای ناامیدی با درگیری‌های خارجی، از حمله به اسرائیل تا ترورهای منطقه‌ای، تشدید شد و دولت جدید در چنین شرایطی کار را آغاز کرد؛ در حالی که خود سیستم نیز همراهی کاملی با تغییرات نشان نداد.
او می‌گوید امید نسبی ابتدای سال با مذاکرات مسقط شکل گرفت، اما بعدها مشخص شد آمریکا بیشتر وقت‌کشی می‌کرد. با این حال، این مذاکرات حداقل نشان داد ایران خواهان توافق است و همین در افکار عمومی اثر مثبت داشت.
عبدی وضعیت کنونی را «تعلیق کامل» می‌نامد و معتقد است نظام تصمیم‌گیری نه برنامه‌ای روشن دارد و نه گوش شنوا. با این همه، می‌گوید تنها نکته مثبت این است که پزشکیان «دست‌کم کار را خراب نمی‌کند».
∎