به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «کشیده» با اجرا و سردبیری محمدامین میمندیان، تهیهکنندگی امین شفیعی و کارگردانی مهدی شهابی، پنجشنبه و جمعهها ساعت 19:45 از شبکه دو سیما بهروی آنتن میرود؛ برنامهای که با اتکا به زبان کاریکاتور تلاش میکند فاصله میان هنر طنز تصویری و مخاطب عام را کم کند. در این گفتوگوی اختصاصی، میمندیان از مسیر شکلگیری «کشیده»، چالشها، شخصیتهای تازهمتولدشده در برنامه، و رؤیایی که برای آینده این هنر در تلویزیون دارد سخن میگوید.
ایده «کشیده» چگونه شکل گرفت؟
میمندیان: ایده اولیه سالها قبل جرقه خورد. من و آقای شفیعی، تهیهکننده برنامه، از حدود سال 1394 در فضای طنز مطبوعاتی فعالیت میکردیم و همیشه رؤیای آوردن کاریکاتور به تلویزیون را داشتیم. کاریکاتور ذاتاً طنز دارد، اما افزودن لایهای از شوخطبعی تلویزیونی به آن کار ساده نبود، مدلهای مختلف داخلی و خارجی را بررسی کردیم و بعد از آزمون و خطاهای متعدد به فرمی رسیدیم که در آن، کاریکاتور «محور برنامه» باشد نه یک آیتم فرعی.
برای جلوگیری از یکنواختی، بخشهای متنوعی طراحی کردیم: خبر روز و مناسبتها، پرونده با ساختار شبیه کمیکبوک، میز بریم قدیم با رویکرد نوستالژیک، گالری و نمایشگاه کاریکاتور و البته پیامها و صداهای مردمی که نقش مهمی در ایجاد فضای صمیمی برنامه دارند.
سوژهها چطور انتخاب میشوند؟
ما بخشی از سوژهها را از مناسبتهای رسمی و تقویمی برمیگزینیم؛ اما تلاش میکنیم بهسمت مناسبتهای کمتردیدهشده برویم تا نگاه تازهتری ارائه کنیم. در بخش جهانی، کاریکاتورهای رسانههایی مانند گاردین را مرور میکنیم. در فضای داخلی، چون تولید روزانه کاریکاتور کمتر است، از هنرمندان همکار میخواهیم آثار اختصاصی برای برنامه خلق کنند تا محتوای برنامه همیشه تازه بماند.
«دست عزیز» چطور متولد شد؟
این شخصیت محبوب از یک اتفاق ساده پشتصحنه به وجود آمد. در یکی از ضبطها فاصلهام از دوربین زیاد بود و امکان نمایش مستقیم کاریکاتورها را نداشتم، کارگردان پیشنهاد داد فرد دیگری این کار را انجام دهد و من بهشوخی گفتم: «بگو دست...، دست عزیز!» همین شوخی، یک شخصیت ساخت، دستی که فقط تصویر را نگه نمیدارد؛ بازی میکند، واکنش نشان میدهد، با مجری شوخی میکند و حتی خودش کاریکاتوریست است.
محمد اعظامی به عنوان مدیر تولید نقش «دست عزیز» را اجرا میکند و محبوبیتش بهحدی بوده است که زمانی که مدتی در برنامه نبود، موج پیامها بهسمت ما آمد که؛ «پس دست عزیز کجاست؟!»
بخش «میز بریم قدیم» با استقبال زیادی مواجه شده است، هدف شما چه بود؟
در این بخش به تاریخ از دریچه طنز نگاه میکنیم. آرشیو بزرگی از کاریکاتورهای داخلی و جهانی داریم؛ از «گلآقا» و «توفیق» تا آثار دوره قاجار و کاریکاتورهای دوران جنگ جهانی دوم و استعمار. در هر قسمت یک واقعه تاریخی را از زاویه طنز تصویری روایت میکنیم. این بخش فقط نوستالژی نیست؛ نوعی جامعهشناسی تصویری است تا ببینیم دغدغههای مردم در دورههای مختلف چه بوده است.
چرا دکور سفید انتخاب شد؟
میخواستیم مرکز توجه، خود کاریکاتورها باشد. رنگهای متعدد یا دکور شلوغ، تصویر را از کاریکاتور منحرف میکرد. «وایتباکس» ساده است اما نورپردازی و نگهداری سختی دارد؛ کوچکترین لکه دیده میشود، با این حال، بازخوردهای بسیاری گرفتیم که سادگی این دکور را ستودهاند.
صداها و پیامهای مردمی چهنقشی در برنامه دارند؟
«کشیده» تلاش میکند گفتوگو با مردم را زنده نگه دارد. پیامها، حتی انتقادها، پخش میشوند تا مخاطب حس کند شنیده میشود. لحن صمیمی برنامه باعث شده است پیامهای مردمی هر هفته بیشتر شود و حتی الهامبخش بخشهای جدید باشد.
چطور مرز طنز و انتقاد جدی را رعایت میکنید؟
تکیه ما بر این است که مخاطب هم بخندد و هم بیندیشد. موضوعاتی را انتخاب میکنیم که ظرفیت طنز داشته باشند اما عمق اجتماعیشان نیز حفظ شود. کاریکاتور رسانهای برای بیان حقایق تلخ است؛ ما فقط تلاش میکنیم این تلخی با لبخند گفته شود.
آیا پیش آمده است کاریکاتوری واکنش زیادی ایجاد کند؟
بله. یکی از پرواکنشترینها، کاریکاتور نیویورکتایمز درباره نتانیاهو بود که او را بهشکل سگ کشیده بود، ما هم بهشوخی گفتیم: «از سگها معذرت میخواهیم، نمیدانیم چهحیوانی مناسب نتانیاهو است!»، از هفته بعد سیل پیامها آمد که «نتانیاهو را بهشکل فلان حیوان بکشید!» و ما هم این کار را کردیم.
مخاطبان هدف شما چهکسانی هستند؟
مخاطب ما همه مردم هستند، نهفقط علاقهمندان کاریکاتور. زبان برنامه ساده، صمیمی و قابلفهم است، در فضای مجازی البته بستر تخصصیتری برای هنرمندان و منتقدان فراهم میکنیم.
در آینده مهمانان کاریکاتوریست هم خواهید داشت؟
بله. تاکنون چند گفتوگوی تلفنی داشتیم و بازخوردهای خوبی گرفتیم، قصد داریم حضور مهمانان را پررنگتر کنیم؛ چه در برنامه، چه در بخشهای گفتوگومحور جانبی.
اگر بخواهید در یک جمله بگویید چرا «کشیده» را باید دید؟
چون «کشیده» زاویه دید تازهای به مسائل روز میدهد؛ زاویه یک کاریکاتور. برنامه نهتنها سرگرمکننده است، بلکه قدرت تحلیل مخاطب را بالا میبرد. بسیاری از مخاطبان تازه بعد از دیدن برنامه به کاریکاتور علاقهمند شدهاند؛ همین یعنی ما اثر گذاشتهایم.
کاریکاتور چهتأثیری بر ذهن جامعه دارد؟
کاریکاتور ذهن را از «خطی فکر کردن» دور میکند، مخاطبی که با کاریکاتور زندگی میکند، یاد میگیرد لایههای پنهان وقایع را ببیند، این تغییر یکشبه اتفاق نمیافتد، اما اگر مردم به دیدن کاریکاتور عادت کنند، شیوه فکرکردنشان نیز تغییر میکند؛ درست همان چیزی که ما در «کشیده» دنبال میکنیم.
«کشیده» فقط برنامهای طنز نیست؛ گفتوگویی میان تصویر و معناست، میان خنده و اندیشه. در زمانی که کلمات گاهی بیاثر میشوند، این برنامه تصویر را به زبان جامعه تبدیل کرده است؛ دستی که از قاب سفید تلویزیون بیرون میآید و میگوید: «بفرما... این هم یک کشیده دیگر!»
گفتنی است؛ این برنامه پنجشنبهها و جمعهها ساعت 19:45 میزبان مخاطبان شبکه دو سیماست.
انتهای پیام/+