به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، مدت‌هاست که مسئله افزایش تصادفات منجر به فوت عابران پیاده در تهران به یکی از نگرانی‌های جدی پلیس و مدیریت شهری تبدیل شده است. مسئله‌ای که در میان سیل انبوه تصادفات خودروها و موتورسیکلت‌ها مغفول مانده است
بر اساس اعلام سرهنگ زینی‌وند، رئیس اداره تصادفات و مهندسی ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ، ۳۸ درصد از کل تلفات تصادفات پایتخت مربوط به عابران پیاده است؛ رقمی که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۴۸ درصد رشد داشته و ضرورت توجه جدی‌تر به ایمنی عابران را دوچندان کرده است.
رفتارهای پرخطر؛ سهم قابل توجه عابران در وقوع حوادث
به گفته وی، بخش مهمی از این حوادث زمانی رخ می‌دهد که عابران به تکالیف قانونی خود در زمان عبور از معابر توجه نمی‌کنند. استفاده از تلفن همراه هنگام عبور، بی‌توجهی به چراغ عابر پیاده، عبور از بزرگراه‌ها و انتخاب مسیرهای غیرمجاز از مهم‌ترین رفتارهای پرخطر عنوان شده است.
بیشترین میزان تصادفات عابران نیز در ساعات ۲۰ تا ۲۴ ثبت شده؛ زمانی که کاهش دید، خستگی رانندگان و استفاده نکردن عابران از پوشش بازتابنده، احتمال حادثه را افزایش می‌دهد.
از سوی دیگر، بررسی‌ها نشان می‌دهد در میان عابرانی که سهم تقصیر داشته‌اند، ۸۱ درصد مردان و ۱۹ درصد زنان بوده‌اند. با این حال، پلیس تأکید می‌کند که خطر برای همه گروه‌ها یکسان است و هر فرد می‌تواند به کاهش این آمار خطرناک و پنهان کمک کند.
پاکبان‌ها و بی‌خانمان‌ها؛ قربانیان پنهان بزرگراه‌ها
سرهنگ زینی‌وند بخش دیگری از چالش‌ها را مربوط به دو گروه آسیب‌پذیر دانست: پاکبان‌ها و کارتن‌خواب‌ها. وی توضیح داد که این افراد به دلیل حضور در نقاط تاریک یا حاشیه بزرگراه‌ها، نبود تجهیزات ایمنی، نبود آموزش کافی و بی‌توجهی به خطرات محیط، بیش از دیگران در معرض تصادف قرار می‌گیرند.
نمونه اخیرِ پاکبانی که شب‌هنگام در بزرگراه مشغول نظافت بوده و به دلیل استفاده از هندزفری توجهی به خودروها نداشته، موجب شد پلیس پیگیری‌هایی انجام دهد و ساعات کاری پاکبان‌ها در بسیاری از مناطق از شب به روز منتقل شود. این تصمیم با هدف کاهش خطر و افزایش دیده‌شدن این افراد اتخاذ شده است.
اقدامات ضروری مدیریت شهری برای کاهش تلفات
وی تأکید کرد که مدیریت شهری می‌تواند با اقداماتی هدفمند، از بسیاری از این حوادث جلوگیری کند؛ اقداماتی که نیازمند دغدغه و همراهی تمامی دستگاه‌های متولی نظیر شهرداری، صداوسیما و.. می‌باشد که عبارت‌اند از:
-
ارائه آموزش‌های ایمنی کامل به پاکبانان
-
الزام پیمانکاران به رعایت اصول ایمنی در کار
-
منع به‌کارگیری پاکبان‌ها در بزرگراه‌ها مگر در شرایط اضطراری
-
استفاده از خودروهای مکانیزه برای نظافت بزرگراه‌ها
-
ساماندهی و انتقال کارتن‌خواب‌ها به مراکز بازپروری
-
بهبود روشنایی معابر و نقاط حادثه‌خیز
-
حذف فضاهای پنهان با هرس گیاهان و اصلاح چیدمان نیوجرسی‌ها
-
ایجاد محدودیت برای حضور افراد در حاشیه و میانه بزرگراه‌ها
به گفته زینی‌وند، برخی چیدمان‌های معابر مانند نیوجرسی‌های دوطرفه ممکن است به محل تجمع افراد آسیب‌پذیر تبدیل شود. وی پیشنهاد داد که با تک‌ردیف کردن این موانع، چنین فضاهایی ناامن و غیرقابل استفاده شود تا احتمال خطر کاهش یابد.
مسئولیت دوطرفه؛ رانندگان و عابران
سرهنگ زینی‌وند یادآور شد که ایمنی معابر نیازمند همکاری دوطرفه است. همان‌طور که راننده موظف است از تلفن همراه استفاده نکند و با تمرکز کامل رانندگی کند، عابر نیز باید هنگام عبور از تلفن همراه استفاده نکند تا بتواند زمان مناسب عبور را تشخیص دهد.
در مواردی که عابر به تکالیف خود عمل نکند، مانند عبور از بزرگراه، بی‌توجهی به چراغ عابر یا استفاده از مسیرهای غیرمجاز، در صورت وقوع حادثه، سهم تقصیر به وی تعلق می‌گیرد.
فوت عابران، امری انسانی و اجتماعی برای نجات جان انسان‌هاست
افزایش نگران‌کننده تلفات عابران پیاده نشان می‌دهد که مسئله ایمنی صرفاً یک موضوع قانونی نیست، بلکه امری انسانی و اجتماعی است. بهبود وضعیت تنها با اجرای دقیق قوانین، اصلاح زیرساخت‌ها، ساماندهی گروه‌های آسیب‌پذیر و آموزش مستمر ممکن می‌شود. در کنار این عوامل، رعایت مسئولیت‌های فردی از سوی رانندگان و عابران می‌تواند نقشی حیاتی در کاهش حوادث داشته باشد. هر قدمی که با آگاهی و توجه برداشته شود، می‌تواند جان انسانی را از خطر نجات دهد.
انتهای پیام/