به گزارش روز شنبه ایرنا از تارنمای آب‌ث، نیروهای نظامی کلمبیا در اوایل هفته جاری اردوگاه دیگری متعلق به مخالفان گروه چریکی فارک که اکنون منحل شده است را در آمازون بمباران کردند؛ عملیاتی که ۱۹ کشته بر جای گذاشت. این مرگبارترین عملیات از این نوع در دوران ریاست جمهوری گوستاوو پترو بود.
این بار بمب‌گذاری در شهرستان آرائوکا (Arauca) هم‌مرز با ونزوئلا، در بحبوحه تنش‌ها بر سر استقرار نظامی آمریکا برای مبارزه ادعایی با قاچاق مواد مخدر در کارائیب رخ داد.
مقامات در حال بررسی این موضوع هستند که آیا «آنتونیو مدینا» فرمانده عالی رتبه شورشیان که مسئول جنگ خونین بین فارک سابق و ارتش آزادیبخش ملی (ELN) بود، در میان کشته شدگان در آرائوکا بوده است یا خیر.
هر دو جناح چریکی توسط «ایوان موردیسکو» (Iván Mordisco) جنایتکار شماره یک تحت تعقیب، فرماندهی می‌شوند.
پترو به دلیل طرح این ادعا که در مقابله با کارتل‌های مواد مخدر فعال در کلمبیا اقدامی نکرده، تحت تحریم‌های آمریکا قرار گرفته است.
در نتیجه تشدید تنش‌ها میان واشنگتن- بوگوتا، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا، همتای کلمبیایی خود را «سلطان مواد مخدر که تولید انبوه مواد مخدر را تقویت می‌کند» نامید.
در مقابل، پترو همواره تاکید کرده است که نیروهای امنیتی این کشور از همه منابع خود برای مبارزه با گروه‌های مسلح استفاده می‌کنند؛ وی همچنین از آمریکا به دلیل مهار نکردن مصرف مواد مخدر انتقاد می‌کند.
پترو در طول ریاست جمهوری خود تلاش کرد با ایوان موردیسکو صلح کند، اما رهبر شورشیان از مذاکرات خارج شد.
گروه‌های مسلح کلمبیا برای حفظ کنترل ارضی، اجتماعی و اقتصادی بر فعالیت‌های غیرقانونی با هدف جلوگیری از ورود سایر سازمان‌های جنایتکار به مناطق تحت نفوذ خود، ائتلاف‌هایی تشکیل داده‌اند. نمونه بارز آن اتحاد بین ارتش آزادیبخش ملی (ELN) و جبهه چهارم ناراضیان ایوان موردیسکو (Frente ۴ de las disidencias de Iván Mordisco) است که به دنبال توقف پیشروی گروه جنایتکار «کلن دِل گولفو» (Clan del Golfo) در بخش‌هایی مانند نورته د سانتاندر، چوکو، آنتیوکیا و کوردوبا هستند.
استفاده از پهپادها در درگیری، الگوی جدیدی را در جنگ رقم زده است. چریک‌ها استفاده از این فناوری‌ها را به‌عنوان شکل جدیدی از جنگ برای حمله به اهداف نظامی و غیرنظامی آغاز کرده‌اند که چالش بزرگی برای نیروهای امنیتی است. قابلیت تطبیق پذیری این دستگاه‌ها شناسایی و خنثی کردن آنها را دشوار کرده است و ضرورت بازنگری فوری در راهبردهای دفاعی و امنیتی را گوشزد می‌کند.