انتشار آماری از وضعیت شیوع دیابت در ایران، نشان داد که اکنون ما دیگر نه با یک بیماری مزمن و قابل‌کنترل، بلکه با یک بحران اجتماعی بالقوه اما تمام‌عیارمواجهیم که آرام و خزنده پیش می‌آید، اما پیامدهای آن می‌تواند به زودی سلامت، اقتصاد، بهره‌وری و حتی امنیت اجتماعی کشور را با تهدیدی ساختاری مواجه کند.