شناسهٔ خبر: 75840057 - سرویس استانی
نسخه قابل چاپ منبع: دفاع پرس | لینک خبر

حماسه اسلامی ۶ بهمن آمل به روایت یک نویسنده

«رنجبر» تبیین و تشریح وقایع مهم مربوط به نبرد رزمندگان انقلاب با گروهک‌های معاند در جنگل‌های آمل (۱۳۵۹-۱۳۶۱) پرداخت.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از مازندران، «روح‌الله رنجبر» فعال حوزه تدوین و نویسندگی حماسه جنگل آمل، طی سخنرانی خود در «اردوی راهیان بصیرت جنگل» که امروز (شنبه) به همت دفتر حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس و مقاومت آمل در جوار آستان مقدس امامزادگان ۱۸ تن برگزار شد، به تبیین و تشریح وقایع مهم مربوط به نبرد رزمندگان انقلاب با گروهک‌های معاند در جنگل‌های آمل (۱۳۵۹-۱۳۶۱) پرداخت.

رنجبر ضمن خیرمقدم به حاضران و بیان توفیق حضور در این مکان مقدس، هدف از گردهمایی را گرامی‌داشت یاد و خاطره شهدای حماسه‌های ۱۸، ۲۲ و ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ آمل اعلام کرد.

وی تأکید کرد که روایت‌های ارائه شده، حاصل مطالعات عمیق و استناد به مدارک دست اول و شنیده‌های مستقیم از فرماندهان آن دوران است و در حال حاضر تدوین مقالات و کتب متقن و قابل استناد در این باره در جریان است.

این نویسنده دفاع مقدس با اشاره به جایگاه ویژه آمل که به عنوان «ستاره درخشان» در وصیت‌نامه حضرت امام خمینی ذکر شده، به تشریح دلایل بروز جریان جنگل پرداخت.

رنجبر بیان کرد که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، برخی گروه‌هایی که به دنبال سهم‌خواهی بودند و به اهداف مادی خود دست نیافتند، مسیر خود را از جریان انقلاب جدا کردند.

وی متذکر شد که این گروه‌های نفاق‌افکن، معمولاً در پوشش مردم به فعالیت می‌پرداختند و پس از انحراف در ایدئولوژی، جدایی مسیرشان به طور ملموس بعد از عزل بنی‌صدر به شکل چشمگیری نمایان شد.

این فعال دفاع مقدس آغاز تحرکات را از تابستان ۱۳۵۹ اعلام و به مستنداتی اشاره کرد که حاکی از مشاهده گروه‌های معاند پنج تا ۱۰ نفره بود که توسط مردم بومی از جمله نگهبانان جنگل، در شهریور ۱۳۵۹ و فروردین ۱۳۶۰ مشاهده شده است. 

وی ادامه داد: حساسیت نهاد‌های امنیتی از خرداد ۱۳۶۰ با کشف سلاح در مناطق جنگلی و افشای فعالیت‌های آنان افزایش یافت. پس از کشف کمپ‌ها در منطقه «منگلم»، دستگیری گروه ۱۱ نفره در منطقه چهارفصل و کشف جلسات در منطقه چلاو، حساسیت‌ها به اوج رسید. این امر منجر به تشکیل کارگروهی از سوی سپاه و کمیته با بهره‌گیری از نیرو‌های بومی (از چوپان و گالش تا نگهبان) برای شناسایی و نفوذ در این گروهک‌ها شد.

رنجبر، در ادامه نقاط عطف درگیری‌های نظامی را اینچنین بیان کرد: نخستین درگیری ناخواسته و البته خداخواسته در ۱۸ آبان ۱۳۶۰ روی داد که با تلاش گروهک‌ها برای حمله به شهر و لو رفتن طرح توسط مردم بومی آغاز شد و به شهادت «ولی‌الله کارگر» و جانبازی آقای فلاح انجامید؛ بلافاصله پس از آن، ۲۲ آبان ۱۳۶۰ شاهد عملیات منگلم توسط نیرو‌های نظامی وقت (ژاندارمری، کمیته و سپاه) بودیم که با تقدیم ۱۲ شهید، به عنوان بزرگترین عملیات نظامی شمال کشور پس از انقلاب شناخته می‌شود؛ در واکنش به این شکست، اتحادیه کمونیست‌ها در ۲۴ آبان ۱۳۶۰ به پاسگاه کرسنگ حمله کرده و موجب شهادت شهیدان شریعتی‌فر شدند؛ پس از این وقایع و پراکندگی نیرو‌های معاند، عملیات مهم ۱۳ دی ۱۳۶۰ با حضور فرماندهان ارشد انجام شد که منجر به هلاکت سرگروه اتحادیه کمونیست‌ها و تصمیم‌گیری برای احداث پایگاه‌های محلی شد؛ این تعقیب و گریز‌ها به مدت حدود ۲۰ ماه ادامه یافت و درگیری‌های متعددی مانند نبرد در روستای گزناسرا و «منگل دره» را در پی داشت تا اینکه با انجام آخرین عملیات جنگل موسوم به عملیات «شیم کوه» در ۱۲ اسفند ۱۳۶۱، حضور گروهک‌ها در منطقه عملاً پایان یافت.

انتهای پیام/