برترین‌ها: این روزها در اینستاگرام تصاویر زیادی از علیرضا بیرانوند منتشر می‌شود و بعضی کاربران، مخصوصاً هواداران تراکتور، به او لقب «عقاب آسیا» می‌دهند. اما واقعیت این است که چنین لقبی پیش از هر کس، فقط و فقط برازنده احمدرضا عابدزاده است؛ دروازه‌بانی که در سخت‌ترین دوران فوتبال ایران، با شخصیت، اقتدار و عملکردی که در لحظات سرنوشت‌ساز از خود نشان داد، استانداردی ساخت که هنوز هم دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد.

عابدزاده در بازی‌هایی مثل دیدار تاریخی مقابل استرالیا نماد بازگشت ایران شد؛ نه تنها با واکنش‌هایش، بلکه با روحیه و رهبری‌ای که به کل تیم تزریق می‌کرد. روایت‌هایی مثل حرف مهدوی‌کیا که می‌گفت برای بازی با آمریکا آب زانویش را تخلیه کردند تا بتواند وارد زمین شود، نشان می‌دهد که عابدزاده فقط یک دروازه‌بان نبود، بلکه ستون غیرت و انگیزه تیم ملی بود. او با کاریزمایی که داشت، هم‌تیمی‌ها را سرپا نگه می‌داشت و در روزهایی که فوتبال ایران امکانات امروزی را نداشت، به تنهایی تفاوت‌ساز بود.

محبوبیت او هم در سراسر کشور بی‌سابقه بود؛ تا جایی که سال‌ها پوستر عابدزاده روی دیوار بسیاری از خانه‌ها، مغازه‌ها، کلوپ‌های ورزشی و حتی تاکسی‌ها دیده می‌شد. او تنها یک بازیکن محبوب نبود، بلکه بخشی از فرهنگ و خاطره جمعی مردم شده بود.

در مقابل، بیرانوند اگرچه در سطح حرفه‌ای امروز عملکردهای قابل توجهی داشته، اما فاصله او با جایگاهی که عابدزاده ساخته بود کاملاً مشخص است. بیرانوند ستاره نسل شبکه‌های اجتماعی است؛ اما عابدزاده اسطوره‌ای است که در سخت‌ترین میدان‌ها و بدون پشتوانه‌های امروزی درخشید و سال‌هاست که لقب «عقاب آسیا» عملاً به نام او سند خورده است.

به همین دلیل، هرچند بیرانوند برای فوتبال امروز ایران دروازه‌بان مهمی است، اما لقب «عقاب آسیا» تنها شایسته کسی است که با روحیه، فداکاری و نقش تاریخی‌اش این عنوان را ساخته: احمدرضا عابدزاده.